Momtalk: Renée

Renée van der Schoot (‘89) is de moeder van Max (‘20). Ze verhuisde twee jaar geleden voor de liefde – haar inmiddels verloofde William – naar Londen. Ze werkt als presentatrice en YouTuber. “Ik ervaar zo vaak die paradox als ouder: je wilt niets liever dan alles voor je kindje doen, maar je hebt soms ook zo’n behoefte aan een break.”

Ik geloof dat ik je mag feliciteren?

“Ja! De verloving kwam als een totale verrassing. We hadden een kater van ADE en ik liep brak, met ongelakte nagels haha, door het bos. Vlakbij mijn ouders, de plek waar ik ben opgegroeid. Ik had natuurlijk ooit gehoopt dat hij me ten huwelijk zou vragen. Het was heel lief en persoonlijk en ik ben heel gelukkig.”

“Ik ontmoette Will drie jaar geleden. We vlogen in die tijd om en om naar elkaar toe, tussen Amsterdam en Londen. Het voelde al heel snel heel goed tussen ons, dus we besloten ons een echte kans te geven door samen te gaan wonen. Ik trok bij hem in in Londen en ging aan de slag als videoproducer. We woonden net twee weken samen, toen ik zwanger bleek te zijn…”

Een complete verrassing? 

“We hebben niet alle maatregelen genomen om niet zwanger te worden – ik gebruikte alleen de Flo app om mijn cyclus te tracken – dus indirect wilden we het wel. Alleen misschien niet zó snel. Ik weet nog dat ik me ineens wat anders voelde. Mijn ongesteldheid bleef uit, terwijl ik wel menstruatie klachten had. Ik deelde wel met Will dat ik vermoedde zwanger te kunnen zijn, maar wilde de eerste zwangerschapstest heel graag in mijn eentje doen. Die informatie alleen tot me kunnen nemen, me even afschermen van alles. We hadden een familie event op maandag, dus het leek me goed pas daarna te testen zodat ik daar niet met allerlei emoties rond zou lopen. Maar ik kon absoluut niet langer wachten. Toen Will ging hardlopen op zaterdagochtend ben ik snel naar de badkamer gerend en heb ik een test gedaan. Er stonden direct twee dikke blauwe strepen. Will kwam thuis met koffie voor ons allebei en ik vertelde hem het nieuws. Hij reageerde direct heel leuk en bleef kalm, terwijl ik in de war was. Hij voelde misschien wel aan dat hij op dat moment even de stabiele factor moest blijven. Ondanks dat ik een beetje in de war was, voelde ik me ook direct blij. Dit kindje was welkom.”

Hoe heb je je zwangerschap ervaren? 

“Ik kijk er met een heel positief gevoel op terug, ik vond het fijn om zwanger te zijn. Ik had wel lang zo’n soort auto ziek-gevoel, maar ik heb geloof maar één keer overgegeven. Wel middenin Londen City, dat was minder haha. Aan het einde kreeg ik meer kwaaltjes, al was het wel iedere week weer iets nieuws. Ik kan me ook nog herinneren dat ik aan het einde van mijn zwangerschap niet meer comfortabel kon zitten. Mijn vriendinnen waren over en we gingen uiteten in Notting Hill. Ik heb die hele avond languit in het restaurant en op de achterbank van de taxi gelezen, omdat ik gewoon niet meer kon zitten.”

Je vertelde dat je voor alle verloskundige afspraken terug vloog naar Nederland en daar ook bent bevallen?

“Als je voor het eerst zwanger bent, komt er zoveel op je af. Ik kan goed Engels, maar ik was toch bang dat er dingen aan me voorbij zouden gaan. De zorg werkt ook anders: er is geen kraamhulp, je hebt weinig afspraken met je midwife en veel zorg is buiten je verzekering. Ik vond het fijn om mijn familie en vriendinnen om me heen te hebben tijdens de zwangerschap. Daarnaast was mijn vader gynaecoloog en nauw betrokken bij de ontwikkeling van het geboortecentrum van het OLVG West. Het voelde voor mij veilig en vertrouwd om in Nederland te zijn als ik zou gaan bevallen. Sterker nog, ik wilde gewoon Amsterdam als geboorteplaats in zijn paspoort. Daar ben ik zelf ook geboren en daar ben ik trots op.” 

“Het was de bedoeling om drie weken van te voren naar Nederland te komen – wat achteraf eigenlijk te kort was – maar ineens ontstond er allerlei onduidelijkheid over of we überhaupt nog wel terug konden naar Nederland vanwege de covid pandemie. We zijn toen zo snel mogelijk naar Nederland gegaan, uiteindelijk een maand eerder dan gepland. Mijn broer was op dat moment in het buitenland, dus ik kon voor die maanden zijn huis in Amsterdam huren.”

Hoe kijk je terug op jouw bevalling?

“Ik wilde graag in het geboortecentrum bevallen, omdat ik het fijn idee vond in principe snel in het ziekenhuis te zijn als dat nodig is. Je hoeft letterlijk alleen twee klapdeuren door. Ik heb bevallen altijd spannend gevonden, ik zag voor me dat ik degene zou zijn die teveel bloed zou verliezen na de bevalling. Achteraf ben ik ook veel bloed verloren, bijna twee liter.  Desondanks kijk ik met een goed gevoel terug op mijn bevalling en heb ik het zelf niet als heftig of intens ervaren.”

“Ik was 39 weken en vier dagen zwanger toen middenin de nacht mijn vliezen braken. Een heel gek gevoel, alsof je plast zonder daar controle op te hebben. Ondanks die gebroken vliezen gebeurde er niks, geen krampen of weeën. Will stelde voor dat ik nog even zou gaan slapen, maar ik was natuurlijk klaar wakker. Ik ben in het donker op de bank gaan liggen, heb mijn ouders ge’appt dat het was begonnen en probeerde wat te doezelen. Na een uur of twee begonnen de krampen, die langzaam heviger werden. Om negen uur ‘s ochtends kwam de verloskundige langs en ik was er echt van overtuigd dat ze me zou vertellen dat we die middag onze baby zouden hebben. Helaas bleek ik pas op 1,5 centimeter ontsluiting te zitten. Toen kreeg ik het mentaal wel even moeilijk: als ik me nu al zo voelde, hoe hield ik het dan nog uren vol? De verloskundige vertrok en ik wist even echt niet wat ik met mezelf aan moest. Geen enkele houding was fijn. Will was heel lief en bracht me continue thee met honing of een banaantje, maar ik was alleen maar aan het overgeven van de weeën. In de middag kwam de verloskundige weer kijken en zat ik op 3 centimeter. We spraken af dat aan het begin van de avond weer even langs zou komen en we dan zouden bekijken of het al tijd was om naar het ziekenhuis te gaan. Ik zette de beval playlist aan die ik had gemaakt en ging over de skippybal heen liggen. In die houding en met die muziek op raakte ik in een soort trance. Tussen de weeën door viel ik zelfs een beetje in slaap. Het was heel bizar, ik was in die kamer, maar ik was er ook niet. Toen de verloskundige om vijf uur weer in ons huis stond, reageerde ik niet eens op haar. We besloten naar het ziekenhuis te gaan zonder mijn ontsluiting op te meten. Dat rekken we weer wat tijd, dacht ik nog, en ben ik misschien niet wat verder. Gelukkig was er plek in het geboortecentrum. Ik wilde in bad gaan, dus checkte ze nog even hoe ik er op dat moment voor stond. “Ik kan het niet geloven”, zei ze, “maar je hebt al negen centimeter ontsluiting.” Ik weet nog dat ik me toen zo gelukkig voelde: hij komt eraan! Al snel daarna ik persdrang. Ik moest het nog even wegpuffen, maar mijn hele lichaam wilde maar één ding. Ik ben uit bad gegaan en op het bed gaan zitten, met Will achter me. Uiteindelijk is Max binnen 43 minuten persen, terwijl ik zat op handen en knieën, geboren. Ik kon hem zelf aanpakken en op mijn borst leggen. Mijn placenta kwam er niet veel later uit en toen ontstond er ineens paniek. Mijn baarmoeder trok niet goed meer samen, waardoor het bloed eruit bleef stromen. De verloskundige vroeg om versterking en er kwamen allerlei vrouwelijke artsen binnen gerend. Ik weet nog dat ik dat een leuk gezicht vond, haha. Ik kreeg van de ene een infuus, de andere pastte baarmoeder massage toe en nog een andere gaf me twee oxytocine prikken in mijn been. Op dat moment vond ik alles binnen, mijn euforische gevoel vanwege de geboorte van onze zoon overtrof het gevoel van stress of spanning.”

Heb je een fijne kraamtijd gehad?

“Twee weken voordat Max werd geboren, werden er versoepelingen aangekondigd. Daarvoor was het nog uitsluitend raambezoek, maar wij mochten inmiddels ‘gewoon’ kraambezoek ontvangen. We waren nog wel voorzichtig, ik geloof dat zelfs mijn ouders Max in het begin niet hebben vastgehouden. 

Hoewel ik van te voren het idee van een kraamhulp heel fijn vond, iets wat je in Engeland niet hebt, vond ik het achteraf ook wel heftig zo continu iemand in huis. Ik wilde heel graag cocoonen met z’n drieën, maar dat ging niet echt. Ik weet nog dat ik opgelucht was dat ze twee dagen eerder stopte. Het ging gewoon goed bij ons, Max was al terug op zijn geboortegewicht en mijn lichamelijke herstel verliep ook voorspoedig.

Mentaal gezien vond ik het uitdagender. Toen ik net was bevallen, voelde ik zoveel nieuwe emoties. Ik voelde ineens zoveel liefde, dat maakte me kwetsbaar. Ik herinner me dat in diezelfde het nieuws over George Floyd uitkwam en ik daar zo hard om heb gehuild. Ik moest echt wennen aan al die gevoelens.”

Hoe kijk je terug op borstvoeding geven?

“Ik wilde heel graag zes maanden borstvoeding geven, dat was mijn streven. Ik merkte alleen dat mijn ijzertekort invloed had op mijn melkproductie en dat het na een paar maanden niet langer genoeg was voor Max. Ik ben blij dat ik al heel vroeg begonnen ben om hem te laten wennen aan een flesje, al toen hij twee weken oud was. Ik had zo’n pijn tijdens het voeden, dat ik hem afgekolfde melk gaf om mijn borsten even rust te gunnen. Ik heb drie maanden lang exclusief borstvoeding gegeven, daarna ben ik het gaan combineren met melkpoeder. Hij werd daar een gelukkig kind van en wij ook, want hij sliep direct een stuk beter. Na zes maanden was de melk echt op, tot zijn grote frustratie. Toen was het klaar.”

Hoe hebben jullie de overgang van geliefden naar ouders ervaren?

“Will en ik waren pas twee jaar samen toen we Max kregen en nog echt in de honey moon fase. Ik denk dat het voordeel daarvan is dat je nog heel erg verliefd op elkaar bent en daardoor ook zachter naar elkaar bent. Dan vind je het nog grappig als hij een luier verkeerd om doet. Nu hebben we inmiddels anderhalf jaar een kind samen en zijn er natuurlijk ook wel eens irritaties of andere gevoelens, maar ik vind dat we het vooral heel goed samen doen. Als er problemen zijn, bespreken we dat direct. Will heeft soms het liefst dat we dingen tot op het bot uitpraten en alles over analyseren, terwijl ik eerder zeg: we stappen erover heen, het komt wel goed.”

Hoe heeft moeder worden jou veranderd?

“Ik ben zachter geworden en emotioneler. De dingen waar ik me voorheen zorgen over maakten, doen er minder toe. Ik ben beter geworden in prioriteiten stellen en voel me minder onrustig. Ik was altijd heel ambitieus en doelgericht. Dat ben ik nog steeds, maar mijn gezin is het belangrijkst geworden. Wat ik ook mooi vind aan het moederschap, is hoe het voor een extra connectie kan zorgen met andere vrouwen die ook moeder zijn. De vriendschappen met vriendinnen die kinderen hebben zijn intensiever geworden.”

Hoe zorg jij voor jezelf?

“Ik ervaar zo vaak die paradox als ouder: je wilt niets liever dan alles voor je kindje doen, maar je hebt soms ook zo’n behoefte aan een break. Ik werk voor mezelf en merk dat ik heel snel Max de prioriteit geef. Ik kan gelukkig goed werken op de momenten dat hij slaapt, maar het is soms wel een uitdaging. Echt tijd maken om iets voor mezelf te doen ben ik heel slecht in. In Londen hebben we geen oppas, dus daar schiet het er helemaal bij in. Gelukkig start hij als het goed is over twee dagen op de opvang in de buurt van ons nieuwe huis in West Londen. Ik kijk er naar uit om eindelijk wat meer structuur en stabiliteit te hebben en ook wat meer tijd voor mezelf.”

Heb jij nog een goede tip of advies voor een andere moeder?

“Een dag of twee na de bevalling heb ik mijn beval-playlist opgezet en ben ik, met Max liggend op mijn borst, mijn bevalverhaal op gaan schrijven. Alles zat nog vers in mijn hoofd en die muziek hielp me om alle details voor de geest te halen. Dat schrijven hielp deels bij het de verwerking van de bijzondere ervaring, maar ik vind het ook heel waardevol om zo gedetailleerd die hele bevalling op papier te hebben.

Als tweede advies zou ik je willen zeggen: denk aan jezelf. Het voelt een beetje gek om die tip te geven, omdat ik er zelf zo slecht in ben, maar ik weet dat het belangrijk is. Als jij goed voor jezelf zorgt bent je nu eenmaal een leukere partner en  moeder. Je mag blijven werken aan je eigen doelen, dingen doen waar jij energie van krijgt en blij van wordt.”