Wat we niet delen of hardop durven te zeggen

Dit weekend was ik weer eens heel erg dankbaar voor de community die we met How About Mom hebben gecreëerd. We stelden op Instagram de vraag: deel hier iets wat jij niet hardop durf te zeggen of kunt delen. Er kwamen tientallen reacties binnen, waarvan we er slechts een handvol deelden. Daarop kwamen weer tientallen reacties binnen. Steun, herkenning, support, maar ook dankbaarheid voor de mogelijkheid om deze ervaringen te mogen delen én lezen.

De liefdevolle berichten die jullie naar elkaar – als compleet onbekenden – via How About Mom sturen zijn hartverwarmend. Het feit dat jullie ‘ons’ op deze manier vertrouwen, maakt me ook trots. We zijn dit platform gestart om eerlijke verhalen te delen, betrouwbare informatie te bieden en om ervoor te zorgen dat geen enkele vrouw – zwanger, pas bevallen of al langer moeder – zich alleen of onbegrepen hoeft te voelen. Om te laten lezen, te laten zien en horen: we’re in this together. Zoveel ervaringen zijn universeel, hoe lastig, pijnlijk of beschamend ze ook kunnen zijn.

Om het aantal stories op Instagram een beetje te beperken, besloten we niet alle antwoorden te delen. Maar door alle positieve reacties op onze serie, willen we een deel van de antwoorden ook op onze website nog een plekje geven. We hopen dat jij hier (h)erkenning in kunt vinden, dat het jou misschien steun kan bieden of minder alleen laat voelen. Maar ook dat het eventueel een eye-opener kan zijn om wel die hulp in te schakelen, jouw partner of een goede vriendin in vertrouwen te nemen en jouw hart – ook hardop en tegen iemand die dichtbij je staat – te delen. Het komt goed, lieve mama (to be).

Dit durf ik niet hardop te zeggen of delen

‘De verantwoording over iemand hebben voelt zo benauwend’

‘Ik vind mezelf als moeder niet leuk. Ik heb het idee dat ik het allemaal fout doe en vond mezelf vroeger veel leuker’

‘Soms denk ik: waarom wilde ik eigenlijk kinderen?!’

‘Ik baal dat ik weinig begrip en steun krijg van mijn omgeving sinds ik voor het eerst moeder ben geworden’

‘Vijftien maanden postpartum en ik haat mijn lichaam. Ik wil niet dat mijn man naar mijn vagina kijkt.’

‘Ik vind de eerste zes maanden helemaal niet leuk’

‘Ik ben trots dat ik mijn beide kindjes nog borstvoeding geven, van drie jaar en tien maanden’

‘Ik zou me soms nog even zo vrij en zorgeloos als vroeger willen voelen’

‘Ik heb heimwee naar de paar dagen weg met mijn man zonder kind’

‘Ik ben bang dat ik faal omdat ik alleenstaande moeder ben’

‘Dat mijn man niks in het huishouden doet en boos wordt als ik erover begin’

‘Ik ben soms jaloers op vriendinnen die wel kinderen hebben en ik nog single ben’

‘Dat ik met mijn handen over mijn oren loop als mijn zoon hard huilt. Dat gebeurt vaak.’

‘Ik voel me vaak een alleenstaande moeder met een man. Het voelt zo alleen en zo zwaar’

‘Ik hoop dat mijn dochter niks te maken hoeft te hebben met de giftige familie van vaderskant’

‘Onze dochter trekt meer naar papa toe. Ik vind dit lastig en voel me overbodig’

‘Ik wil liever niet dat mijn schoonouders mijn baby vasthouden, laat staan oppassen’

‘Het liefst doe ik alles alleen en blijf ik thuis. Ik irriteer me kapot aan mijn moeder en schoonmoeder die oppassen’

‘Ik zou willen dat we niet financieel afhankelijk van mij waren. Drie nachten werken met vier kinderen’

‘Dat ik soms boos (verbaal) word als mijn dreumes niet in slaap wil vallen’

‘Ik vind mijn ene kind leuker dan het andere kind’

‘Ik wil geen thuisblijfmoeder zijn, maar weer een baan hebben met een goed inkomen’

‘Dat ik liever geen kind zou hebben gehad’

‘Ik schaam me zo voor mijn hangborsten, zelfs naar mijn man’

‘Mijn man loopt weg als onze dochter van drie maanden huilt’

‘Ik denk soms dat het mijn schuld is dat mijn baby zo overgevoelig is’

‘Ik ben dat huilen zo zat’

‘Ik heb spijt dat ik mijn moeder heb toegezegd dat ze één keer in de week mag oppassen’

‘WTF is er met mijn kledingkast en lijf gebeurd?!’

‘Ik zie er soms tegenop om naar huis te gaan en het huilen (door darmkrampjes) weer te moeten horen’

‘Ik vond de zwangerschap klote, bevallen was een hel en soms verwijt ik het mijn baby’

‘Soms guilt-trip ik mijn man in ‘hoe zwaar de nacht was’, zodat ik langer kan slapen’

‘Soms wil ik een uur nadat ik thuis kom alweer vertrekken’

‘Soms wil ik geen mama zijn, maar gewoon de vrouw die ik vroeger was’

‘Ik heb last van paniekaanvallen sinds mijn dochter er is en ik ben helemaal op’

‘Ik vind het moederschap eenzaam’

Meer lezen?
Moedertaboes: dít durven we niet te delen
Eenzaam als nieuwe moeder: hier kan dat geïsoleerde gevoel vandaan komen