Vivian Secrève (32) verwacht samen met haar verloofde hun eerste kindje. Door worstelingen met haar mentale gezondheid, wist ze niet altijd zeker dat ze moeder zou willen worden. Tot het punt dat ze zich steeds beter begon te voelen en er ruimte kwam voor een kinderwens. In deze Momtalk praat ze er openhartig over. ‘Ik doe het goed, al vind ik het niet altijd leuk – en dat mag.’
‘Mijn vriend Valentijn riep altijd dat hij vader wilde worden. Ik heb ook altijd wel een kinderwens gehad, maar ik had ook twijfels. Lange tijd heb ik namelijk geworsteld met mijn mentale gezondheid. Ik heb best wat klappen gehad in het leven en vroeg me af: moet ik het moederschap wel willen? Kan ik het wel aan?’
‘Ruim anderhalf jaar geleden ben ik gestart met nieuwe medicatie na het volgen van een therapie, en dat werkt geweldig. Ik voel me weer gelukkig en functioneer goed. Ik slik nu fluoxetine, een antidepressivum dat relatief veilig is tijdens de zwangerschap. De dosis is laag. Ik vind het belangrijk dit te benoemen, want veel vrouwen worstelen met dezelfde vragen die ik twee jaar geleden had over het slikken van antidepressiva tijdens een zwangerschap.’
‘Ik heb van tevoren overlegd met een psychiater en een hormoontherapeut of het mogelijk was om deze medicatie te blijven slikken tijdens een zwangerschap. Dat bleek gelukkig het geval. Er is zo weinig informatie over, maar het stigma op dit onderwerp is groot. Vandaar dat ik het graag deel, via bijvoorbeeld Tiktok.’
‘Dat ging eigenlijk heel snel! Mijn vriend kwam na een vakantie thuis en zei: ‘Ik ben er klaar voor, laten we ervoor gaan.’ De dag voordat ik eigenlijk ongesteld moest worden, deed ik een test. Ik was te nieuwsgierig! Die bleek heel licht positief. Ik belde gelijk mijn zus: ‘Oh mijn god, ik ben zwanger!’ Het bleek dat ze bij mijn ouders was en de telefoon op speaker had gezet haha. Het hele gezin wist er gelijk van.’
‘Het was gelijk na de eerste poging raak. We noemen het baby’tje nu liefkozend ‘raketje’, omdat het zo snel ging. Na alles wat ik heb meegemaakt voelde het als een cadeautje. Dit geluk is ons echt gegund.‘
‘Inmiddels ben ik 32 weken zwanger. Ik vind het eerlijk gezegd niet leuk. Ik heb best last van kwaaltjes, en dat is zwaar. Toch vind ik dat ik het goed doe, vooral mentaal. Ik was bang dat ik depressief zou worden door de hormonen, maar dat is gelukkig niet gebeurd.’
‘Wel worstel ik met mijn zelfbeeld. Die zichtbare zwangere buik vond ik eerst moeilijk; ik voelde me eerder dik dan mooi zwanger. Kleren zaten strakker, en dat raakte me. Maar inmiddels begin ik mezelf steeds mooier zwanger te vinden en kan ik het meer omarmen. Toch blijft het wel een mentaal spelletje. Stilzitten vind ik lastig, zeker omdat ik voorheen veel sportte en altijd in beweging was. Nu dwingt mijn lichaam me tot rust. Maar goed, dat is ergens ook wel een goede les.’
‘Ja en nee. Je wordt overspoeld met informatie, goedbedoelde én minder goedbedoelde adviezen. Voor werk – ik heb een eigen online magazine, The Daily Dutchy – ben ik naar een retreat geweest, speciaal voor moeders. Daar heb ik veel geleerd over wat er fysiek gebeurt tijdens een bevalling. Ik merkte dat ik het fijn vond om daar meer over te leren.’
‘Verder heb ik op een rijtje gezet wat ik wel en liever niet wil tijdens de bevalling. Een soort bevalplan. Het belangrijkste voor mij is dat ik de tijd krijg en dat alles in overleg gebeurt. Ik wil niet het gevoel hebben dat het in het ziekenhuis allemaal zo snel moet.’
‘Ik ben heel benieuwd hoe hij eruitziet. Zijn komst zometeen voelt toch een beetje als een prijs die je in je armen krijgt na maandenlang je lichaam delen. Verder hoop ik dat hij me emotioneel echt kan raken en ik vertrouw erop dat dat zo zal zijn. Ook kijk ik ernaar uit om ons kindje bij mijn verloofde te zien. En ik ben benieuwd hoe onze katten het gaan vinden, haha.’
‘Ik ben heel benieuwd wat voor moeder ik word. Vroeger paste ik vaak op baby’s en kinderen, dus ik weet van mezelf dat ik energiek ben. Ik kan echt zo’n gekke moeder zijn: met liedjes, verkleden, veel enthousiasme. Tegelijk denk ik dat ik ook streng zal zijn, maar vooral heel liefdevol. Over de opvoeding hebben we nog niet zoveel nagedacht. Ik geloof dat je veel van dat soort antwoorden toch gaandeweg wel ontdekt.’
‘Wat ik vooral belangrijk vind om te delen is dat je niet de enige bent die het mentaal lastig kan hebben. Ik heb me ook jarenlang niet gelukkig gevoeld. En ergens ben ik ook bang dat dat na de bevalling zo gaat zijn: dat ik door alle hormonen me toch weer anders voel. Maar ik heb ook vertrouwen en ik hoop dat anderen dat ook in zichzelf hebben. Dat ze accepteren als het even niet gaat en dat dat oké is.’
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen