Momtalk: Merlin

Merlin (‘91) is de moeder van Bix (‘18) en Dem (‘19) en drie dagen geleden werd zoontje Kez geboren (’21). Ten tijden van dit interview was ze nog 38 weken zwanger. De afgelopen negen jaar werkte Merlin als pedagogisch medewerkster op een kinderdagverblijf, maar sinds februari 2020 is ze voor zichzelf begonnen met de verkoop van tweedehands spullen via Wannemeuk. Ze is samen met Guus en woont met haar gezin in Heeswijk. Haar motto is ‘a clean house is an empty head’ en wij zijn vooral benieuwd: hoe hou je dat vol met al die kids om je heen?

Een huis met drie zoons, was dat vroeger jouw toekomstplaatje voor ‘later’?

“Eigenlijk wel! Ik heb altijd gezegd dat ik jongens zou krijgen en ik wilde altijd al een groot gezin. Dat dit voor mijn dertigste zou gebeuren, dat had ik niet verwacht. Ik weet dat ik er op mijn 23ste eigenlijk al klaar voor was, maar toen niet met de juiste persoon samen was. Al snel in mijn relatie met Guus wist ik dat ik met hem klaar was voor kinderen. Dat voelden we gelukkig allebei. We zijn snel in onze relatie begonnen met proberen, maar zwanger worden ging helaas niet vanzelf. Na een half jaar proberen bleek er iets mis te zijn met het zaad van mijn vriend waardoor de kans op een natuurlijke zwangerschap heel minimaal was. We hebben vervolgens acht rondes IUI gedaan (hierbij wordt het zaad bewerkt in het laboratorium, waarbij men zoveel mogelijk beweeglijke zaadcellen verzamelt. De arts brengt deze zaadcellen vlak voor de verwachte eisprong met een spuitje via de vagina in de baarmoeder, red.) voordat ik in verwachting was van Bix. 

Na de bevalling van Bix kwam de verloskundige voor de laatste keer op bezoek en wilde praten over anticonceptie. Ik antwoordde: de kans om zwanger te raken is bij ons zo ontzettend klein, ik ga nu geen anticonceptie gebruiken. Dat pakte even anders uit, want nog geen twee maanden later bleek ik weer zwanger. Compleet tegen alle verwachtingen in. Ik voelde het al een paar dagen aan, maar Guus kon het niet geloven. We hadden hoe dan ook bedacht snel weer het traject in te gaan omdat we graag meer kindjes wilden en het leuk vonden als deze dicht op elkaar zouden zitten, maar zo dicht hadden we niet verwacht. 

Toen Dem een half jaar oud was, zijn we het weer gaan proberen. Wel gek, vanwege de corona vonden alle afspraken digitaal plaats. Guus’ zaad werd opnieuw onderzocht. Terwijl we wachtten op die uitslag, bleek ik ineens toch in verwachting te zijn. Ik besloot het ziekenhuis nog niet af te bellen, we wilden eerst zekerheid. Het ziekenhuis belde en zei: we gaan met het slechte nieuws starten, er is weer 0% zaad activiteit. Toen zei ik: ‘wij hebben ook nieuws, ik ben zwanger’. Iedereen was stomverbaasd, het is zo uitzonderlijk dat ik toch op de natuurlijke wijze zwanger ben geraakt.”

Hoe vind jij het om zwanger te zijn?

“Geweldig. Ik ben het liefst altijd zwanger, ik vind het heerlijk. Dat magische gevoel dat er iets in je groeit… Misschien geniet ik er extra van omdat ik besef dat het niet vanzelfsprekend is. Ik realiseer me wel dat ik makkelijk praten heb, omdat ik altijd weinig kwalen heb en me eigenlijk heel goed voel. Natuurlijk was de tweede zwangerschap wel belastend voor mijn lijf. Ze zeggen niet voor niks negen maanden op, negen maanden af. Je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen en dat had het nu niet. Deze derde zwangerschap merk ik dat ik wel die tijd heb gehad en me lichamelijk gezien veel fitter voel.”

En bevallen, is dat ook jouw ding? 

“Bix is ingeleid met 41+3. Daarvoor was ik drie keer gestript, maar het zette niet door. Ik liep al wel een week rond met drie centimeter ontsluiting. Op 15 juni 2018 ging ik op controle naar het ziekenhuis en de gynaecoloog zei: we zien al wel weeën, maar voel jij ze ook? Ik had inmiddels vier centimeter ontsluiting, dus ik mocht direct blijven. Mijn vliezen werden gebroken in de hoop de weeën op te wekken, maar helaas gebeurde er weinig en waren mijn weeën niet krachtig genoeg. Ze stelden voor op me weeën-opwekkers te geven. Hoewel het een goede oplossing leek, vond ik het niet leuk. De weeën werden heel heftig en ineens ging het allemaal erg snel. Na 45 minuten werden de opwekker gestopt omdat ik het niet meer trok. Ik heb de bevalling wel zonder pijnstilling gedaan, daar ben ik trots op, vooral omdat ze vanuit het ziekenhuis wel probeerden me een ruggenprik te geven. 

Dem is thuis geboren. ‘s Middags braken mijn vliezen en ‘s avonds rond een uur of 11 begonnen de weeën door te zetten. Om half 1 kwam de verloskundige langs en bleek ik op vijf centimeter ontsluiting te zitten. Ik was van plan in het ziekenhuis te gaan bevallen, maar op het moment dat de verloskundige vroeg wat mijn wensen waren, wilde ik mijn bed niet meer uitkomen. Iets voor half 4 in de ochtend is Dem geboren na een hele fijne, voorspoedige bevalling. Bix lag gewoon in zijn bedje te slapen, die heeft niks gemerkt. Om half 5 werd hij even wakker en heeft hij eventjes zijn broertje ontmoet, daarna is hij verder gaan slapen. 

Deze derde keer kies ik bewust voor een thuisbevalling, als ons dat weer gegund is.”

Hoe kijk je terug op de postpartum periodes?

“Bij Bix heb ik twee weken niet kunnen lopen, omdat mijn hechtingen ontstoken waren geraakt door een fout van het ziekenhuis. Ze hebben helaas erg slordig gehecht, waarbij een zenuw is beschadigd. De hechting is open gaan staan en daardoor gaan ontsteken. Er zit een stevig litteken zowel in- als uitwendig. Inmiddels ben ik al een jaar in therapie bij de bekkenbodemspecialist om met de pijn, onder andere tijdens het vrijen, om te gaan. Ik kan geopereerd worden, maar daar is niemand een voorstander. Het is geen garantie dat de pijn weggaat, sterker nog het kan zelfs erger worden. Ik zal waarschijnlijk met de pijn moeten leren leven, maar het is geen pretje. 

Die ontstoken hechtingen waren zo ingrijpend, ik kon niet pijnloos zitten, liggen of lopen, dat daar alle focus op lag tijdens de kraamtijd. Bij Dem heb ik geen scheur of knip gehad, dus dat was een totaal andere ervaring. Ik weet dat ik in die weken regelmatig dacht: jemig, zo kan het dus ook. Ik hoop er bij de derde weer zonder kleerscheuren vanaf te komen.”

Wanneer voelde jij je weer jezelf?

“De eerste maanden was ik echt zoekende. Ik ben relatief dun van mezelf en moest zo wennen aan die gekke, hangende buik zo direct na de bevalling. De vorm van mijn borsten die was verandert. Ik vond het niet fijn en had moeite om het te accepteren. Ik maak me nu veel minder zorgen over hoe mijn lichaam veranderd na de bevalling, want ik heb twee keer gezien hoe het uiteindelijk weer goed komt. Je moet het de tijd geven.”

Hoe heeft moeder worden jou veranderd?

“Mijn gezin staat op nummer één. Zij zijn het allerbelangrijkste in mijn leven. Ik heb daardoor zeker een aantal vriendschappen verloren. Dat vond ik in het begin wel lastig, maar ik heb me erbij neergelegd dat vrienden soms niet meer passen in je leven. 

Sinds ik kinderen heb, ben ik ook beter in mijn grenzen aangeven. Ik kom sneller voor mezelf op en zeg het eerder als ik het ergens niet mee eens ben.”

Wat is de mooiste kant van het moeder-zijn?

“De liefde die je krijgt en kunt geven. Ik heb dat als kind niet gehad. ‘Ik hou van jou’, dat hoorde ik nooit. Dat geldt ook voor mijn vriend. We willen onze kinderen in dat opzicht zo’n andere basis geven, met wel heel veel warmte en liefde.”

Wat is de grootste uitdaging als moeder?

“Ik ben een control freak en wil het liefst alles netjes houden. A clean house is an empty head, weet je wel. Dat moet je echter los kunnen laten met kleine kinderen in huis. In het begin zat ik me helemaal op te vreten als er speelgoed door het huis lag, nu kan ik bedenken: laat het voor nu maar liggen, dat komt vanavond wel. 

Als de jongens ruzie maken en continu tegen elkaar aan het opboksen zijn, dan krijg ik daar echt de kriebels van. Dan moet ik zelf ook tot tien tellen en vraag ik me af: waarom wilde je ook alweer die derde? Maar goed, tien minuten later zitten ze weer zoet te spelen en kijk ik naar ze en denk ik: oh ja, daarom.”

Heb jij nog een gouden tip of advies voor andere (aanstaande) moeders?

“De vraag die ik het meeste krijg op Instagram is: hoe kun jij het aan dat jouw kids met van alles spelen en kliederen? Ik heb dat van jongs af aan gedaan, ze mogen van mij echt vies worden, kliederen met eten, verven etc. Ik snap dat dat voor sommigen haaks lijkt te staan op hoe netjes ik aan de andere kant ben en hoe belangrijk ik het vind dat mijn huis schoon is. Maar ik weet door al mijn jaren in de kinderopvang hoe belangrijk dat ontdekken is, hoeveel ze daarvan leren en hoe zelfstandig ze daarvan worden. Dus, probeer je kinderen in dat opzicht af en toe wat losser te laten en maak je niet zo’n druk als ze er even een troep van maken. Laat ze kind zijn, de wereld ontdekken, vieze handen krijgen. Die handen kun je boenen, kleren kunnen in de was, meubels poets je zo weer schoon.”