Wat voelde jij toen je je kindje voor het eerst zag?

Het is vraag een vraag die ik graag aan andere moeders stel. Wat voelde of dacht jij toen je je kindje voor het eerst zag? Er is geen goed of fout antwoord op die vraag. Toch kan het antwoord er wel voor zorgen dat we als nieuwe moeders aan onszelf gaan twijfelen. Vooral als je niet ‘voldoet’ aan het standaard beeld van overmand worden door warme of liefdevolle emoties. Herkennen andere moeders dit ook?

Mijn eigen ervaring

Hoewel het bij mij inmiddels alweer iets langer geleden is (6,5 bij Olivia, 4 jaar bij Jacob), kan me mijn eerste gevoelens en gedachten nog wel goed herinneren. Mede omdat ik ze destijds heb opgeschreven, trouwens. Van Olivia beviel ik thuis na een bevalling met een relaxte aanloop en een wat sneller (lees van 5 naar 10 centimeter binnen een uur) einde. Ik beviel op handen en knieën en kon haar zelf aanpakken. Ik herinner me dat ik vol verbazing keek naar de glibberige, paarsige baby in mijn armen. Haar gezichtje was wat verfrommeld, maar het was onmiskenbaar onze dochter. Ik voelde me vooral ontzettend opgelucht dat het allemaal goed was gegaan. Ik had verwacht te moeten huilen als ik mijn kindje voor het eerst zou zien, maar ik was vooral ontzettend verbaasd en het voelde allemaal best onwennig. Later, in een donkere kamer met alleen kaarsjes aan, begon ze vrijwel direct te drinken en ik herinner me de warme gevoelens die me toen overvielen. 

Jacob is geboren in het ziekenhuis. Dit keer niet middenin de nacht, maar ‘s ochtends rond acht uur in een grote, lichte kamer. Wederom zat ik op handen en knieën, een houding die de dienstdoende klinisch verloskundige in haar hele carrière nog nooit live had meegemaakt. Nog sneller dan bij Olivia had ik na een minuut of drie persen ineens een baby in mijn handen. Met een prachtige gevormd hoofdje en zo schoon dat het leek alsof we in een Hollywood film speelden. Ik weet dat ik hem aanpakte en ondertussen met een schuin oog naar de klok aan de muur keek en alleen maar kon denken: hoe kan het dat hij er nu al is, ik wandelde hier een uur geleden naar binnen?! Ik kan me herinneren dat ik een paar keer vroeg: is hij oké, is alles goed? Omdat op het laatste moment bleek dat Jacob in het vruchtwater had gepoept. Ik voelde ook opluchting dat we allebei goed door deze bevalling waren gekomen. Dat het achter de rug was en ik nu – met mijn benen in de beugels weliswaar voor wat hechtingen – kon ontspannen. En man, wat was ik direct verliefd op dat prachtige mannetje. 

Alle emoties zijn mogelijk

Opluchting, totale verbazing, onwennigheid, bezorgdheid, verliefdheid: het zijn allemaal heel normale en herkenbare gevoelens om te ervaren als je moeder wordt en je voor het eerst je kindje ziet of vast hebt. Toen wij laatst op Instagram aan jullie de vraag stelden wat jullie eerste gevoel was, kwamen er prachtige, eerlijke en oprechte antwoorden binnen. Een greep uit de reacties:

“Shit, wat moet ik hiermee?” En na vijf minuten: “Okay, dit komt wel goed”

“Een overweldigend gevoel van liefde en fascinatie dat die baby in mij kon groeien”

“Dankbaarheid”

“Alsof iemand me in tweeën had gespleten en ik nu naar mezelf keek, heel gek”

“Lichte paniek omdat ons leven nooit meer zou zijn en ‘wat is dit geweldig’ tegelijkertijd” 

“Gevoelloos”

“Een golf van liefdevol oerinstinct. Dit wezentje ging ik beschermen, voeden en laten groeien”

“Chaos, onzekerheid en heel veel liefde”

“In eerste instantie voelde ik niets, er lag gewoon een hoopje mens op me. Pas thuis, twee dagen uit het ziekenhuis, begon ik wat te voelen”

“Hey, ik ken jou”

“Een rollercoaster aan liefde, verdriet, boosheid en blijdschap”

“Ik werd direct op een gigantische roze wolk geschoten”

“Magisch! Liefde op het eerste gezicht”

“Dit komt uit mij dus ik moet er iets van vinden blijkbaar, maar ik vind nu niets…”

“Overweldigend”

“Wie ben ik? Wat gebeurt er? Hoe werkt dit?”

“Niet meteen verliefd, wel direct gelukkig”

“Verdriet en angst omdat ik direct na de keizersnede geen band voelde met mijn kindje”

“Ik vond mijn kindje zo ontzettend mooi”

“Overdonderende, pure liefde”

Je ziet het. Alle emoties tussen compleet gevoelloos en enorme verliefdheid komen voorbij. En dat is normaal.

Moedergevoels – net als vadergevoelens – hebben soms de tijd nodig om zich te ontwikkelen. Je kunt allerlei – soms erg tegenstrijdige – emoties ervaren als je net moeder bent geworden. Het is fijn om te weten dat je niet de enige bent. Je bent niet de enige als je wel direct die verliefde gevoelens hebt, en je bent zeker niet de enige als je in eerste instantie vooral compleet overdonderd bent. En ook als de gevoelens nog even op zich laten wachten.

Kun je nog herinneren wat jouw eerste emotie was toen je je kindje voor het eerst zag?