Relatie tussen ouder en kind

Van driftbuien tot woede-uitbarstingen, van verdriet tot depressie. In alle coachtrajecten waar ik jonge en oudere kinderen hierbij begeleid, ondersteun ik ook altijd de ouders van het kind in hun persoonlijke proces. En niet geheel verrassend blijkt dan dat de appel niet ver van de boom valt.

‘Hij heeft het heel moeilijk, hij is heel vaak boos, woedend zelfs. Hij eet ongezond, hij zit meestal te gamen en zorgt heel slecht voor zichzelf.’ Dit vertelde een moeder me in een gesprek over haar zoon.

Ik ontmoette de jongen in individuele coachsessies. We spreken altijd af in de natuur. Hij houdt namelijk van bomen klimmen en op avontuur gaan. In deze sessies vertelt hij me aan één stuk door over alles wat hem zo interesseert. En wanneer hij een mooie boom ziet, klimt hij in no time 3 meter de hoogte in. Hij is heel gevoelig, met tegelijkertijd een heel krachtig karakter.

De jongen vraagt wanneer we elkaar weer zien, want hij vindt het heel erg leuk. Het is inderdaad aan hem te zien dat hij helemaal in zijn element is. Na de sessie krijg ik een berichtje van zijn moeder dat ze meteen al kon merken dat hij blij en ontspannen was; hij was alweer meer zichzelf. En ze bedankte me hiervoor.

Relatie tussen ouder en kind

Wanneer we een stukje vorderen in het coachtraject blijkt dat de situatie thuis nog niet erg verbetert. Tijd voor een goed gesprek met deze ouders. De jongen blijft namelijk om een heel goede reden thuis ‘lastig’ gedrag laten zien. Wat wil hij met zijn gedrag aan de oppervlakte brengen?

In het gesprek dat ik heb met zijn ouders, die ook gevoelig én krachtig van karakter zijn, blijkt dat de moeder van deze jongen er helemaal doorheen zit. Alle dingen die ze ziet in haar zoon kunnen we bijna één op één op haar situatie plakken. Ze heeft het heel moeilijk, ze is heel vaak boos, woedend zelfs. Ze voedt zichzelf niet met dingen die haar werkelijk vervulling geven, ze zit veel op haar telefoon en zorgt slecht voor zichzelf.

In dit gesprek wordt de moeder zich bewust van de megagrote en kristalheldere ‘spiegel’ waar ze iedere dag inkijkt. Haar kind. Na wat doorvragen in ons gesprek breekt de moeder. “Ik wil gewoon even helemaal niks”, huilde ze. “Ik weet niet eens meer waar ik blij van word.”

Een plek voor jezelf

Ik begrijp haar helemaal en met haar toestemming gaan we één op één verder aan de slag. Met zachte kracht begeleid ik haar in de richting van haar verlangens. Ik help haar in de praktijk te brengen wat ze tot op de dag van vandaag zichzelf niet toestond om te doen. En dat gaat stap voor stap.

Met trots stuurde ze na ons gesprek een foto toe van een hoekje op zolder dat ze binnen een uur tijd samen met haar man had gecreëerd. Een gezellig hoekje met een heerlijke stoel inclusief een zacht schapenkleedje. Er liggen boeken en magazines in de buurt. Een fijne plek speciaal voor haar waar ze vanaf nu iedere dag een momentje voor zichzelf zal nemen. De eerste stap is gezet…

Kind als onderdeel van het gezin

De jongen blijf ik ondertussen zien in de natuur, ter ondersteuning voor hem in dit proces. En daarnaast begeleid ik deze mooie moeder (en uiteraard ook de vader, met weer zijn eigen persoonlijke weg) richting meer innerlijke rust, verbinding en geluk.

Het is zo bijzonder hoe alles samenhangt. Een kind is een onderdeel van het gezin en de familie als geheel. Wanneer je deze samenhang kunt inzien, kijk je anders naar het gedrag van een kind.

Gaandeweg zal zo heel het gezin weer in balans komen en kan deze jongen weer een onbezorgd, ontspannen en vrolijk kind zijn. Een gelukkige ouder zorgt zo indirect voor een gelukkig kind.