Alleenstaande moeder Annemee wil meer openheid over mentale struggles: ‘Oók dit stukje mag gezien worden’

Vorig jaar nam Annemee ons mee in de roerige periode met haar dochter Jasmijn, haar ziekte en de onzekerheid die dit met zich meebracht. In haar nieuwe blogs op How About Mom vertelt Annemee over het leven als single mama, de mooie kanten van het moederschap én de (mentale) uitdagingen. ‘Ik was altijd al onzeker of ik het goed genoeg doe als moeder, maar dat gevoel versterkt alleen maar als je uit elkaar gaat’

De laatste blog over Jasmijn en haar nier reflux was in januari, waarin ik vertelde dat er positief nieuws was. Het gaat eigenlijk (meteen afkloppen) best wel heel erg goed met haar. We hebben binnenkort weer een check-up in Nijmegen dus hopelijk ziet daar ook alles er nog goed uit. Wel is Jasmijn vaak ziek en pakt ze virussen erg snel mee. 

Het meteen zorgen maken wordt gelukkig iets minder bij mezelf, maar toch blijft het altijd in je achterhoofd. Als ze koorts krijgt maak ik me direct zorgen of het haar nieren zijn. Ik denk dat je dat altijd zult houden, maar voor nu dus vrij rustig met mijn mooie Jasmijn. 

Weer alleenstaand moeder

Qua privé en thuissituatie is er veel veranderd. Ik ben op dit moment weer alleenstaande moeder en zitten daarmee nog een beetje in het regel-gebeuren. Weer alleenstaand moeder? Yes, dit is de tweede keer dat ik uit elkaar ga met de vader van mijn kinderen.

Dat is mega verdrietig en vooral niet wat je voor ogen hebt als je samen ouders wordt, maar het is wel de beste keuze. Ik was in het begin heel bang voor de oordelen en meningen van andere mensen. Inmiddels ben ik zover dat iedereen mag denken wat hij of zij wilt. Alleen ik ken het verhaal en weet waarom dingen zo zijn gegaan.

Veel tijd om na te denken

Feit blijft wel dat ik nu weer alleen ben. Dat zorgt voor mega veel flashbacks naar de vorige keer… De dingen die ik toen moest regelen, moet ik nu weer regelen. Ik voel me een soort pro als het gaa om scheiden. Mentaal gezien worstel ik des te meer, vooral omdat ik in de weekenden nu echt alleen ben en zoveel tijd heb om na te denken over wat er is gebeurd.

Het is zo gek dat je een jaar later een hele andere kijk kunt hebben of dingen ineens anders inziet. Maar goed het leven loopt zoals het loopt en dingen gebeuren met een reden. 

Uit elkaar gaan als ouders: hier moet je aan denken als je kinderen hebt

Soms zo ontzettend alleen

Ik ervaar op het moment veel strijd met mezelf als moeder. Ik was al onzeker of ik alles wel goed deed, maar dat gevoel versterkt alleen maar op het moment dat je weer uit elkaar gaat. Onbewust ga je je kids toch een soort van pleasen. Ik wil het hoe dan ook goed doen, ik wil er voor ze zijn en ze het gevoel geven dat ze bij mij volkomen veilig zijn. Alleen hoe kan ik mijn kinderen iets bieden als ik het zelf niet ervaar en voel?

Dit inzicht kreeg ik ineens toen mijn zoon ‘s avonds in zijn bed aan me vroeg waar ik was als hij sliep. Het raakte me dat hij daar mee bezig was en tegelijkertijd was ik zo blij dat hij dit aan me vroeg, dat hij dus wel die veiligheid voelde om dit te vragen. 

Als ik terugkijk op de afgelopen weken, dan waren ze intens, heerlijk, vermoeiend en vooral alleen. Weer mijn draai vinden met twee kids, er doordeweeks alleen voor staan en me soms echt zo ellendig alleen voelen. Maar ook mega fijne momenten met mijn kinderen en echt met z’n drieën zijn. Het zijn die momenten die ik probeer te koesteren, omdat ik weet dat ik daarop terug kan voelen als ik me weer eens mega ruk voel.

Je kunt me altijd ontvolgen

Er is zoals ik al aangaf veel veranderd, zo ook op mijn social media. Ik deelde al veel, maar ben volkomen open over hoe en wat. Deze behoefte had ik al een tijdje, maar de gedachten wat andere mensen daarvan zouden vinden hield me tegen. Maar hey, de ontvolg knop is niet heel moeilijk te vinden denk ik dan maar. 

Ik heb veel dingen gedeeld over uit elkaar gaan, maar ook over mijn mentale weg. Daar deelde ik in mijn blogs over Jasmijn en haar ziekte ook al een en ander over, maar ik wil er nu nog dieper op in gaan. Er is behoefte aan dit onderwerp, merk ik, door de berichten die ik krijg met herkenning, vragen en soms een verrassend compliment.

Openheid over mentale struggles

Laten we eerlijk zijn: iedereen ervaart op een bepaalde manier wel is stress, onrust of angst. Dan kunnen we wel elke avond nutteloos scrollen op Instagram en kijken naar die mooie gezinnen met die mooie foto’s van hun kids en hun interieur. Dat doe ik net zo goed hoor, maar we moeten ook beseffen dat dit niet de realiteit is. Het is fijn als we stabiel en in balans leven, maar soms ben ik er zo klaar mee dat alleen dát stukje gezien mag worden.

Dus bij deze wil ik aankondigen dat ik wekelijks ga schrijven over mijn gehele mentale weg die is gestart na mijn bevalling van Luca. Ik zou graag heel eerlijk en open willen delen, de hele slechte momenten die ik heb en heb gehad maar ook de goeie dagen en momenten en leuke dingen. Ik zal ook tips delen over wat ik heb gedaan en wat me hielp zodat het voor jou misschien ook wel helpt.