Janthe verloor zichzelf in zoektocht naar perfectie: ‘Wie ben ik eigenlijk, los van moeder voor m’n kinderen?’

Home » Persoonlijk » Janthe verloor zichzelf in zoektocht naar perfectie: ‘Wie ben ik eigenlijk, los van moeder voor m’n kinderen?’

Jarenlang zocht Janthe (’87) naar de perfecte versie van zichzelf op ieder gebied: een perfecte moeder, een perfecte vrouw, een perfecte collega en een perfecte vriendin. Die zoektocht naar perfectie zorgde ervoor dat ze zichzelf compleet verloor en worstelde met de vraag: ‘Wie ben ik eigenlijk als Janthe?’

Aan How About Mom deelt ze haar eerlijke verhaal over hoe ze de (imperfecte) perfectie hard voorbij is gelopen.

Zoektocht naar perfectie

Janthe is moeder van twee kinderen (5 en 3 jaar) en zit momenteel thuis met een burn-out. ‘Vorig jaar mei heb ik aan de bel getrokken bij de huisarts omdat ik compleet op zwart sloeg. Ik wist niet meer waar ik was en kon niet meer denken’, aldus Janthe. ‘Jarenlang ben ik op zoek geweest naar het perfecte plaatje en was ik alsmaar m’n uiterste best aan het doen om dat perfecte plaatje te behalen. Ik heb altijd al de drang gehad om alles goed te willen doen en voor iedereen te zorgen, maar dat heeft z’n tol geëist.’

Haar zoektocht naar het perfecte plaatje wordt onder meer versterkt door social mediakanalen als Instagram. ‘Alle prachtige foto’s die iedereen deelde, en waar ik overigens ook zelf aan meedoe, maakt(e) me onzeker’, aldus Janthe. ‘Dan denk ik: ‘Ben ik dan de enige die met een warhoofd en een grote knot op d’r kop thuis op de bank zit?’ En hoewel ik diep van binnen weet dat perfectie niet bestaat, en ieder huisje zijn gebreken kent, was ik daar lange tijd – en nog steeds – naar op zoek.’

Verloren

Het streven naar het zijn van de perfect moeder, perfecte vrouw, perfecte vriendin en perfecte collega heeft er in de afgelopen jaren voor gezorgd dat Janthe zichzelf is verloren. ‘Ik weet niet meer waar ik begin en waar ik eindig’, licht ze toe. ‘Ik ben, ondanks dat ik nu probeer het patroon te doorbreken, vooral bezig met het leven voor iemand anders en vergeet dan wie ik zelf in dat hele verhaal ben. Dan wil ik op ieder vlak 100 % geven, maar dat kan niet. En dan voelt het als falen. Als moeder, vrouw van en gewoon als Janthe. En dat heeft niks te maken met mijn kinderen, m’n man of m’n werk, maar vooral met mezelf.’

Janthe noemt de zoektocht naar perfectie dan ook een eindeloze zoektocht en ze vraagt zich dan ook hardop af: ‘Wat is perfectie eigenlijk? Bestaat het eigenlijk wel? Juist omdat het misschien wel niet bestaat, ben ik de afgelopen jaren steeds harder gaan lopen waardoor ik me eenzaam voelde. Dan dacht ik dat ik de enige was wiens driejarige kind nog regelmatig wakker wordt ‘s nachts. En dat andere moeders iedere nacht door konden slapen, zelfs met een kleine baby.’

Cirkel doorbreken

Op de vraag hoe het momenteel met Janthe vraagt antwoordt ze: ‘Beter dan vorig jaar, maar ik ben er nog niet. Stapje bij stapje durf ik wat dichter bij mezelf te komen en meer na te denken over wie ik ben in plaats van alles maar op de automatische piloot te doen. Dat vind ik eng, want al die jaren heb ik geprobeerd zoveel mogelijk controle te hebben op alles, zoals de opvoeding van m’n kinderen. En door meer stil te staan bij wie ik ben en wat ik doe, moet ik ook af en toe loslaten dat niet alles perfect verloopt. En accepteren dat het oké is als het een troep is thuis of de was nog niet is opgevouwen.’

Het gaat volgens Janthe dan ook om het doorbreken van een cirkel, wat geen makkelijk proces is. ‘Steeds meer leer ik mezelf weer opnieuw kennen. Wie ik ben als Janthe, als persoon als vrouw en niet alleen als moeder, partner of collega’, aldus Janthe. ‘En dat proces gaat met vallen en opstaan en heeft tijd nodig. Maar steeds meer durf ik ook tijd voor mezelf te nemen, even op die pauze knop te drukken en het perfecte plaatje los te laten. Ik kan steeds beter accepteren dat het ook belangrijk is om voor mezelf te zorgen, ook als dat ten koste gaat van het perfecte plaatje.’

Aan alle andere moeders…

Hoewel Janthe dus nog midden in het proces zit waarin ze het perfecte plaatje steeds meer leert loslaten, heeft ze al wel een belangrijke levensles geleerd. Namelijk dat het belangrijk is om erover te praten. ‘Doordat ik regelmatig op mijn Instagram-pagina deel hoe ik me voel, merk ik dat ik niet de enige ben. Die erkenning is heel prettig en belangrijk om het taboe rondom mentale problemen te doorbreken. Uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde en dat is wat zorgt voor verbinding.’