Borstvoeding: tussen weemoed en waarheid

Ik heb twee keer borstvoeding gegeven. Mijn dochter Olivia ruim een half jaar, totdat ze er zelf geen zin meer in had en mijn productie terug begon te lopen. Bij Jacob ben ik na drie maanden gaan afbouwen, omdat ik het borstvoeden en kolven in combinatie met gezin en eigen onderneming pittig vond. Een keuze waar ik wel volledig achtersta, maar ook erg over twijfelde destijds. Inmiddels is het dus een afgesloten hoofdstuk, maar gelukkig heb ik de foto’s en video’s nog.

Als ik kijk naar die foto’s en video’s – van mijn zoete baby’s drinkend aan de borst – dan denk ik met weemoed terug aan de tijd dat ik nog borstvoeding gaf. Hoe heerlijk het is om zo’n warm lijfje tegen je aan te hebben, zo’n klein friemel handje in je nek, oogjes die naar je opkijken. Een baby die na het drinken met open mond in een diepe slaap valt… Die beelden zijn zo liefdevol, zo prachtig en puur. Ik weet nog hoe ongelofelijk trots ik was tijdens de eerste afspraak bij het consultatiebureau, toen ik me realiseerde dat Olivia zoveel was gegroeid puur op mijn melk. En op die eerste volle flesjes afgekolfde melk, wat een werk was dat in het begin. Ik herinner me hoe heerlijk het was om me af en toe terug te kunnen trekken met mijn dochtertje of zoontje tegen me aan, weg van de drukte van familie of een feestje, omdat alleen ik ze kon voeden.

Romantisch beeld

Dat beeld wat ik heb van borstvoeding geven is ook geromantiseerd. Want je die stuwing in de kraamweek, de spruw, tepelkloven en knallende borsten als je ‘s ochtends wakker wordt, die vergeet je snel. Net als die eeuwige doorweekte shirts en voedingsbh’s met pads er in. Wat je ook snel vergeet is hoe ongelofelijk vermoeiend het kan zijn om borstvoeding te geven. Zeker op regeldagen, waarin je voor je gevoel continu een baby aan de borst hebt. Als je net je boterham gesmeerd hebt of warme koffie hebt gezet en je kindje weer wil drinken.

Waar ik ook niet direct aan terugdenk, is hoe pittig het is om in je eentje die grote verantwoordelijkheid van het goed, genoeg en tijdig voeden te dragen. Hoe je altijd en overal, ‘s nachts, onderweg en op een feestje, moet kunnen voeden. Praktische kleren aan moet, waarbij je makkelijk een borst eruit moet kunnen halen zonder met compleet ontbloot bovenlijf te zitten. Om over kolven nog maar te zwijgen…

Waar het voor mij op neerkomt is dit: als het je lukt om borstvoeding te geven, dan is dat prachtig. Maar het is ook pittig. Dat mag niet onderschat worden. Borstvoeding geven kan uitdagend en vermoeiend zijn en veel van je vragen. Met hoeveel liefde en plezier je het ook doet. Het is geweldig als je net zo lang kunt voeden als jij dat wilt, maar het is ook geweldig als je het een paar dagen of weken volhoudt en overgaat op flesvoeding. Een goede keuze maken voor jezelf, betekent namelijk ook een goede keuze voor jouw kindje.