De eerste kerst als alleenstaande moeder: ‘Tussen alle uitdagingen op zoek naar lichtpuntjes’

Dit jaar wordt mijn eerste kerst als alleenstaande moeder. Begin 2024 ben ik gescheiden met de vader van mijn kinderen. Ons gezin is gebroken. Terwijl we de boom versieren en plannen maken voor het kerstdiner, worstel ik met gemengde gevoelens over deze kerst zonder partner aan mijn zijde. Het is een nieuw hoofdstuk in ons leven. Hoewel ik overal uitdagingen zie, probeer ik ook op zoek te gaan naar lichtpuntjes.

De kinderen (4 en 7 jaar oud) zijn onrustig deze dagen. Ik kan niet ontkennen dat ik met dezelfde gevoelens worstel. Het gemis van een compleet gezin is voelbaar, vooral omdat we voor het eerst sinds jaren niet samen wakker worden op eerste kerstdag en gezellige plannen maken voor de kerstvakantie.

Uitdagingen

De uitdagingen stapelen zich op. Het verdelen van de tijd met de kinderen. Het uitleggen van de veranderingen bij papa en bij mama. En het omgaan met alle emoties die deze feestelijke tijd met zich meebrengt.

Ik besef me dat onze tradities gaan veranderen. De tradities die we met z’n vieren hadden, zullen een nieuwe vorm gaan krijgen. Hij zal nieuwe tradities krijgen met de kids, ik zal nieuwe tradities krijgen met de kids. Ooit zullen we kerst misschien wel weer samen vieren, maar daarvoor zijn de wonden nu nog te vers.

Ik merk dat ik me ook zorgen maak: komen de kinderen iets te tekort, begrijpen ze goed wat er speelt en zitten mijn eigen emoties me niet teveel in de weg om de moeder te zijn die ik wil zijn?

Mijn eerste keer als alleenstaande moeder

Het is ook de eerste kerst waarin ik een dag alleen door ga brengen. Tweede kerstdag gaan onze dochters met hun vader mee naar de schoonfamilie. Ik heb besloten om niet mee te gaan, omdat ik bang ben dat het te verwarrend is én omdat ik er – als ik heel eerlijk ben – totaal geen behoefte aan heb om iedereen te zien. Dus ben ik alleen. Dat is confronterend, maar op een bepaalde manier brengt het ook kalmte met zich mee. Ik hoef niks, ik word nergens verwacht, hoef niks voor iemand anders te doen.

Ik besef dat ik dit moment van verandering ook kan gebruiken als een kans voor zelfreflectie en groei. Misschien is dit het jaar waarin ik mezelf op de eerste plaats zet, waarin ik de tijd neem om te herstellen van onze scheiding. Waarin ik durf te kiezen voor een dag voor mezelf, zonder de druk van sociale verplichtingen met de feestdagen.

Het enige wat telt

Terwijl ik verder ga ik met het inpakken van de kerstcadeautjes, probeer ik dit nieuwe gezinsleven te accepteren. Niet meer zoals het was, wel zoals het nu is. We gaan er samen voor zorgen dat onze dochters een warme, liefdevolle kerst tegemoet gaan. Dat is het enige wat écht telt, toch?

Meer lezen?

Mijn dochter gaat na 12 jaar alleen bij haar vader wonen: ‘Houden van is ook loslaten. Of is het anders vasthouden?’

Alleenstaande moeder Annemee wil meer openheid over mentale struggles: ‘Oók dit stukje mag gezien worden’