Blog: “Papa, papa, papaaaa”

Tijdens een festival-weekend krijg ik met een fotoverslag iedere dag een indruk van hoe mijn vriend en zoontje zich thuis vermaken. Naast dat het heerlijk is om te zien hoe vader en zoon een eigen routine hebben, doet het me ook weer realiseren: tijd één op één doorbrengen met je kind is zo belangrijk. Vanaf het allereerste begin, en als ze wat ouder zijn.

“Papa, papaaaa” klonk het vannacht om 3.00 vanuit Sam’s slaapkamer. Ik word wakker uit een diepe slaap, een tikje verbaasd. Meestal is het “mama, mamaaaaa” als hij ‘s nachts of ‘s ochtends vroeg wakker wordt.

Sam valt snel weer in slaap als ik zijn muziekje aanzet. En terwijl ik zelf ook weer in slaap val, bedenk ik hoe goed het is dat vader en zoon drie dagen samen hebben doorgebracht. Natuurlijk is “papaaa” de eerste waar hij om roept.

Betrokken vaders en hormonen

Een onderwerp dat ik tegenkwamen toen we ons boek schreven, heeft me nooit meer losgelaten. Ik leerde dat het hormoon oxytocine bij vrouwen toeneemt wanneer ze knuffelen en huid-op-huidcontact hebben met hun baby, voeden of contact maken. Oxytocine speelt een belangrijke rol bij de hechting met je baby. Ook al zijn ze niet zwanger en hebben ze geen kind gebaard, ook bij vaders of partners neemt het oxytocineniveau toe als ze contact maken met hun baby, bijvoorbeeld door oogcontact, aanrakingen en de geur van de baby.

Hoe dit precies werkt, weten wetenschappers nog niet. Inmiddels is het wel duidelijk dat bij partners die tijd doorbrengen met hun baby en kinderen, er naast veranderingen in hormonen ook veranderingen optreden in de hersenen. Hoe meer betrokken een partner is bij de verzorging van het kindje, hoe meer bepaalde delen in zijn of haar hersenen worden geactiveerd.

En deze veranderingen in het brein zorgen er weer voor dat vaders of partners – net als moeders – reageren op een huiltje of lach van de baby, hongersignalen of andere signalen van een baby. En juist daarom is het zo belangrijk dat partners in de eerste maanden ook veel tijd doorbrengen met hun baby. Dat zij net zo betrokken zijn bij de opvoeding en zorg, ook als die baby uitgroeit tot een dreumes, peuter en kleuter.

Doei #momlife

Daarom kozen Patrick en ik ook voor een kraamtijd waarbij hij bijna twee maanden fulltime thuis was. Ik prijs mezelf gelukkig met een gelijke verdeling van zorg en opvoeding bij ons thuis, en een partner die altijd kan inspelen op de behoefte van onze zoon.

En realiseer ik me dit weekend weer: je kunt nooit genoeg één op één momenten met je kind hebben. Dus geniet ik op afstand van hun foto’s, de herinneringen die ze aan het maken zijn. En zie ik op maandagochtend hoe ze in die drie dagen volledig op elkaar ingespeeld zijn.

Dit weekend ging ik met een vriendin naar Lowlands. Drie dagen weg van de bewoonde wereld op een festival met 60.000 mensen staat garant voor #momlife even achter je laten. Win-win, wat mij betreft: ik een weekend zonder kind en man op pad, mijn vriend een geweldig weekend samen met Sam. Ik kijk nu al uit naar de volgende trip, en hij ook.