Moniek: ‘Zo verloopt ons au pair traject’

Moniek is de moeder van zoons Naud en Twan. Ze heeft een erfelijke en progressieve bindweefselaandoening hEDS. Moeder zijn met een chronische ziekte zorgt voor de nodige struggles en aanpassingen in haar dagelijkse leven. Deze week schrijft ze over hoe ze kiest voor een au pair voor haar gezin.

In mijn vorige blog schreef ik dat er een au pair bij ons komt wonen. Het is een heel traject geweest met vele gesprekken, afwegingen en keuzes maken.

Reacties van onze omgeving

Familie en vrienden weten er nu allemaal van. Eerst best heel spannend om te vertellen, maar we staan 100% achter onze keuze en zijn erg enthousiast. We doen wat we kunnen en proberen keuzes te maken die het beste zijn voor ons gezin. Dus gewoon vertellen en verder niet door reacties laten beïnvloeden. Iedereen heeft toch altijd wel een mening en je kunt het voor een ander toch niet altijd goed doen, maar dit is ons leven en wij moeten er een weg in vinden.

Meer lezen: Vanaf welke leeftijd kun je iemand op je baby of kind laten oppassen?

Aftellen tot de au pair naar Nederland komt

We waren nog aan het wachten op één document van onze boekhouder om de aanvraag voor het visum dan echt door te kunnen zetten. Dit duurde behoorlijk lang, maar toen was het document dan eindelijk daar en ging het in een rap tempo! Binnen een week werd de visum-aanvraag van onze au pair goedgekeurd en kon het vliegticket worden geboekt! We tellen de dagen af en hebben een aftelkalender gemaakt waar de jongens elke dag een sticker op mogen plakken.

Niet meer naar opvang

Twan en Naud hebben het er veel over, dat als Cynthia hier is, ze niet meer naar de opvang hoeven. Dat ze dan thuis kunnen zijn bij mama en met Cynthia spelen. Ze hebben een placemat met een wereldkaart erop en vragen vaak dingen over Afrika, wijzen aan waar Cynthia woont. Ze zijn er echt mee bezig en wij ook, super leuk om te zien hoe dat zo gaat! Je merkt zo aan alles dat ze graag meer thuis zijn, dingen met mij willen doen en in alles contact zoeken en vragen. Ik wil ze dat met alle liefde geven en hoop zo dat dit traject, met Cynthia als onze au pair, daar positieve verandering in kan brengen. Dat we allemaal meer rust en ruimte ervaren en een stabiele basis.

Ons huis wordt ook haar huis

Nog even en dan is ons huis ook haar thuis en dat willen we zo fijn mogelijk maken voor haar. Een plekje waar ze zich thuis voelt en ook even kan terugtrekken als ze daar behoefte aan heeft. Dat betekent dat we de zolder en kamer op de eerste verdieping flink moeten opruimen en klaarmaken. Nog veel dozen van de verhuizing stonden op zolder en door de verbouwing beneden met alles, waren we er nog niet aan toegekomen om dat te doen. Maar nu ze al zo snel komt, moeten we daar echt even vaart achter zetten. Even pittig, maar ook zo ontzettend leuk om mee bezig te zijn. Een fijn en warm thuis voor haar creëren en inrichten. Op zolder haar eigen ruimte met een bed, tafel en stoelen en plek met een fijne sofa en tv waar ze kan relaxen.

Meer hulp is zo welkom

Waar ik dacht dat de functioneel neurologische stoornis (fns) weg was, heb ik de afgelopen weken bijna dagelijks wel weer aanvallen en soms meerdere. Ze duren niet super lang, maar wel vervelend. Het is een combinatie van drukte, fysieke inspanning en extra pijn waardoor het misschien toch weer triggert. Flink balen, maar het is ook een tijd goed gegaan toen Jurgen thuis was en ik vaker rust kon nemen en hulp had. Ik hoop die balans weer terug te vinden als Cynthia hier is. Vaker korte momenten met de kinderen en dan ook weer even pauze momenten. We gaan het zien hoe het loopt.

Wel of geen au pair?

De knoop is doorgehakt: een au pair in ons gezin. Hoe tof is het dat de kinderen nu ook meer Engels gaan leren en spreken. Je ziet de interesse daarvoor en dat ze het ook leuk vinden om te praten. Zo trots op onze jongens hoe goed ze het allemaal doen ondanks alle wisselingen en veranderingen in ons gezin.

Voordat we de keuze definitief hadden genomen om dit traject te starten hebben we veel gesprekken gehad en ook alle afwegingen besproken. In alles zagen we toen vooral veel voordelen ten opzichte van de nadelen. Ja, het deel privacy is veel besproken en daar hebben we het ook over gehad met vrienden en familie. Maar dat stuk woog niet op tegen alle voordelen. Dus toen dat voor ons wel duidelijk was, zijn we het traject voor de zomer gestart. We gaan het dit jaar meemaken en ons avontuur daarin zal ik ook delen.

En ja het is ook heel spannend, maar vooral leuk en een mooi avontuur! We kijken ernaar uit om Cynthia hier in Nederland te verwelkomen!