Blog: uit mijn uitstrijkje kwam het hpv-virus

Het is januari 2020 als ik naar de huisarts ga omdat ik bloedverlies heb door de pil heen. Ik gebruikte op dat moment de pil al jaren, dus ik dacht misschien wordt het tijd voor iets anders. De huisarts adviseerde echter een SOA test. Ik heb een relatie en vroeger weleens getest, dus ik weet zeker dat het geen SOA is. De huisarts vond het toch een goed idee: ik zou niet de eerste zijn die er via deze weg achter vreemdgaan zou komen… Om het hpv-virus uit te sluiten zou een uitstrijkje nodig zijn, maar de huisarts stelde voor te wachten tot ik daar vanzelf voor zou worden uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek. Over zes maanden.

Geen SOA, wel hpv-virus

De SOA-test was, zoals verwacht, negatief. Een paar maanden na mijn 30ste verjaardag had ik nog steeds geen uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek ontvangen. Dat had ongetwijfeld te maken met het jaar 2020 en alles wat er toen plaatsvond… Ik besloot zelf een thuistest aan te vragen. Twee weken erna kreeg ik een brief: het uitstrijkje moest overnieuw bij de huisarts, want het HPV-virus was gevonden. Voor de tweede keer dat jaar ging ik naar de huisarts en lag ik daar met mijn benen wijd in het felle licht. Och, wat kun je je klein voelen op zo’n moment.

Uitslag PAP 3a

Weer twee weken later ging de telefoon: de uitslag was PAP 3a. Ik moest naar de gynaecoloog. Mijn wereld stond stil. Ik was in paniek. Hoe kon dat virus in mij groeien? De mevrouw aan de telefoon adviseerde me om even via de website van de huisarts te lezen wat het inhield. Ik vertel je nu: daar kun je als vrouw van dertig alleen maar banger van worden.

Er was aanvullend onderzoek nodig: een colposcopie. Vanwege corona moest ik in mijn eentje naar het ziekenhuis. Tijdens een colposcopie wordt er met een kleine tang een stukje weefsel uit de afwijking weggenomen. Daarvoor krijg je een plaatselijke verdoving. Ik had een mannelijke gynaecoloog en vond dat ontzettend vervelend voor dit onderzoek. Ik had zelf niemand vertrouwds om me heen, maar wel vier vreemde mensen tussen mijn benen. Ik heb liggen huilen in de stoel van angst, onzekerheid en boosheid. Ik had iemand bij me willen hebben.

Meer lezen? Bezoek aan de gynaecoloog: zo bereid je je voor

Waarom praten we hier niet over?

Weer twee weken later kwam de uitslag binnen: CIN 1. Bij CIN 1 is geen behandeling nodig. Meestal verdwijnt deze afwijking vanzelf binnen 2 jaar. Ik moest over een jaar terugkomen voor een uitstrijkje om te controleren of de afwijking verdwenen is.

Als ik terugkijk op die periode, de testen, de onzekerheid en spanning, dan vind ik het raar dat er zo weinig wordt gesproken over het HPV-virus. Er zijn zoveel vrouwen die dit meemaken en dit soort behandelingen ondergaan. Waarom praten we hier niet meer over met elkaar?

In 2021 en 2022 heb ik geen uitstrijkje gedaan, vanwege mijn zwangerschap en bevallingen. In 2023 moest ik weer. Het HPV-virus was er nog, maar niets onrustig. In 2024 kwam ik weer op controle en werd het uitstrijkje door een vrouw afgenomen. Ik vond dat zo fijn! De uitslag las ik in mijn online dossier: ik hoef weer pas volgend jaar terug te komen. Zal mijn lichaam dit virus ooit opruimen? Geen idee, maar ik weet wel dat ik er niet meer over zwijg. Je bent niet alleen als jij dit ook doormaakt!’

Meer lezen? Kathinka raakte onvruchtbaar door baarmoederhalskanker: “Ik dacht niet na over doodgaan, ik vreesde vooral voor mijn kinderwens”