© 2025 // How About Mom
Voor het eerst moeder worden: het is één grote bron van inspiratie. Op How About Mom geeft columnist Fien Vermeulen een eerlijk kijkje in haar leven. Deze week: het verdelen van de huishoudelijke taken.
Wie doet er meer thuis? Of in ieder geval: wie doet er wat? Het is een discussie waar je eigenlijk niet in moet belanden. Maar wel een van de meest besproken onderwerpen in relaties en bij moeders onder elkaar.
Om heel eerlijk te zijn heb ik (en dit zeg ik niet omdat hij meeleest want dat doet ‘ie bijna nooit) echt niks te klagen. Natuurlijk zit ik weleens te mokken over huishoudelijke taken, maar in de basis verdelen wij alles eerlijk voor mijn gevoel. Ook heb ik een partner die uit zichzelf aanpakt in huis en in ons leven. Gewoon zoals het volgens mij ook hoort.
Daarnaast is het natuurlijk zo dat ik een andere standaard heb. Ik wil bijvoorbeeld dat er elke dag gestofzuigd wordt. Van hem hoeft dat niet. Ik leef het liefst in een museum zo netjes, hij houdt van rommelig. Ik voel stress van een volle wasmand. Hij vindt een dag langer doen met een handdoek geen probleem. Maar boodschappen, koken, wassen, algemene hygiëne, shit fiksen en dingen regelen – dat is bij ons eigenlijk gewoon eerlijk verdeeld. We zijn daarbij in andere dingen goed: ik in de mentale last en hij in de uitvoering. Zo kijk ik vooruit in het huishouden en de spullen die daarvoor nodig zijn en daar hou ik daar lijstjes van bij. Hij gaat er dan op uit om dingen te kopen, halen en brengen.
Ik hou ook graag alles dat Lise-Marie aangaat bij in mijn agenda. Dan kun je denken aan het vervangen van spenen, flessen of het inschrijven op de basisschool. Hij is aan de andere kant degene die haar altijd naar de opvang brengt voor zijn werk, op de opa’s en oma’s wacht op hun oppasdagen en de schuur en gangkasten desgevraagd opruimt. Waar ik bedenk waar we naartoe op vakantie moeten en de inpaklijsten maak, stuurt hij mij weg voor koffie op het moment dat er gepakt moet worden en steek ik dan geen vinger uit. Ook zoekt hij graag de route en verblijfplaatsen uit. Daar heb ik dan weer een schurfthekel aan.
Column Fien: ‘Wat vind ik mezelf toch af en toe een gruwelijk irritante vrouw en moeder’
En toch komt er nu een hard statement. Dat lijkt misschien in eerste instantie haaks te staan op het voorgaande. Maar hier komt het. Al heb ik het gevoel dat het goed verdeeld is en is het allemaal geen wedstrijd – moeders doen voor mijn gevoel altijd meer.
Het zit ‘m denk ik deels in de bizarre emotionele verbintenis van een moeder met haar kind. Dat lijntje. En ook deels in de ingebakken overtuiging bij veel vrouwen dat er altijd iets te doen is of moet gebeuren. Daarmee is ‘in het nu’ leven moeilijker. Als ik naar mezelf en moedervriendinnen kijk en dat vergelijk met de vaders, is er een duidelijk verschil. De moeders staan nóóit uit. Ze maken bij wijze van spreken nog boodschappenlijstjes terwijl ze hun lippen stiften in de wc in de kroeg op een avondje uit. Vaders laten soms de boel even de boel en als ze ‘weg’ zijn, zijn ze weg. Bij mezelf en vriendinnen zie ik dat er altijd een radartje blijft draaien waar je ook bent en wat je dan ook doet dat opeens zegt: ‘alvast de volgende luiermaat kopen’. Of: ‘We moeten nog een verjaardagskaart aan … versturen’.
Meer lezen? Moeders & mentale last
Laatst hadden wij er thuis een fijn gesprek over. Ik liep een beetje over in dingen die zich opstapelden in mijn hoofd die ik bij hou voor ons gezin. Hij vroeg me wat hij van me over kon nemen. Ik kwam tot de conclusie dat als ik dat allemaal over zou moeten dragen, ik daar meer tijd mee kwijt zou zijn dan het gewoon zelf te doen. Uiteindelijk hielp hij me toch met iets heel moois: het clusteren van mijn regeltijd.
Met zijn hulp ben ik nu aan het oefenen om niet door de dag heen 20 kleine dingen tegelijk tussen mijn werk of het zorgen voor Lise-Marie door te doen, maar die allemaal op te sparen voor één regeluurtje. Net zoals het huishoudelijke rondje – dat doen we nu op zijn initiatief samen zodra Lise-Marie in bed ligt als we dan samen thuis zijn. Dan verzamelen we alle was, ruimen we op, maken we het huis aan kant en wordt er stof gezogen. Op die manier trek ik niet alles naar mezelf toe wanneer hij nog niet thuis is en ben ik niet de hele dag door als een kip zonder kop bezig met het runnen van ons huishouden. En al zou ik soms alsnog meer doen dan hij – hij herinnert me wel aan het belangrijke cliché dat ik weleens vergeet.
Later herinner je je echt niet hoe schoon je huis was en of je kind wel iedere dag groente at. Wel hoe gezellig het was en dat tijd samen doorbrengen zo waardevol is geweest.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2025 // How About Mom