Momtalk: Japke Janneke

Japke Janneke (1991) is in verwachting van haar eerste kindje. De Haarlemse influencer is fanatiek sporter, content creator en coach. Ze is eerlijk over haar verleden met een eetstoornis en het effect daarvan op haar zwangerschap. “Zwanger zijn is een mooie maar uitdagende oefening in loslaten.”

Hoe voel je je nu?

“Goed! Ik ben momenteel 18 weken zwanger. Ik heb geen lichamelijke kwaaltjes, en merk dat ik meer energie heb dan in het eerste trimester.”

“Wel merk ik dat ik mentaal wat meer te verduren heb op dit moment, onder invloed van de zwangerschapshormonen. Ik merk dat ik sneller last heb van somberheid. Mijn emoties gaan alle kanten op, en dat ben ik niet echt gewend. Soms kan ik me heel onzeker voelen. Dan pieker ik of alles wel goed gaat met de baby, en kan ik bijna in paniek raken. En de dag erna kan ik dat gevoel prima relativeren en heb ik nergens last van. Die situaties overvallen me wel, dat mijn emoties versterkt worden door de hormonen.”

“En ik ben angstiger. Je gaat nadenken over de gezondheid van je kindje, of je wel de juiste voedingsmiddelen eet. Ik ben net terug van een vakantie in Italië, en dan gaat toch door m’n hoofd: heb ik niet per ongeluk rauwe kaas gegeten? Ik denk dat veel zwangere vrouwen dat wel herkennen. De komst van een kindje brengt allerlei nieuwe zorgen met zich mee.”

Hoe verliep bij jou de weg naar een positieve zwangerschapstest?

“Twee jaar geleden sportte ik zoveel, dat ik geen menstruatiecyclus meer had. Daar begon ik me steeds meer zorgen over te maken, met vriendinnen om me heen die kinderen kregen en ook onze kinderwens die groeide. Ik was bang dat ik mijn lichaam kapot had gemaakt met mijn eetstoornis en ging me afvragen of ik nog wel goede eitjes had.”

“Na een bezoek aan de huisarts ben ik bewuster gaan eten, om op een gezonde manier wat meer aan te komen. Maanden gingen voorbij, en op een gegeven moment kreeg ik via de huisarts een doorverwijzing naar de gynaecoloog, om te checken of er niet meer aan de hand was met mijn uitblijvende menstruaties. In het ziekenhuis bleek na het onderzoek naar mijn eileiders en baarmoeder dat het er allemaal goed uitzag. Er waren geen bijzonderheden, en volgens de gynaecoloog zou ik gewoon ongesteld moeten kunnen worden. Dat gebeurde ook precies daarna, haha!”

“Wel merkte ik dat ik een lange cyclus had, tussen de 40 en 45 dagen. Na een paar keer een negatieve zwangerschapstest in handen te hebben gehad, dacht ik: dit gaat nooit lukken. Tot ik op een ochtend weer een zwangerschapstest deed, waar ik een streepje zag verschijnen. Mijn hartslag schoot naar 180, ik ben snel naar boven gerend om mijn vriend wakker te maken. Ook raakte ik meteen in een soort paniek, wat moeten we nu eigenlijk doen, naar de huisarts?”

Je bent fanatiek sporter. Vind je blijven sporten tijdens je zwangerschap belangrijk?

“Je weet natuurlijk nooit hoe je lichaam op een zwangerschap reageert. Ik ben fit en heb een goede conditie. Het liefst wil ik wel iets blijven doen qua beweging, afhankelijk van wat mijn lichaam aangeeft. Ik bekijk het per week, hoe ik me voel en wat kan. Daar ben ik me heel bewust van, dat er een moment kan komen dat ik stop met hardlopen en ga wandelen of zwemmen als dat fijner voelt.”

Hoe kijk je naar je veranderende lichaam?

“Ik vind mijn veranderde lichaam lastig te accepteren. Daar ben ik eerlijk over, mijn eerdere eetstoornis en de onzekerheid over mijn veranderende lijf. Wat ik veel zie is dat zwangere vrouwen heel trots zijn op hun buik. Instagram en Facebook staan vol met mooie afbeeldingen en pregnancy fotoshoots. Ik vond het al vroeg in de zwangerschap lastig dat mijn lichaam zo snel veranderde, ik wist ook niet dat je zo snel na de positieve test al een ander buikje kreeg. Dat overviel me ook wel, dat het zo snel ging.”

“Dat ik een eetstoornis heb gehad, speelt natuurlijk een grote rol. Ik weet precies wat er in gaat qua voeding en wat ik aan beweging doe. Dat voelt toch als een soort controle over hoe je lichaam eruit ziet. Die controle heb je niet als je zwanger bent.”

“Ik kreeg al best snel opmerkingen in de trant van ‘je hebt al een buikje’ of ‘je ziet het al goed’. Dat hielp ook niet. Met mijn verloskundige heb ik afgesproken om dit onderwerp te bespreken tijdens de consulten. Zo kan ik het erover hebben met haar en dat vind ik fijn. En ik bespreek het met mijn vriend en vriendinnen, daar kan ik ook open over zijn.”

“Mijn lichaam na de bevalling, daar ben ik ook wel angstig voor. Hoe zal dat straks zijn? Kan ik mijn lichaam dan ook accepteren zoals het is?”

“Ik ben vrij streng voor mezelf, en heb snel last van een schuldgevoel. Ik ben iemand die heel graag controle wil hebben over dingen in haar leven. Terwijl een zwangerschap juist een oefening is in het loslaten en niet-weten. Je lichaam verandert, daar heb je geen controle over. Hoe het met je kindje gaat, weet je ook niet. Dat loslaten is een hele grote uitdaging.”

Wat fijn dat je hier open over bent, ook voor andere vrouwen die hier mee worstelen

“Ik heb veel mooie berichten ontvangen. Ik ben blij dat ik door open te zijn, steun kan geven aan andere vrouwen. Er zijn ook meiden met een eetstoornis die door mijn zwangerschapsaankondiging ook hoop krijgen op een goede zwangerschap voor zichzelf. Dat vind ik mooi.”

“Wat ik wel lastig vind, is de reactie ‘wees blij dat je zwanger bent’. Ik ben enorm dankbaar dat het gelukt is om zwanger te worden. Dankbaar zijn dat ik zwanger ben, en me soms verdrietig of somber voelen, kan naast elkaar bestaan.”

“Ik ben mega dankbaar, en daarnaast open over wat ik meemaak. We mogen meer praten over de dingen die minder fijn zijn, over de realiteit.”

Ben je al bezig met de bevalling?

“Als alles goed gaat, zou ik graag thuis willen bevallen. Fijn in mijn eigen bubbel, als dat kan. Ik heb me er nog niet enorm in verdiept, ik sta er op dit moment ontspannen in. Ik wil me voorbereiden door boeken te lezen, met ontspanning en ademhalingsoefeningen en misschien een cursus. Verder weet je niet wat je te wachten staat. Elke bevalling is weer anders. Ik laat het op mijn pad komen. Grappig genoeg kan ik dat wel heel erg loslaten.”

Heb je nog gekke cravings?

“Ja! Friet en gesmolten kaas. Ik had het eerste trimester helemaal geen zin in gezonde dingen, groenten en avocado vond ik zo vies. Het enige waar ik iedere dag zin in had was gesmolten kaas, en frietjes dus. Nu in het tweede trimester zijn de cravings iets minder. Ik merk dat mijn eetlust weer terug is en dat ik ook zin heb in groenten en gezonde producten, en goed voor mezelf wil zorgen. Al heb ik nog steeds dagelijks heel veel zin in kaas!”

Waar kijk je het meest naar uit, als jullie kindje er straks is?

“Mijn vriend en ik houden enorm van reizen. We fantaseren nu al hoe dat straks gaat zijn, op pad met z’n drietjes. Ik hoop dat we vaak op reis kunnen met onze baby, lijkt me heel gaaf. En sporten met de baby in de wagen, dat lijkt me ook heel leuk.”