Momtalk: Carlijn

Carlijn Bröring is ondernemer en oprichter van foodblog Foodless.nl. Ook is ze – samen met haar man – eigenaar en oprichter van restaurant The Food Club in Utrecht. In april beviel ze van haar zoontje Pim. Hoe combineert deze kersverse mama het ondernemerschap en moederschap?

Mensen met coeliakie – een intolerantie voor gluten – kunnen gluten niet verdragen. Reden voor Carlijn Bröring (32), die zelf coeliakie heeft, om in 2014 met een eigen blog te starten. Daarnaast startte ze in maart 2018 met restaurant The Food Club, samen met man Jeroen.

Hoe vind je het om moeder te zijn?

“Het is knetter overweldigend, te gek en in het begin heel erg wennen. Er is opeens een kleintje erbij en daar moet je voor zorgen. Tegelijkertijd is dat ook hetgeen wat je het allerliefste doet.

Hoe heb je je zwangerschap ervaren?

Enorm heftig: ik kampte met een zwangerschapsdepressie. Ik ervoer totaal geen roze wolk. Naarmate de zwangerschap vorderde gleed ik steeds verder af, maar ik wist dat er een eind zou komen aan die mega ellende.

Een verhoogde kans op een postnatale depressie heb ik niet gelukkig. Er komt nogal veel op je af als nieuwe mama, je slaapt minder en bent geprikkeld, maar het is nooit zo erg geweest als in de zwangerschap. Fysiek gezien heb ik het idee dat het iedere dag beter met me gaat. Ik heb aan de bevalling wel klachten overgehouden. Ik heb een flinke knip gehad en de baby is met een vacuümpomp gehaald, dus fietsen is geen hobby meer van mij.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Foodless | Carlijn (@foodlesss) op 1 Mrt 2019 om 9:30 (PST)

Wat was jouw post-partum ervaring?

Ik ben nu zes maanden geleden bevallen, en het gaat zo snel. Dat vind ik zo gek, en eigenlijk ook heel stom haha. Pim was een lief klein wormpje dat alleen maar kon huilen en slapen. Nu lacht en kletst hij, en iedere dag zien Jeroen en ik hem nieuwe dingen doen en leren.

Een tip die ik kreeg bij mijn zwangerschapscursus voor de eerste dagen met de baby: maak als je je ontbijt kan maken, ook gelijk je lunch klaar. Ik vond dat zoiets mafs, wie doet dat nou? Maar toen de kraamzorg weg was en Jeroen ook weer naar de zaak ging, snapte ik het pas. Je hebt geen idee hoe je iets fatsoenlijks te eten kan klaarmaken met een pasgeboren baby, waar je de tijd vandaan haalt. Dat vond ik een hele rare gewaarwording.

En hoe ziet jullie ritme er nu uit?

Jeroen en ik zijn goede slapers. Ik kon me voordat ik Pim kreeg nooit voorstellen hoe het zou zijn om twee keer per nacht eruit te moeten. Maar ook daar wen je aan. Op een gegeven moment kun je het op automatische piloot. Wel merkte ik in mijn verlof dat ik veel meer behoefte had om overdag te slapen. Dan val je dus in slaap op de bank s ’middags.

Ik begon met borstvoeding, maar Pim zoog zo hard dat het echt pijn deed, dus ik ben overgestapt op kolven. We hebben thuis een fijne verdeling. Jeroen doet vaak de luiers, dat komt vooral omdat ik nog heel stijf ben en last heb van mijn rug. Met een eigen zaak en onregelmatige werktijden – bij ons geen negen tot vijf baan in de horeca – is het echt passen en meten.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Foodless | Carlijn (@foodlesss) op 4 Sep 2019 om 1:45 (PDT)

Hoe zorg jij voor je #howaboutmomtime?

Net na de voeding, of als Pim lekker aan het slapen is, dan een glas wijn drinken op de bank. Daar kan ik zó van genieten. Maar de momenten voor jezelf zijn anders sinds de geboorte van Pim. Ik merk dat ik het fijn vind om op werk te zijn.

Ik ben na 6 weken rustig weer begonnen met werken. Bij een eigen zaak is dat anders dan wanneer je in loondienst bent. Elk uur dat ik niet op de vloer sta, kost ons geld. Dan moeten we iemand anders inzetten. Ik merkte dat ik ook weer zin had om te gaan werken na zes, zeven weken. Heel even geen luiers verschonen, spuugdoekjes en flessen. Ik denk dat ik een leukere moeder ben als ik werk.”