Boobtalk: Rianca

In onze nieuwe serie Boobtalk delen we de verhalen van vrouwen en moeders over het geven van borstvoeding. Deze week: fotografe Rianca Koeman, moeder van Samuel en Noortje.

Waarom wil(de) jij borstvoeding geven?

“Dat voelde gewoon heel natuurlijk om te doen. Ik heb niet eens getwijfeld. Ik wilde borstvoeding bij mijn eerste kosten wat kost het proberen. Mede door de angst dat ik me niet goed zou hechten aan mijn zoon, omdat ik zelf geen goede hechting met mijn moeder heb ervaren. De tweede keer wilde ik het gewoon weer proberen, maar nu niet ten kosten van alles. En ik had ook de angst voor de hechtingsproblematiek niet meer. Dat ik kon houden van mijn kind zonder borstvoeding had ik al mogen ervaren.”

Heb jij je voorbereid op het geven van borstvoeding? Zo ja, hoe?

“Ik las een hele dikke pil van Amy Brown over borstvoeding geven en ging naar een voorlichtingsavond.”

Hoe kijk jij terug op de eerste uren, dagen of weken borstvoeding geven? Een vliegende start of ging het met vallen en opstaan?

“De allereerste keer borstvoeding geven was voor mij in december 2019. De eerste keer dat Samuel (mijn oudste) aan mijn borst werd geduwd door de kraamhulp van het ziekenhuis vond ik dat best vreemd. Ik had gelezen en gehoord dat de baby die tepel zelf wel ging zoeken en nu werd hij zo ongeveer in zijn mond geduwd. Dat was even anders. Het was tegelijkertijd ook mooi, want hij wist meteen wat er moest gebeuren.

De dagen daarna in de kraamweek was ik euforisch. De borstvoeding liep goed en hij kwam goed aan. Wel deed het voeden pijn en had ik wondjes. Maar dat hoorde erbij dacht ik. De kraamhulp zei immers dat ik het fantastisch deed. Tot ik op de laatste dag van de kraamweek, toen de kraamhulp net de deur uit was, hoge koorts kreeg en ik een dubbele borstontsteking bleek te hebben. Ik heb met 40 graden koorts rillend op bed gelegen en durfde Samuel niet meer aan te leggen uit angst voor de pijn die ik toen omschreef als veel heftiger dan mijn bevalling.

Er kwam een lactatiekundige langs die voordeed hoe ik Samuel aan mijn minst pijnlijke borst moest aanleggen. Ik kreeg het advies de andere borst te kolven totdat de kloven waren genezen. Sinds die borstontsteking heb ik niet meer kunnen aanleggen zonder pijn. Na drie weken was mijn productie, door de borstontsteking en de antibiotica, zo erg gedipt dat we moesten bijvoeden met kunstvoeding. De stress, de tranen en de pijn waren het me niet waard. Ik heb nog twee dagen saliethee gedronken en toen was ons avontuur klaar. Ik ben er heel lang verdrietig om geweest, maar uiteindelijk was het goed zo.

De tweede keer is voor mij net begonnen. Ik ben op 15 juli 2021 bevallen van onze dochter Noortje. En als iemand vroeg of ik borstvoeding ging geven zei ik volmondig ‘ja, maar niet ten kosten van alles’. We gaan het proberen en iedere druppel die ze krijgt is er 1. Ondertussen zijn we bijna 3 maanden verder en krijgt ze nog steeds volledig de borst. Waar het bij Samuel mis ging, gaat het nu goed. Ik begon meteen met purelan tepelcrème smeren zelfs toen er nog geen kloofjes waren. Dit keer wist ik dat de rode plekken die ik kreeg er meteen uitgemasseerd moesten worden en ik keek in die eerste weken heel veel filmpjes over een goede manier van aanhappen. Samuel bleek namelijk zijn bovenlip naar binnen te zuigen en daar was ik bij Noortje dus heel alert op. Nog steeds ben ik daar heel alert op, want ik heb hele gevoelige tepels dus bij het minste geringste vliegt er meteen een kloof in. Maar tot nu toe gaat het nog steeds goed.”

Wat vind jij het mooiste van borstvoeding geven?

“De intimiteit. Het moment samen. Maar ook het idee dat ik haar voed. En dat in dit geval Noortje nog groeit door mijn melk. Ik blijf dat prachtig vinden. En bizar. Dat de natuur dat zo geregeld heeft.”

Tegen welke uitdagingen ben jij aangelopen?

“De kloven in de eerste weken. De pijn die toch weer even om de hoek kwam kijken. De onzekerheid of je het wel goed doet. En de clustermomenten en regeldagen als er de hele dag zo’n klein lijfje op je geplakt zit en je nog net naar het toilet kunt gaan zonder dat er een sirene afgaat van een baby die je tepel zoekt.”

Welke tip of advies zou jij aan andere (aanstaande) moeders willen geven?

“Lees jezelf goed in. Instrueer ook je man, want ook die heeft geen idee wat borstvoeding nou eigenlijk is. Niemand vertelt je van te voren hoe heftig die cluster momenten zijn of hoe verzachtend een beetje purelan op een tepel kan zijn. Ook had ik veel aan andere moeders die hun verhaal vertelden. Ik dacht dat ik de enige was die jankend op haar bed zat omdat ik niet meer wilde voeden. Maar ik bleek niet de enige. En je leest het overal, maar het is echt zo. Na 6 weken wordt het beter. Nu Noortje 11 weken oud is kan ik me die heftigheid van die eerste ongemakken al bijna niet meer voor me halen. En kijk filmpjes over aan happen. Die hebben mij zoveel meer geholpen dan welk boek of welke kraamhulp dan ook.

Oh en: fed is best. Want een gelukkige moeder is meer waard dan een vodje dat op de rand van het bed ligt te huilen. Been there done that. Ik zie mezelf nog jankend op mijn knieën zitten op de grond met mijn hoofd op de rand van het bed. Totaal ingestort en wanhopig.”

Zijn jouw borsten veranderd door de zwangerschap of borstvoeding geven? Op wat voor manier?

“Ik heb ineens borsten. Kwam van een kleine cup A en heb nu een goede C. Daarnaast lopen er veel donkere aders over mijn borsten en zijn mijn tepels donkerder geworden. O, en ik zie kleine onderhuidse ‘scheurtjes’ in m’n huid. Maar het valt eigenlijk wel mee. Ik vond de tepelkloven bij Samuel een stuk erger. Ik dacht echt dat ik nooit meer normale tepels zou krijgen, maar zelfs dat is goed gekomen.”

Ben jij happy met je borsten? Welk cijfer zou je ze geven?

“Ik heb geen idee hoe ze eruitzien als het avontuur stopt, maar voor nu krijgen ze gewoon een dikke 8. Twee punten aftrek want ze mogen soms wat minder gevoelig zijn voor ‘verkeerd’ aanhappen en onrust zoals verkeerd in bed liggen, want dan schieten er meteen kloven en knobbels in. Maar hallo, ze laten mijn dochter groeien dus ik ben trots.”