© 2024 // How About Mom
Anna Krylova (38) woont samen met haar man en dochters Lotus (4 jaar) en Belle (6 jaar) in Zuid-Holland. Ze heeft een achtergrond als grafisch ontwerper en runt een blog, genaamd Minibelle, over lifestyle, fotografie, persoonlijke ervaringen en inspiratie op het gebied van kinderkleding. “Ik ben Russisch en dat zie ik vaak ook terug in de opvoeding van de meiden: doorzetten, niet opgeven, en proberen het beste ervan te maken.”
Twintig februari 2020 was Anna uitgerekend, maar helaas mondde deze zwangerschap uit in een miskraam. Op vier september beviel ze na een zwangerschapsduur van ruim 15 weken. “In totaal heb ik vier bevallingen meegemaakt. Een natuurlijke bevalling, een spoed keizersnede, en twee bevallingen met 14,7 en 15,5 weken.”
“Op maandag gingen we met ons hele gezin naar het ziekenhuis voor een pret-echo. We kwamen blij aan en gingen heel verdrietig terug, want het hartje van onze dochter bleek te zijn gestopt. In ziekenhuis werd het dezelfde dag bevestigd. Omdat mijn lichaam en geest nog dachten dat ik hartstikke zwanger was, kreeg ik pillen mee naar huis om de abortus op te wekken. Twee dagen heb ik met mijn gezin de tijd gehad om dit nieuws te kunnen verwerken en het een plekje te geven voor de bevalling echt zou gaan beginnen.”
“Dezelfde ervaring – met precies dezelfde termijn – had ik vijf jaar geleden ook al eens meegemaakt. Ook toen had ik een miskraam rond de 15 weken.”
“Alle artsen waren heel erg behulpzaam en lief, dat vond ik heel fijn om te merken. Op het laatst, toen ik al aan een infuus met weeënopwekkers lag, zei de verloskundige dat het goed kon zijn om dit moment vast te leggen. Hoe verdrietig een miskraam ook is, een foto kan helpen bij de verwerking. We zochten een fotograaf die binnen enkele uren kon komen fotograferen. Ik heb gelijk wat rond gevraagd op Instagram en lieve Thalita, die niet eens in de buurt woonde, liet haar gezin aan de eettafel achter en kwam naar ons toe. Ze heeft onze herinneringen aan dat moment tastbaar gemaakt. We hebben heel veel foto’s van onze dochter. En daar ben ik heel dankbaar voor.”
“De bevalling hebben mijn dochters Belle en Lotus niet meegemaakt, omdat het heel lang duurde. Wel kwamen ze daarna naar het ziekenhuis om hun zusje te zien. Het mooie is dat ze het heel kalm en rustig hebben ervaren. Belle vroeg inhoudelijke dingen: ‘waarom is haar huid zo rood; waarom leeft ze niet meer?’. Lotus begreep er minder van en vroeg steeds waarom baby’s niet kunnen praten en wanneer ze groter zou worden. Juist dat heeft mij, en ons als gezin, geholpen om het hele proces te verwerken en deze miskramen te zien als iets wat helaas kan gebeuren.”
“De foto’s die we hebben gekregen van Talitha zijn heel waardevol voor ons. Dat we al twee gezonde kinderen hebben, heeft ook enorm geholpen, want na het intense verdriet wordt je gelijk meegesleurd in de dagelijkse routine en aandacht die de kinderen vragen. De gesprekken met de meisjes hielpen mij ook. Kinderen ervaren de situatie niet als iets ergs maar bekijken het meer vanuit de positieve kant: ‘volgende keer zal het baby’tje vast wel gezond worden!’
“Wat mij ook veel hielp is open zijn over de situatie. Ik kan er makkelijk over praten als mensen meer willen horen, zonder verdriet, omdat het iets is wat ik niet kan veranderen. Niemand is hier schuldig aan. Ik sta positief in het leven, kijk naar de toekomst en durf te dromen.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Onze grootste wens is een derde kindje. We hebben het afgelopen jaar heel veel meegemaakt op persoonlijke vlak en veel verdriet gehad. Naast de miskraam moesten we ook ons hondje Baksie laten inslapen en zijn wij bijna gescheiden. Maar we zijn er sterker uit gekomen, durf ik te zeggen.”
“De artsen noemden de miskraam “domme pech”. ‘Het kan gebeuren’, zeiden ze. Na de miskraam was ik vijf maanden later in verwachting van Lotus. Ik kreeg wel een extra echo bij 15,5 weken. De zwangerschap zelf verliep heel goed en probleemloos. Ik ben bevallen met een geplande keizersnede.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“In totaal heb ik vier bevallingen meegemaakt, waaronder een natuurlijke, een spoed keizersnede, en twee bevallingen met 14,7 en 15,5 weken. Bij Belle was de bevalling heel heftig: ik had pre-eclampsie symptomen en twee dagen lang een weeënstorm zonder ontsluiting. Ik heb drie keer een ruggenprik gehad en uiteindelijk besloten we voor een keizersnede te gaan. Belle bleek een sterrenkijker te zijn, een baby die met haar hoofd omlaag ligt maar omhoog kijkt. Ze was ook een grote baby, met een ruime 4 kilo en 56 cm.”
“Het herstel na de bevalling ging heel goed. Op de tweede dag mochten we al naar huis, op de derde dag was ik al aan het winkelen voor dekentjes. De bevalling van Lotus ging ook super: de geplande keizersnede verliep probleemloos. De twee bevallingen met miskramen waren heel anders. Niet minder pijnloos, want je hebt evengoed heftige weeën, maar gelukkig wel snel. En daarna volgde een rollercoaster aan emoties en verdriet.”
“Een bemoei-moeder, haha. Ik ben graag aanwezig in het leven van mijn kinderen. Ik wil alles meemaken, weten en horen. Ik help op school als dat nodig is, lees wekelijks alle schoolverslagen en ben overal van op de hoogte. We zijn veel samen en doen dingen met elkaar: veel uitstapjes, lekker wandelen of spelen. Ik vind het serieus jammer om ergens te zijn zonder hen want het liefst praat ik de hele dag met en over mijn dochters.”
“Ze zijn natuurlijk geen engeltjes – niet altijd althans – en daarom ben ik naast een lieve mama ook wel een strenge en prestatiegericht mama. Voor mij zijn structuur en presteren erg belangrijk. Ik vind het vreselijk om ergens te laat te komen. Ook hier slaan ze geen school, hockey-, tennis-, ballet-les over omdat ze een beetje ziekjes zijn of even niet willen gaan. Regen of geen zin? Dan maak je er maar zin in.”
“Ik ben ook een plaag-mama en ben heel spontaan. Ik hou van lachen, gezelligheid, en het liefst doe ik hele dag veel leuke dingen. Ik hou van drukte en ook al is één uurtje veel te weinig voor de lunch, ik haal ze toch iedere naar dag op uit school om thuis te lunchen. Al zeg ik tegen mijzelf erna ook elke keer dat het de laatste keer is omdat ze treuzelen, schreeuwen en ruzie maken…”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Lotus is veel minder aanhankelijk, uitbundiger en wat mensen over haar denken boeit haar niet. Belle is gevoeliger, meer bewust van andere mensen en haar omgeving. Het zijn twee verschillende karakters en ze hebben ook andere behoeftes: daar proberen we aan te voldoen. Als ze het nodig hebben om samen te zijn en te knuffelen, dan genieten we daar ook van.”
“Ik ben Russische en dat zie ik vaak ook terug in de opvoeding van de meiden: doorzetten, niet opgeven, proberen het beste ervan te maken. Belle en Lotus worden tweetalig opgevoed en ik probeer ze vaak de Russische cultuur te laten proeven en ervaren.”
“Dat je een kleine mini mensje kan zien opgroeien. Dat je hun toekomst kan schetsen en beïnvloeden is iets moois, maar ook angstaanjagend. Je moet proberen om jouw eigen dromen niet op hen te projecteren. Ik bent me daar continu bewust van. Het mooiste is hun lach, of hun tranen van blijdschap of verdriet. Het is alles bij elkaar wat ik elke dag ervaar als moeder.”
“Om die kleine mensjes naar hun persoonlijkheid en behoeftes te laten zoeken, zonder daar als ouder overheen te walsen. Ik ben best ongeduldig en wordt snel boos als er niet wordt geluisterd, maar direct erna heb ik vaak spijt omdat het vaak zo onbelangrijk is. Wat maken die paar minuten later naar bed uit, of verschillende sokken aan willen doen? Dat bedenk ik me alleen vaak achteraf, dus het is voor mij een uitdaging om vaker vooraf na te denken en niet pas als ik al boos ben geworden…”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Ik spreek weleens met vriendinnen af in de stad, of voor een dagje wellness. Verder doen we in ons gezin alles samen, ik doe zelden iets zonder kinderen of mijn man. In het begin vooral omdat Belle erg slecht sliep (of slaapt) en omdat we geen oppas hebben. Ik mis hun aanwezigheid heel sterk en probeer zoveel mogelijk van ze te genieten. Eerlijk gezegd ben ik een verschrikkelijke huismuts geworden sinds ik kinderen heb: ik kan zo genieten van samen relaxen op de bank met Neftlix!”
“Dat lukt omdat ze beide op school zitten en ik dus elke dag tussen 9.00-11.30 en 13.00-14.30 de tijd heb om iets voor mezelf te doen. Ik werk zelfstandig, dus ik kan mijn dagen zelf inrichten. Ik sport wel, maar je zult me meestal zonder make-up en met een ‘net uit bed’ haarstijl in de winkel of op het schoolplein treffen. Alleen als ik aan het werk ben, bij een klant of voor een event, dan doe ik make-up op en trek ik iets anders aan haha.”
“Met Belle hebben we met een dik namenboek gezeten. Toen we ‘Belle’ zagen, vonden we dat direct een mooie naam voor onze eerste dochter. Voor Lotus wilden we ook een bijzondere naam. Tijdens mijn zwangerschap zagen we op TV een meisje dat Lotus heette en we waren direct verliefd op die naam. Onze tweede baby, waarvan de zwangerschap eindigde in een miskraam, wilden we Vlinder noemen. Voor ons vierde kindje, dat ik in september verloor, hebben Belle en Lotus een hele mooie naam bedacht. Die hou ik nog even geheim. Mocht ons nog een kindje gegund zijn en dat een meisje zijn, dan willen we haar het liefst zo noemen.”
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom