Mijn verhaal: ‘Is het gewoon griep of weer een nierbekkenontsteking?’

De laatste tijden gaat het op en af. We hebben momenten dat er echt even niks is, maar ook helaas momenten dat Jasmijn nog steeds ziek is en koorts heeft. Nu is het natuurlijk de tijd van het jaar dat we allemaal met onze weerstand kwakkelen en een griepje hier en daar mee pikken, maar bij Jasmijn altijd maar de vraag of het gewoon griep of weer een nierbekkenontsteking is.

Als Jasmijn koorts heeft maakt me dit elke keer onzeker als moeder. Heb je nu griep, last van doorkomende tanden of is dit weer het begin van een nieuwe nierbekkenontsteking? Om het zeker te weten leverden we iedere keer urine in bij de huisarts. Liever te vaak checken dan het verwaarlozen. Iedere keer kwam uit de kweek dat de urine niet schoon was, maar er kwam ook niet meteen een ontsteking uit. Het blijft gek, vooral omdat ze alsnog een onderhoudskuur heeft.

Tijdens de vorige afspraak met de uroloog kregen we goed nieuws en hoefden we pas terug te komen als Jasmijn 1 jaar is om te kijken naar haar nier functie. Deze afspraak is vervroegd. Nu ik dit schrijf zitten we voor een dag in Nijmegen voor allerlei onderzoeken. 

Opnieuw allerlei onderzoeken

Vanochtend om 8 uur kreeg Jasmijn een infuus en om 10 uur een echo van haar blaas en nieren. Ook is er een plaszakje geplakt om nogmaals urine te checken. Deze had ik gister al ingeleverd bij de huisarts, omdat ik haar urine erg vond ruiken en omdat ze weer erg veel moest huilen en totaal niet comfortabel is. Hier kwam uit dat deze niet goed was. 

Om 11 uur moesten we naar een andere afdeling en kreeg Jasmijn door haar infuus een radioactieve stof zodat ze voor de scan alles goed kunnen zien. Daaruit gaat blijken hoe haar nierfunctie is. Deze vloeistof moet 3 uur inwerken dus dit is een lange zit. Gelukkig hebben ze hier een fijn Ronald MacDonald huis en zitten we daar even lekker te relaxen terwijl Jasmijn eindelijk slaapt. 

Balans vinden tussen bezig blijven en rust houden

Nu ik hier zit merk ik pas hoe moe ik ben en hoe gespannen ik eigenlijk was voor deze dag. Ik hou voor mezelf rekening met alle mogelijke scenario’s zodat ik mezelf bescherm. Ik hoop natuurlijk dat haar nieren nog goed functioneren, maar dit weet je helaas nooit zeker. Toch probeer ik positief te zijn. 

Vanwege mijn mentale gezondheid en eerdere burn-out heb ik besloten om geen vast contract meer te hebben. Ik ben gestopt met mijn vaste dienstverband en heb een 0 uren contract aangehouden omdat ik mijn cliënten te leuk vind. Daarnaast heb ik mijn eigen bedrijf en begeleid ik mensen vanuit de PGB. Dit wil ik nog verder uitbreiden en hier meer focus op leggen. Voor de maand december heb ik wat meer ruimte en rust gecreëerd. Dat is hard nodig. 

De drang om toch gehele dag “bezig” te zijn blijft en rust nemen is echt een moeilijk. Afleiding zoeken blijft makkelijker en rust nemen levert de nodige paniek momenten op. Balans vinden tussen die twee dingen is lastig. Heb jij een goed advies voor mij?

Meer lezen?
Mijn verhaal: ‘En dan stort alles in… We hebben een ziek kindje’
Mijn verhaal: “Jasmijn krijgt een operatiejasje aan en ineens is het echt”