20/04/2021

Blog: met de beste intenties

Zoals zoveel moeders had ik torenhoge verwachtingen van mezelf als moeder. Ik zou alles volgens het boekje doen, zo goed en zo gezond mogelijk voor mijn kind – no exceptions. Er totaal geen rekening mee houdend dat je kind ook nog een eigen wil heeft, en dat alle goede voornemens zo het raam uit gaan op het moment dat je gewoon wilt dat je kind slaapt of eet. Bij mij was dat niet anders, en hoewel ik me er op momenten schuldig over voel, moet ik vooral lachen over alle afspraken die ik met mezelf had gemaakt vóórdat Lyo geboren werd. Met name over hoe streng ik zou zijn met van alles en nog wat. Geen schermen, suiker was natuurlijk uit den boze, er werd niet van of met plastic gegeten en ik zou alle hapjes zelf maken. Maar eerlijk, wie heeft daar tijd voor?

Het eerste wat de deur uit ging was de afspraak over schermen. Hoewel we het nog steeds tot een minimum proberen te beperken, zijn schermen overal. Bovendien is het de enige mogelijkheid om nog contact te houden met de opa en oma’s tijdens de lockdowns en willen we hen ook een beetje laten mee genieten van hoe hun kleinkind opgroeit en zich ontwikkelt. Dus wordt er heel wat af gebeeldbeld en snapt Lyo inmiddels dat de stemmen die uit de telefoon komen corresponderen met de beelden die ze ziet. Daarnaast hebben we de regel dat er wel naar Nijntje of Peppa Pig gekeken mag worden als Lyo ziek is. Ze wil dan niets anders dan bij ons zitten, en een klein filmpje leidt haar dan heel even af van haar eigen misère. Dat mag, vinden wij.

Dan suikers, ik maakte de fout om Lyo eerst fruithapjes te geven toen we voorzichtig begonnen met vast voedsel. Ja, wist ik veel. Niemand had tegen me gezegd dat ik eerst moest beginnen met groente! Lyona vervolgens aan de groente te krijgen was een crime. En tja, eten is toch vrij essentieel en na het hele debacle in de kraamweek toen ze teveel gewicht verloor had ik een minitrauma over eten en afvallen. Dus verkoos ik eten boven mijn principes en begon ik de groentehapjes te mengen met fruit, want eten is eten. Maar Lyo is niet voor één gat te vangen, het moment dat ik probeerde af te bouwen met het fruit sputterde ze gelijk tegen. Ze liet het hapje pardoes uit haar mond vallen als ze merkte dat het alleen groente was. Uiteindelijk leerde ze wel groente eten hoor, maar het ging niet zonder slag of stoot. Ik vervloek nog steeds de dag dat ik begon met fruit in plaats van groente. Terwijl het volgens mij helemaal niet bewezen is dat als ik wel met groente was begonnen, ze niet alsnog ontzettend zou zijn gaan tegensputteren. 

Tijdens mijn zwangerschap had ik mijn ouders opgedragen om bamboe kinderservies te kopen, want ik wilde niet dat ons kind van plastic zou eten (waarom precies, geen idee). Allereerst, was ik deze intentie na de geboorte van Lyo helemaal vergeten. Trouwens, misschien zelfs al wel tijdens mijn zwangerschap want ik had voor de babyuitzet gewoon plastic babylepels gekocht. Nooit meer bij stil gestaan. Toen ik laatst een artikel las over dat al het bamboe servies uit de schappen wordt gehaald in verband met gevaarlijke stoffen of iets dergelijks, was ik opgelucht dat ik het serviesje eigenlijk vrijwel nooit had gebruikt. Maar eerlijkheid gebied te bekennen dat ik na een ander artikel over micropastics in babyflessen toch ben overgestapt op glazen flessen (tja, beter laat dan nooit). Maar Lyo eet nog steeds het meeste uit plastic kommetjes, al krijgt ze het nu wel van een metalen lepel. Misschien dat ik bij een volgende hier wel wat strenger op zal zijn, en alles van keramiek koop. Wie zal het zeggen.

En dan het klapstuk, zelf hapjes maken. Natuuuuuuurlijk zou ik zelf al het eten maken voor mijn dochter, alles natuurlijk bio en lekker vers. Ik snapte niet dat moeders dat niet over hadden voor hun kinderen. Maar toen ontdekte ik potjes die volledig bio waren, leuke diverse receptjes met veel verschillende groenten én zonder toegevoegde suikers, zout, kleur- en smaakstoffen. Ik was verkocht. Het was makkelijk en snel, bovendien bleek Lyo het veel lekkerder te vinden dan als ik zelf een prutje maakte. Want hoe ondankbaar is dat? Sloof je je uit om iets lekkers te maken voor je kind, spuugt die het net zo hard weer uit. Ook kon ik al die voedselverspilling niet zo goed aan. Naast werken, zorgen voor je kind en het huishouden blijft er al niet zoveel tijd meer over en ik vond dat er andere dingen belangrijker waren dan zelf hapjes te cheffen. Bovendien kon ik mijn eigen hapjes nooit zo veelzijdig en spannend maken als die potjes. Voornamelijk omdat je niet zoveel verschillende dingen in zulke kleine hoeveelheden kunt koken. Een gevarieerd en uitgebalanceerd dieet waarbij Lyo veel verschillende smaken en groentes binnenkrijgt vind ik dus belangrijker dan het zelf te maken. Voor de mama’s die alles zelf maken en dat ook nog lekker en divers weten te houden voor hun kleine, I applaud you


Charlie is half Portugees, woont in Amsterdam en werkt als fondsenwerver corporate partnerships bij het Concertgebouworkest. Ze is getrouwd met Benji, ex-klassieke balletdanser en nu fysiotherapeut, en sinds 1 maart 2020 zijn zij trotse ouders van dochter Lyona. Meer lezen over Charlie?

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen