Moederschap: de onzichtbare baan die alles vereist

Moederschap: het is een van de meest gevierde en tegelijkertijd meest controversiële rollen in de samenleving. Het is een fulltime baan waar je niet voor kunt solliciteren, maar waar je in wordt gezogen zodra dat kleine hummeltje op jouw borst wordt gelegd.

De moederschapsideologie is het idee dat moeders van nature de perfecte verzorgers zijn, en het heeft een lange geschiedenis van invloed op onze culturele normen en verwachtingen rondom ouderschap. Ik zal jullie de hele evolutie besparen.

Maar laten we eens een stap terug doen en de realiteit onder ogen zien. Moeders zijn mensen, geen superheldinnen. De confrontatie iedere dag met de verwachting om altijd beschikbaar te zijn, gevarieerd eten te serveren, een vlekkeloos huishouden te behouden en tegelijkertijd een bloeiende carrière na te streven, is niet niks. Bovendien vergeten we vaak dat moederschap niet voor iedereen hetzelfde betekent. Sommige vrouwen voelen zich van nature aangetrokken tot het moederschap en vinden vervulling in het zorgen voor hun kinderen. Anderen vinden het misschien een uitdaging, worstelen met schuldgevoelens en vragen zich af of ze wel goed genoeg zijn als moeder.

Bang om te falen als moeder

Ik behoorde voor mijn zwangerschap tot de eerste categorie. Van kleins af aan voelde ik me geroepen tot het moederschap, ik droomde ervan, net als mijn ‘Big Fat Turkish Wedding’. Eenmaal zwanger geworden, begonnen mijn angsten. Kon ik wel de moeder zijn die ik voor ogen had? Kon ik haar/hem een goede veilige plek geven? Ik ben nog een student, hoe moet ik dit gaan doen? Wat zullen medestudenten over mijn zwangerschap denken? Hoe gaan wij het doen met de opvoeding?

Naar mijn gevoel waren de verschillen tussen mij en mijn man niet meer verwaarloosbaar, maar voelden aan alsof we van verschillende planeten kwamen en probeerden te communiceren via een storende radioverbinding. Het ging niet. Daarnaast ingepakt door de hormonen, tegenstrijdige emoties en de vermoeidheid die chronisch aanwezig was en tevens nog steeds is, probeer je de dag te trotseren. Terwijl ik bang ben om te falen als moeder en mijn kinderen niet de toekomst kan geven die ik voor ogen had.

De Modderige Prinses: een verhaal over loslaten en gelukkig zijn

Geen village, wel een vader

Laten we ook niet vergeten dat het moederschap ook een evolutie doormaakt. In vroegere samenlevingen werd de zorg voor kinderen vaak gedeeld door een hele gemeenschap, niet alleen door individuele moeders. Denk aan die tijd dat de buurvrouw een oogje in het zeil hield terwijl jij probeerde te ontsnappen aan de chaos van luiers en papjes. Van het it takes a village to raise a child principe is vaak geen sprake meer… Daar tegenover staat wel dat de rol van de vader ten opzichte van ‘vroeger’ is veranderd. Vaders zijn gelukkig steeds actiever betrokken bij het gezinsleven en de opvoeding van hun kinderen, in plaats van uitsluitend als kostwinner te fungeren.

Humor vinden in het moederschap

Ondanks al die angsten en twijfels, ben ik erachter gekomen dat moeder zijn ook gewoon heel erg leuk kan zijn. Vooral als je er een beetje humor in kunt vinden. Want laten we eerlijk zijn, soms is het moederschap net een circusact waarin je jongleert met luiers, schoolwerk, en onverwachte situaties. Maar hey, dat maakt het juist zo avontuurlijk, toch?

Dus laten we die perfecte moederillusie maar gewoon overboord gooien en gewoon ons best doen, met die grote dosis humor. Want hoe vaak gebeurt het wel niet dat je per ongeluk met een verloren sok of een Spidermanpoppetje in je tas naar je werk gaat, of dat je vergeet welke dag het is omdat elke dag op elkaar lijkt? Het is oké om af en toe de draad kwijt te raken, zolang je er maar om kunt lachen. In het moment of achteraf, dat maakt niks uit.