Mijn bevallingsverhaal: Na een lange, heftige bevalling met 4 liter bloedverlies, toch een roze bubbel in de kraamweek

Geen enkele bevalling is hetzelfde. In deze bevallingsverhalen vertellen moeders over hun eigen ervaringen. Deze week deelt Moniek haar bevalverhaal. Ze had fluxus post partum: overmatig bloedverlies tijdes en na de bevalling. ‘Ik wil graag meegeven dat je ook na een hele heftige bevalling nog steeds mega kunt genieten van de kraamweek’

8 juni 2023 – 03:15

‘Ik werd wakker midden in de nacht, iets dat wel vaker gebeurt aan het einde van de zwangerschap, maar dit keer voelde het toch anders. Ik werd namelijk wakker van de pijn, een soort kramp. Tien min later voelde ik het weer. Is dit een wee? Het komt op, doet even pijn, verdwijnt weer.

Er bekroop me een gevoel van enthousiasme. Gaat nu het nu eindelijk beginnen? Het moment waar ik al weken naar toe leef. Helaas bleven de weeën niet constant, soms verdwenen ze voor een uur. Maar telkens als ze terug kwamen werden ze wel pijnlijker. Ik voelde het helemaal in mijn rug trekken. Uiteindelijk duurde het zo’n dertig uur voordat de weeën constant aanwezig waren en het tijd werd om de verloskundige te bellen. Gelukkig werden de weeën minder pijnlijk en waren ze goed weg te zuchten, lopen of te bouncen op de bevalbal.

De ontsluiting vorderde nauwelijks

Ik had 3 centimeter ontsluiting met de eerste check, dus het was nu echt begonnen. We zetten snel alle spullen klaar en mijn vriend kreeg de opdracht om nog even rustig aan te doen of wat slaap te pakken. Om de paar uur zou de verloskundige langs komen om te checken. Ik merkte dat de weeën niet krachtiger werden. Zodra ik ging zitten, vielen ze helemaal weg. Zeven uur na de eerste check zat ik nog steeds op maar 5-6 centimeter ontsluiting. Het vorderde niet snel genoeg en omdat de weeën niet sterk aanwezig waren, reden we naar het ziekenhuis om mijn vliezen te breken.

In het ziekenhuizen werden mijn vliezen gebroken en daar kwam de welbekende weeënstorm. Poeh, wat was dat pijnlijk, ik trok helemaal in mezelf zoekend naar een manier om hier doorheen te komen. Mijn TENS-apparaat, in bad en of onder de douche waren niet de manieren om nog te ontspannen. Na een paar uur wegpuffen, koos ik voor pijnstilling. De ontsluiting vorderde nauwelijks, ik zat net op 7 centimeter. Het zou nog wel even gaan duren en kon mijn energie beter bewaren voor het persen.

Toen de prik er eenmaal in zat, kon ik weer ademen. De weeën pijn zakte weg, ik kreeg weer praatjes. Alleen was dit helaas voor korte duur: ik was maar aan één kant van mijn lichaam verdoofd. Dus moest alsnog de weeën wegpuffen.

Met stevige pas werd ik naar de OK gereden

10 juni 2023 – 13:00

Ik mocht gaan persen, in het ziekenhuis waren ze er klaar voor. Zelf voelde ik geen oerdrang om te gaan persen, iets wat ik wel had verwacht te voelen op zo’n moment. Mijn persweeën waren heel zwak aanwezig, hierdoor werd oxytocine flink opgehoogd. Na twee uur persen in verschillende houdingen en een knip is onze kleine meid om 15:05 geboren. Zo bijzonder en zo bizar dat dit kleine mensje in mij heeft gezeten. Ik was op dat moment helemaal gesloopt, want een inspanning en kracht heeft dit gekost. Maar oh wat voelde ik mij trots met de kleine meid op mijn borst en mijn vriend ernaast. We zijn nu een gezin.

Op dat moment wordt alles bij mij gecheckt en merkte ik al snel dat mijn placenta niet geboren wilde worden. De verloskundige en gynaecoloog waren flink op mijn buik aan het drukken met de hoop dat de placenta los zou komen. Dit gaf geen succes.. Het matje onder mij werd verschoond en wordt het gewogen. Het eerste matje weegt 500 gram daarna nog een matje van 500 gram. En toen wist ik het al.. dit wordt een manuele placenta verwijdering op de OK. De kleine werd aan mijn vriend gegeven en ik voelde me langzaam lichter in mijn hoofd worden. De infusen werden geprikt, de katheter werd geplaatst en ik werd in Trelleborg gezet. Met een stevige pas werd ik richting de OK gereden. Ik kon nog net zwaaien naar mijn vriend en dochter.

‘Waar ben ik, wat is er gebeurd?’

10 juni 2023 – 21:00

Ik word wakker en met een waas kijk ik rond door de kamer. ‘Waar ben ik, wat is er gebeurd?’ zijn mijn eerste gedachtes. Bij mijn polsen zitten meerdere infusen en en ik zat aan allerlei monitoren vast… Vier mensen staan aan mijn bed en vertellen iets over een dienstwissel, dat ik bloed heb verloren en hierdoor op de IC lig. Maar ik begreep er verder niks van en al snel gingen mijn ogen weer dicht.

Het is gebruikelijk dat als je veel bloed verliest, je eerst naar de IC gaat om gemonitord te worden. Kijkend hoe je lichaam reageert op bloedtransfusies. In mijn geval wilde ze mij een nacht in slaap houden zodat mijn lichaam kon herstellen. Echter waren de waardes snel weer acceptabel, waardoor ze mij diezelfde avond wakker hebben gemaakt.

Fluxus postpartum

Uiteindelijk heb ik bijna 4 liter bloed verloren. Dit wordt ook wel fluxus postpartumk genoemd: overmatig bloedverlies na de bevalling. Mijn placenta zat zo vast in mijn lichaam dat het er in stukken uitgehaald is. Ze hebben een bakri ballon geplaats om de bloedingen te stoppen.

(Het is normaal om bij een bevalling bloed te verliezen. Wanneer er echter sprake is van meer dan 1 liter bloedverlies, spreken we over fluxus postpartum. Fluxus postpartum kan worden veroorzaakt door complicaties zoals een scheur in de baarmoeder, een onvolledige verwijdering van de placenta, een bloedstollingsstoornis of andere medische problemen. Fluxus postpartum kan zeer gevaarlijk zijn voor een pas bevallen vrouw, dus tijdig behandeling is van groot belang. De behandeling kan bestaan uit medicatie om de baarmoeder samen te doen trekken, een chirurgische interventie of bloedtransfusie, red.)

De tweede keer dat ik wakker werd, was daar mijn vriend met onze mooie dochter. Oh wat was ik trots en blij om ze te zien. De kleine werd gelijk bij mij neer gelegd, zo fijn was dat. De eerste nacht heb ik niet kunnen slapen, ik lag nog alleen op de IC en alles gaat er door je heen. Maar vooral het idee dat je partner alleen is achter gebleven met de kleine. Daarna jou heeft zien liggen op de IC aan de beademing en alle slangetjes. Dat vond ik echt een hele heftige gedachte.

De kraamweek was een roze bubbel

We hebben uiteindelijk een aantal dagen in het ziekenhuis moeten verblijven zodat ik kon aansterken. Langzaam gingen de infusen eruit en mochten we naar huis. Mijn lichaam herstelde wonderbaarlijk goed na de fluxus postpartum en ik kon gelukkig borstvoeding geven. De kleine deed het super goed, ze dronk netjes en groeide hard.

We hebben echt een heerlijke kraamweek gehad thuis, echt in een roze bubbel gezeten. Zelf kon ik weinig, ik had geen kracht en energie, hierdoor heb ik alleen maar op bed gelegen. Maar ik kon wel mega genieten van ons gezin en heb zelfs borstvoeding kunnen geven.

Bevalling verwerken

Om alles te verwerken hebben we snel veel met elkaar gepraat over hoe ieder het heeft ervaren. Maar ook gelijk met vrienden en familie. Daarnaast vond ik het prettig om alles nog een keer door te spreken met verschillende verloskundigen, zo kon ik de keuzes die tijdens de bevalling zijn gemaakt een beter plekje geven.

Elke bevalling is uniek en bijzonder, door het op te schrijven en erover te praten konden wij het een plekje geven. Neem de tijd om te herstellen en vertrouw op je lichaam. Je bent sterker dan dat je denkt! Na 7 maanden heb ik weer mee kunnen doen met een hardloop wedstrijd, wandel ik weer kilometers met de kleine in de draagzak en denk ik stiekem alweer na over een tweede. Ik houd nog steeds rekening mee dat mijn lichaam nog niet is waar het moet zijn, maar maak bewust keuzes op gevoel.’