Yola’s placenta liet niet los: “Indien het bloeden niet zou stoppen, was een baarmoederverwijdering de enige oplossing”

Na een voorspoedige bevalling van een gezonde dochter, volgt er voor Yola een ingrijpende ervaring. Haar placenta laat niet los en dat zorgt voor liters bloedverlies. Er volgt een spoedoperatie en het duurt uren voordat ze haar pasgeboren dochter weer zelf kan zien en vasthouden. Ze vertelt aan How About Mom haar verhaal. 

“Na een ingeleide zwangerschap wegens hoge bloeddruk werden we op 5 mei 2018 voor het eerst ouders van een prachtig klein meisje, genaamd Solveij (roepnaam Sol, onze zonnestraal). Een klein maar gezond en sterk kindje van 2680 gram, geboren met 38.2 weken. 

Na een vrij gemiddelde, 12 uur durende, eerste bevalling volgde helaas toch een rampzalig einde waarbij alle alarmknoppen werden ingeduwd. Tijdens het wachten op de placenta (met de nodige manipulatie) ontstond er een enorme bloeding. Het regende letterlijk liters bloed vanaf het bed.. Hoeveel dit was was op dat moment niet te zien omdat het over de gehele vloer verspreid lag. Wat wel zeker was was dat dit geen normale hoeveelheid bloedverlies was en ondertussen bleef ik zelf op het randje van bewustzijn. Terwijl de resterende kleren van mijn lijf werden gehaald en geknipt werden er ook direct infusen geprikt en aangesloten. Maar loslaten deed de placenta niet… 

Placenta laat niet los

Mijn pasgeboren dochter werd bij mij weggehaald en aan haar papa gegeven terwijl ik met veel medisch personeel over de gang werd gereden (lees: geracet) naar de operatiekamer. De gynaecoloog hield van buitenaf op mijn buik mijn baarmoeder vast en die kneep hárd, om meer bloedverlies te beperken. Ik herinner me nog zó helder hoe ik de OK binnen werd gereden en de chirurg al volledig klaar zag zitten aan het voeteneinde van mijn bed (letterlijk tussen mijn benen) om te starten. Ik heb nog gevraagd of ze me straks alsjeblieft terug wakker wilden maken en toen was daar de narcose… De anesthesiemedewerker was die nacht toevallig een goede bekende van mij, zo raar maar op dat moment ook heel erg fijn. 

Eenmaal terug op de high care heb ik de slechtste momenten van mijn leven meegemaakt, nadat ik een paar uur eerder de mooiste had ervaren met de geboorte van onze dochter. Ik was zó ontzettend ziek, hoge koorts, overgeven en ondertussen voelde ik dat het bloed nog steeds bij iedere braakgolf mee eruit gutste op het bed. Dit alles in mijn eentje op de high care van het ziekenhuis, middenin de nacht van 5 mei. De artsen zijn meerdere keren komen kijken of de bloeding niet toch doorging en ik kreeg extra medicatie om het overgeven te stoppen. Indien het bloeden niet zou stoppen zou een baarmoederverwijdering de enige oplossing zijn. Op dat moment was ik niet genoeg bij bewustzijn om me hier zorgen om te maken maar achteraf heb ik hier nog vaak met hartkloppingen en zweetaanvallen aan teruggedacht. 

Haar eerste momenten gemist

Mijn vriend en dochter (in zo’n klein plastic ziekenhuisbakje) mochten later die nacht even bij mij komen kijken, maar helaas ben ik toen deels in shock met een rare hyperventilatie geraakt. Te veel gebeurtenissen en emoties wisselden elkaar af, met inmiddels een geschatte 3,5 liter aan bloedverlies. 

Dat ik de eerste momenten met mijn dochter helemaal gemist had, kwam toen niet in mij op. Dat ze afgedroogd, aangekleed en getroost is door iemand anders dan haar mama (of papa) vond ik een tijdje later wel heel moeilijk. Daarnaast wist mijn vriend niet of ik nog terug zou komen van de operatiekamer en heeft hij behoorlijk lang in vreselijke spanning gewacht met alleen een pasgeboren frummeltje naast hem in een bakje. De artsen gingen namelijk bij hem weg met de mededeling: “bel de familie nog maar even niet”.

Alle clichés zijn waar

Na 4 dagen ziekenhuis, 2 bloedtransfusies en een hoop medicatie mochten we naar huis. Het heeft nog maanden geduurd met de nodige medicatie om terug aan te sterken na al het bloedverlies. En tóch… Alle clichés blijken waar – al zijn we heus niet vergeten wat een moeilijke periode het was – want inmiddels ben ik mama van twee meisjes en ging de bevalling van mijn tweede dochter super snel en zonder complicaties of medisch ingrijpen. We zijn ontzettend blij met onze twee meiden en zo verschillend als de bevallingen waren, zo verschillend zijn ze zelf ook. 

Meer lezen?

Nageboorte: alles over de uitdrijving van de placenta

Mijn verhaal: ik hield maandenlang bloedverlies vanwege een placentarest