“De eerste weken zijn heftig, die vragen écht veel van je”
“Je moet even die eerste drie maanden door, dan wordt het vanzelf makkelijker”
“Bij zes maanden heb je inderdaad nét die slaap sprong…”
“Pas na de eerste verjaardag denk je: hè hè, je bent er weer”
“Anderhalf jaar is inderdaad pittig. Dan kunnen ze zich nog niet goed uitdrukken, dus zijn ze vaak gefrustreerd”
“Ja… nú begint het echte opvoeden…”
“Twee is nee, haha…. Oh ja, en weer een slaapsprong”
“Dutjes afbouwen, speen afleren, luiers afwennen: wat een veranderingen…”
“Nog een paar weken tot de basisschool, dan wordt álles beter”
“Herkenbaar ja, ineens weer slechte nachten en ongelukjes in bed”
Ik chargeer het misschien een beetje, maar je snapt m’n punt. Net als je denkt nú breekt er vast een fase aan die makkelijker is, komt er weer een nieuwe uitdaging op je pad als ouder. Fijne mindfuck 🙂
Inmiddels is mijn dochter zes jaar oud en durf ik te zeggen dat het nu écht makkelijker is. Natuurlijk hebben we met haar ook nog wel eens uitdagingen (iedere ochtend om 5.30 klaarwakker, hiep hoi) of onenigheid (‘nee, je krijgt niet nog een koekje’), maar het is allemaal zoveel relaxter. Aan haar hebben we een fijne huisgenoot die (uit zichzelf) helpt en alles begrijpt. Die steeds meer lust én durft te eten, zichzelf uren kan vermaken en praktisch alles zelf kan doen. Aankleden, tandenpoetsen, voorlezen, ontbijt maken voor haar en Jacob. Het liefst maakt ze zelfs haar eigen broodtrommel klaar in de ochtend.
Natuurlijk kan ik juist door haar zelfstandigheid soms denken: ben ik nog wel genoeg moeder voor haar? Krijgt ze nog steeds dezelfde zorg en aandacht die ik Jacob geef? Aan de andere kant besef ik dat het continu moeten zorgen wat je in die eerste jaren doet, langzaam plaatsmaakt voor andere zaken. Nu kunnen we in bed samen gezellige kletsen, lakken we onze nagels, richten we samen haar kamer opnieuw in, helpt ze me in de keuken of oefenen we met schrijven en lezen. Natuurlijk is ze ook nog steeds mijn lieve, kleine dochter, maar aan de andere kant voelt ze ook steeds meer als een gezellig maatje.
Enne, ik besef me heel goed dat als je mij over zes jaar – als de puberteit aanbreekt – diezelfde vraag nog eens stelt, ik vast heel anders piep…
Meer lezen?
Blog: Lieve dochter, wat word je groot
Nieuwe moeder versus ervaren moeder: de leukste uitspraken en acties