Vijf manieren waarop jij misschien (per ongeluk) ook aan momshaming doet

Momshaming. We zijn er fel op tegen en toch maken we ons er allemaal – onbedoeld – weleens schuldig aan. We maken opmerkingen of stellen vragen waar (onbewust) een waardeoordeel in zit. Soms sta je er helemaal niet bij stil dat een voor jou onschuldige vraag voor een andere moeder kwetsend kan zijn, of ervoor zorgt dat zij zich slecht voelt over haar keuzes. 

Vragen stellen over de mijlpalen van haar baby of niet ophouden over die van jou

‘Oh slaapt Ben nou nog steeds niet door? Hij is wel laat met lopen he? Toen Emma acht maanden was stond ze al in de box’. Het lijken of zijn misschien onschuldige vragen of opmerkingen, maar het is makkelijk voor een nieuwe moeder om zich hier onzeker over te voelen of te twijfelen of haar kleintje het ‘wel goed doet’. Alle baby’s ontwikkelen zich op hun eigen manier, in hun eigen tempo. Het enige wat je met deze vragen of opmerkingen bereikt, is dat een andere moeder zich (nog meer) druk gaat maken over het tempo van haar zoon of dochter.

Reageren op haar keuze om thuis te blijven of te gaan werken

‘Ik zou mijn kindje te veel missen als hij de hele dag op de crèche is’ of ‘Ik zou me enorm vervelen als ik de hele dag thuis moest blijven, laat mij maar werken’. Zelfs al bedoel je met zo’n reactie niks kwaads, toch zit er een subtiel oordeel in. De keuze die een andere moeder maakt is volledig aan haar. Maar je weet bovenal niet wat er nog meer meespeelt bij die keuze, bijvoorbeeld een financiële overweging, gezondheidsreden of andere motivatie. 

Jullie opvoeding over proberen te brengen

‘Oh, mag jouw dochter wel gewoon televisie kijken? Je weet hoeveel suiker er in dat soort koekjes zitten hè? Wij willen onze zoon geen speentje geven’ Of het nu gaat om voeding, slapen, speelgoed of schermtijd: jij en je partner hebben waarschijnlijk samen bedacht hoe jullie dingen wel of niet willen aanpakken. Dat is mooi, maar ook persoonlijk. Hoewel de keuzes die jij maakt misschien de beste zijn voor jouw baby, is het niet jouw taak om andere moeders te overtuigen hetzelfde te doen. Elke moeder doet haar best om haar kinderen op te voeden op de – volgens haar – beste manier. 

De keuzes rondom haar bevalling of kraamtijd in twijfel trekken

‘Ik zou nooit thuis durven te bevallen. Je kunt het toch op z’n minst zonder ruggenprik proberen? Ik zou zelf de eerste week helemaal geen kraambezoek willen. Wat ongezellig dat we niet direct langs mogen komen’. Alle keuzes die een vrouw (en haar partner) maakt rondom haar bevalling en de periode daarna zijn persoonlijk. Ze zijn gebaseerd op hun wensen en hun gevoel. Ze zijn daarvoor aan niemand een verantwoording verplicht.

Opmerkingen over haar buik – voor of na de baby

‘Wat ben je mooi zwanger! Wat heb je een klein buikje zeg? Weet je zeker dat het er geen twee zijn? Wat ben je al weer snel op gewicht? Heb je al een beetje tijd om te sporten?’ Te groot of te klein: dit soort opmerkingen over een zwangere buik zijn nooit leuk en kunnen veel onzekerheid met zich meebrengen. Net zoals opmerkingen over hoe snel iemand weer in haar spijkerbroek past. Misschien vliegen de kilo’s er wel af omdat ze veel stress of spanning ervaart in de kraamperiode en voelt ze zich mentaal gezien totaal niet fijn. Probeer de opmerkingen over haar uiterlijk achterwege te laten en vraag in plaats daarvan: hoe voel je je?