Van één naar geen slaapje overdag

Heb jij ook een haat-liefdeverhouding met de middagdut van je kindje? Ja, het is een moment om in het weekend eindelijk even die Netflix-serie te kunnen kijken zonder zelf in slaap te vallen, dat tijdschrift te lezen of gewoon te genieten van de stilte in huis. Het is een moment van pure rust in het soms zo hectische moederschap.

Maar het is óók het voortdurende geplan om het middagdutje heen. De dagdelen die volledig draaien om het slaapje en het feit dat je er zelden spontaan op uit kunt zonder rekening te houden met de slaapbehoefte van je peuter.

Van 1 naar geen slaapje

Maar dan komt het moment waarop je kind besluit dat hij er geen zin meer in heeft en ontstaat er een nieuw dilemma. Ga je de strijd aan om je kind toch in slaap te krijgen, zodat de rest van de dag nog een béétje gezellig verloopt? Of laat je het dutje los, bijt je op je tanden en ga je samen een nieuwe fase in? Als je dat doet, hoe zorg je dan dat het nog enigszins werkbaar blijft?

De strijd om het slaapje

In deze tussenfase lijkt het alsof je kind het dutje nog nodig heeft, maar het niet meer wil. Jij ziet de vermoeidheid, maar je peuter weigert om zich eraan over te geven. Dat levert dagelijks een tweestrijd op. Want als hij slaapt, is de rest van de dag beter te doen. Maar als de strijd om te slapen te veel energie kost, ben je zelf al gesloopt voordat de middag begonnen is.

Op de opvang wél slapen, thuis niet

Wat het nog lastiger maakt: op de crèche of opvang doet je kind vaak wél nog een dutje. Thuis lijkt zij of ehij het ineens niet meer nodig te hebben. Het verschil in ritme kan verwarrend zijn en het maakt het zoeken naar een nieuw, passend dagritme des te ingewikkelder.

Geen middagdut meer maar wel rustmomenten

Het afscheid van de middagdut betekent niet dat je kind geen behoefte meer heeft aan rust. Alleen ziet die rust er nu anders uit. Een rustig moment op de bank met een boekje, samen een verhaaltje luisteren kan helpen om de dag in tweeën te breken. Probeer een vast rustmoment in te bouwen, ook al is het niet meer met slapen.

Soms werkt een kort ritje in de auto, vlak na de lunch. Je kind dommelt even weg, zonder dat het inslapen ’s avonds in de weg zit. En lukt het slapen thuis nog wél af en toe? Dan kan het helpen om het dutje bewust wat korter te maken, bijvoorbeeld maximaal twintig tot dertig minuten. Zo voorkom je dat je aan het eind van de dag met een oververmoeide peuter zit of dat bedtijd ineens een uur opschuift.

Voor jou als moeder verandert er ook iets. Dat vaste momentje pauze voor jezelf valt weg. Je zult op zoek moeten naar nieuwe manieren om op te laden. Misschien korter, misschien verspreid over de dag. Of samen met je kind op de bank: allebei even iets voor jezelf doen.

Afscheid van het slaapje is ook een mijlpaal

Het loslaten van het middagdutje voelt als het einde van een vertrouwde fase. Maar het is ook het begin van iets nieuws. Je peuter wordt groter, zelfstandiger, en jij groeit met haar of hem mee. Elke nieuwe fase vraagt weer om aanpassing, geduld en het vinden van een nieuwe balans.

Soms betekent dat een middag vol driftbuien of jengelende vermoeidheid. Soms ontdek je dat het ook zonder dutje prima gaat. En ja, ook deze fase gaat voorbij.