Tjarda Struik
30/04/2022

Tjarda is moeder van twee kinderen en ziet maar 5 %: ‘Ik krijg veel niet mee’

Tjarda Struik (’86) is moeder van twee kinderen (4 en 2 jaar) en heeft een progressieve oogaandoening waardoor ze nog maar 5 % ziet. How About Mom spreekt haar over het moederschap en de uitdagingen die daarbij komen kijken.

Tjarda Struik

Tjarda kon altijd slecht zien, maar weet pas sinds tien jaar dat ze een progressieve oogaandoening heeft waardoor haar zicht de afgelopen jaren steeds slechter is geworden. ‘Nu is het op een eindstadium en gaan ze er vanuit dat mijn zicht niet veel slechter wordt’, vertelt ze daarover. ‘Als iemand die een goed zicht heeft is het lastig om je voor te stellen wat ik zie, maar ik omschrijf het als een soort grote Barbapapa. Ik zie vormen en kleuren, maar geen geen gezichtsuitdrukkingen en details.’

Toen Tjarda haar man ontmoette en haar kinderwens met hem besprak, gaf ze aan dat ze graag zou willen onderzoeken of haar man drager is van de oogaandoening. ‘Het is namelijk een erfelijke aandoening, mijn ouders zijn beide drager, maar het is wel recessief. Dat betekent dat wanneer mijn man geen drager is onze kinderen niet dezelfde aandoening zouden krijgen als die ik heb. Uiteindelijk bleek uit onderzoeken dat hij inderdaad geen drager is van de aandoening en onze kinderen dus niet de oogaandoening zouden kunnen krijgen.’

Kinderwens

Vanwege de oogaandoening van Tjarda hadden zij en haar man voorafgaand aan het krijgen van kinderen, al veel gesprekken over praktische zaken. ‘Als een van de twee een beperking heeft, dan heb je het al gauw over het huishouden en dus ook over kinderen in de toekomst’, vertelt ze. ‘Zo wist ik bijvoorbeeld heel zeker dat ik graag een inwonende oppas zou willen als ik eenmaal moeder zou zijn zodat ik minder hulp van mijn man en kinderen zou hoeven te vragen. Dat is – nu ik moeder ben – dan ook het geval. ‘

Tjarda is zich maar al te goed bewust van haar oogaandoening en de beperkingen die ze daarmee ervaart. ‘Ik krijg 95 % van wat er te zien is niet mee, dus tuurlijk is het lastig en zijn er aanpassingen nodig. Ook met kinderen’, vertelt ze. ‘Als gezin van vier hebben we inmiddels onze modus gevonden, maar nog steeds gaan dingen anders dan een gezin waar hun moeder wel goed kan zien.’

Een modus

Die modus, waar Tjarda het over heeft, gaat onder meer over de manier waarop ze met haar kinderen communiceert. ‘Zo weten ze bijvoorbeeld heel goed dat ze tegen mij altijd heel veel moeten zeggen’, vertelt ze. ‘Als ze iets nodig hebben of een bepaald gevoel ervaren, dan moeten ze dat letterlijk tegen mij zeggen omdat ik het anders niet doorheb. Maar ze weten niet beter en dus doen ze dat ook heel goed. Hetzelfde geldt dat ze bij de speeltuin altijd dichtbij mij blijven, omdat ze weten dat ik anders niet op ze kan letten.’

Tjarda noemt het belangrijk dat haar kinderen gewoon kind kunnen zijn en zo min mogelijk hinder ervaren van haar oogaandoening. ‘Maar dat betekent niet dat dat altijd zo is’, vertelt ze. ‘Soms is het gewoon niet anders en moeten ze me even helpen. En tuurlijk had ik liever gehad dat mijn zicht goed was, want wie wil nou een beperking? Niet alles hier thuis gaat vanzelf, dat is nou eenmaal zo, maar als gezin hebben we wel heel goed onze weg kunnen vinden.’

Inclusie

Door haar verhaal nu te delen, maar ook door actief op Instagram en TikTok te zijn, hoopt Tjarda een stukje bij te dragen aan een meer inclusieve maatschappij. ‘Ik wil de wereld laten zien dat je je niet hoeft te laten beperken door tegenslag in het leven.’

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen