Caroline werd op haar 38ste voor het eerst moeder: “Ik wilde écht uit mezelf die kinderwens voelen”

Caroline Pluym is columniste, presentatrice, coach en manifestatie-expert. Ze is de moeder van Eli en Ava en samen met Patrick. We praten over haar kinderwens, vrijheid en zorgen voor jezelf als moeder. “Verlies jezelf niet uit het oog als moeder.”

Hoe keek jij ‘vroeger’ tegen het krijgen van kinderen aan?

“Ik ben altijd gehecht geweest aan mijn vrijheid en aan tijd doorbrengen met mezelf. Daar geniet ik erg van. Ik wil zelf kunnen bedenken hoe ik mijn dag indeel. Daarom koos ik er ook voor om als freelancer te werken: van 9 tot 5 werken voor een baas is niks voor mij. 

Ik heb veel liefde te geven en die gaf ik voorheen aan dieren, daar hou ik namelijk ook erg van. Ik was de oppasmoeder voor alle hondjes in de buurt. 

Toen ik Patrick ontmoette was ik 32 en hij 26. We gingen vrij snel samenwonen en ik wilde destijds eigenlijk niets liever dan direct een kind met hem krijgen. Ik zat in zo’n enorme love bubbel. We waren het huis aan het verbouwen en ik was al bezig met traphekjes. Patrick zei: laten we nog even wachten en genieten van ons leven samen. Ondertussen kreeg ook mijn zus kinderen en ik zag van dichtbij hoe hun leven veranderde. De impact van slaaptekort en de invloed ervan op je relatie. Mijn kinderwens verdween weer even volledig in de koelkast en ik besloot voorlopig nog even te genieten van mijn vrijheid, van reizen en uitslapen, haha.”

Maar het bleef wel een thema waar je mee bezig was, toch?

“Zeker. Ik stelde in die periode aan andere ouders vaak de vraag: hoe is het om kinderen te hebben? Wat ik vaak hoorde was een combinatie van ‘zwaar’ of ‘je leven verandert compleet’ én ‘je krijgt er wel veel voor terug’. Iemand zei ook eens: ik zou ze nu niet meer weg willen, maar ik weet niet of ik weer voor kinderen zou kiezen als ik het over zou doen.’

Ik denk dat ik écht wilde voelen dat ik uit mezelf de wens had voor een kind. Als je al een paar jaar samen en boven de 30 bent, dan voelt het maatschappelijk gezien als de logische stap om voor kinderen te gaan. Maar is mijn leven minder compleet zonder kinderen? Die vraag heb ik mezelf vaak gesteld.”

Waardoor of wanneer veranderde jouw kinderwens weer?

“De echte omslag kwam toen we in Thailand op vakantie waren, ik was toen 36, en we het eigenlijk continu over mijn neefjes hadden. Hoe schattig ze zijn, hoe leuk ze het hier zouden vinden. Tijdens die vakantie zagen we ook een stel met twee tieners en het was zo mooi om te zien hoe ze met elkaar omgingen. Hoe die vader en zoon serieuze gesprekken voerden aan tafel. Ik denk dat ik daardoor pas besefte: een kind krijgen is niet alleen een jengelende peuter aan je been, dat betekent ook straks een tiener met wie je goede gesprekken kunt voeren. Zo kwamen de seinen langzaam op groen te staan, al durfde ik daar in eerste instantie nog steeds niet aan toe te geven. Anders dan Patrick, hij voelde namelijk al langer dat hij er klaar voor was. Hij zei vaker tegen me: als ik een kind wil, wil ik een kindje met jou, want ik denk dat je een hele goede moeder zult zijn.

Toen ik 37 werd ging mijn spiraal eruit. Daar kreeg ik in eerste instantie stress van, dus ik wilde het nog steeds met condooms doen. Maar ik voelde ook wel dat er iets veranderde. Ineens konden we als het ware flirten met de gedachte dat ik zwanger kon raken. Dat deed me wel iets. Ik besefte me daardoor ook dat anticonceptie ook impact kan hebben op je kinderwens. Het feit dat je niet zwanger kán raken, zorgt ook dat je er minder mee bezig bent. Na een paar weken durfde ik los te laten en zijn we het gaan proberen. Ik was uiteindelijk 38 toen Eli werd geboren. Ik ben heel dankbaar dat ik terug kan kijken op een goede zwangerschap en bevalling.”

Wanneer voelde je dat je klaar was voor een tweede kindje?

“Daar speelde vooral mijn biologische klok een rol. Ik werd veertig en het voelde wel een beetje ‘nu of nooit’. Je weet natuurlijk nooit of het nog steeds lukt, maar op mijn 42ste is onze gezonde dochter geboren. Ik vind het nog steeds extreem flauw trouwens, dat een man makkelijk op zijn 50ste nog een kind kan verwekken.”

Hoe was het om na jaren vrouwen om je heen moeders te zien worden, nu zelf moeder te worden?

“Bij mijn zus of vriendinnen dacht ik vaak: ik ga dit of dat anders doen. Daar heb ik best een fout in gemaakt. Toen Eli werd geboren wilde ik vooral bewijzen dat mijn leven nog steeds ‘gewoon’ door kon gaan. Ik pakte de ene freelance klus na de andere aan. Toen hij zeven maanden oud was, besefte ik ineens hoeveel momenten ik met hem had gemist. De eerste keer omrollen, dat soort dingen. Ik voelde dat ik op zoek moest naar een nieuwe balans tussen werk en genieten van het moederschap, want de tijd gaat zo snel. We zijn zes weken naar ons geliefde Thailand gegaan en hebben daar met Eli rondgereisd. Dat was een geweldige tijd. Nadat Ava was geboren, moest ik opnieuw zoeken naar die balans. Ik ben blij dat ik een partner heb die me hier heel erg in steunt. Als ik behoefte heb aan me-time, dan kan ik die altijd nemen. Andersom ook. We praten hier veel over en proberen elkaar echt te helpen, omdat we allebei behoefte hebben aan dit soort momenten van rust en vrijheid.”

Zie jij jouw leeftijd wel eens als een bezwaar?

“Integendeel. Het voordeel van wat ouder moeder worden, is dat ik mezelf door en door ken. Ik weet wat mijn valkuilen zijn en probeer een goed voorbeeld te zijn voor mijn kinderen. Ik ben niet langer onzeker en hou heel veel van mezelf. Dat klinkt misschien gek, maar ik vind het heel belangrijk om je kinderen te leren dat ze hun eigen beste vriend of vriendin moeten zijn. Zelfliefde is zo waardevol. 

Ik vind het overigens wel belangrijk om ondanks mijn leeftijd een fitte moeder te zijn én blijven. Voor mijn tweede zwangerschap ben ik meer gaan sporten, ik wilde goed door de zwangerschap en bevalling komen. Natuurlijk komen de lichamelijke gebreken vanzelf wel, maar ik zorg goed voor mezelf en hou mezelf fit en gezond.”

Hoe heeft moeder worden jou veranderd?

“Ik was altijd al mild en liefdevol, maar ik denk dat ik nu nog makkelijker met zachte ogen naar een situatie kan kijken. Ik ben ook bewuster van mezelf geworden, van wat ik zeg en doe. Kinderen zijn de beste spiegels. Ik kon nogal grof in de mond zijn, daar ben ik echt op gaan letten. 

Emotioneel gezien is er ook wel wat veranderd. Ik kan tegenwoordig veel sneller vol schieten, laatst zelfs om een Kinderen voor Kinderen liedje.”

Hoe vrij voel jij je nu nog?

“Ik heb mijn vrijheid, zoals dat vroeger was, deels moeten inleveren. Maar met behulp van mijn partner en dankzij het werk wat ik doe, ervaar ik nog steeds veel vrijheid.”

Heb jij nog een advies voor een andere (aanstaande) moeder?

“Verlies jezelf niet uit het oog. Het is moeilijk om voor jezelf te kiezen, dat snap ik. Maar jij mag náást jouw kids op nummer 1 staan. Ik zorg heel goed voor mezelf, omdat ik weet dat mijn kinderen meer aan me hebben als ik lekker in mijn vel zit en opgeladen ben. Gun jezelf dat ook. Probeer na te gaan waar jij blij van wordt, waar jij energie van krijgt en zorg dat dit een onderdeel van je leven wordt.”

Dat zal voor sommige moeders makkelijker gezegd dan gedaan klinken, hoe doe je dat dan?

“Ga eens rustig zitten, leg je handen op je hart en stel jezelf de vraag: waar heb ik behoefte aan? Misschien heb je behoefte aan vroeg naar bed met een boek, aan het oppakken van een oude hobby, van een uurtje sporten of een avond met een vriendin. Ga dan eens na welke eerste stap je kunt zetten om dit te doen. Als zo’n eerste stapje lukt en goed voelt, kun je van daaruit makkelijker nog een stapje zetten. Oftewel: je hoeft niet meteen drie avonden in de week van huis te zijn, kijk eerst een rustig waar je behoefte écht ligt en probeer hier gehoor aan te geven.”

Kun jij nog iets meegeven aan vrouwen die twijfelen over het krijgen van kinderen?

“Mijn advies is: ga het gesprek aan met jezelf, maar ook met je partner. Neem daar de tijd voor en schrijf het desnoods op, dan krijgt het meer structuur in plaats van dat het flarden van gedachten in je hoofd zijn. Je twijfelt, maar waar aarzel je nou echt over? Misschien of je een goede ouder zult zijn, of ben je onzeker over je partner? Zijn deze twijfels terecht? En hoe zie je je toekomst voor je? Past daar een kind bij? Visualiseer je toekomst eens met en zonder kind. Hoe voelt dat? Misschien laat je je ook teveel beïnvloeden door je omgeving. Neem de rust om naar jouw gevoel te luisteren en laat je niet leiden door anderen. Jouw hart weet het antwoord wel. En anders komt dat met de tijd. Heb vertrouwen in jezelf en dat jij weet wat juist is.”