Mijn brief aan Vajèn

Lieve Vajèn, ik begin deze brief met een diepe zucht. Wat waren onze eerste minuten samen intens. En toen… Toen was ik er de komende uren niet. Was je op jezelf aangewezen. Dat bewijst wel wat voor klein vechtertje je ben.

Lieve Vajèn,
Het spijt me dat mijn lichaam niet deed wat het moest doen, ook al deed ik ontzettend m’n best.
Het spijt me dat de bevalling zo lang duurde, waardoor ik jou heel veel stress heb bezorgd, ondanks dat ik hierin machteloos was.
Het spijt me dat pas toen je hartje onregelmatig klopte er stappen werden ondernomen, ondanks dat de keuze hierin bij het ziekenhuis lag en niet bij mij.
Het spijt me dat je na je geboorte mij misschien maar 30 seconde hebt geroken en toen van me werd weggenomen, want je had extra zorg nodig.
Het spijt me dat ik je niet kon zien, ook al weet ik dat ik zo moe was ik m’n ogen niet kon openhouden.

Het spijt me dat ik je urenlang alleen hebt gelaten, ondanks ik weet dat mijn lichaam compleet uitgeput was.
Het spijt me dat je nooit borstvoeding hebt gekregen, ondanks dat ik deze keuze niet hebt gemaakt.
Het spijt me dat ik niet meer weet hoe ik me voelde toen ik je voor het eerst vasthield, dit breekt mijn hart.
Het spijt me dat ik de eerste dagen niet gelijk de behoefte had om je te zien, ondanks mijn liefde voor jou.
Het spijt me dat ik de eerste dagen niet heb voor je kunnen zorgen, ook al weet ik dat ik hier de kracht niet voor had.
Het spijt me dat onze hechting pas later kwam, ik wilde echt dat dat anders was.
Het spijt me dat jouw geboorte mij zo naar heeft laten voelen, maar weet dat dit niet aan jou ligt.

Lieve Vajèn,
Ik beloof je dat ik het met je zal goedmaken.
Ik beloof je dat er een dag komt dat als ik terugkijk op jouw geboorte ik alleen maar liefde en geluk zal voelen.
Ik beloof je dat ik er voor altijd voor je ben.
Ik beloof je dat je altijd op mij kan steunen, dat je later alles aan me kan vertellen en dat ik de beste mama voor je zal zijn die je kan wensen.
Ik beloof je dat, als we ruzie met elkaar krijgen, ik je daarna zal knuffelen alsof we elkaar jaren niet hebben gezien.
Ik beloof je dat ik je altijd zal behoeden en beschermen en dat je mijn hand mag vasthouden, op mijn schouder mag leunen en op mijn schoot mag liggen of zitten wanneer jij daar behoefte aan hebt.

Weet dat vanaf het moment dat je in mijn buik groeide ik van je hield en ik voor altijd van je zal houden.
Liefs,
Mama

Joy (28) is moeder van Senna (4) en Vajén (7 maanden). Na haar laatste zwangerschap werd er een postnatale depressie en PTSS gediagnosticeerd. Op How About Mom deelt ze haar ‘pad naar geluk’ en het proces wat zij hierin doormaakt. Meer lezen over Joy.