Column Fien: Montessori moeder? Check!

Wie leerde er nou niet schrijven in het zand? Had er geen eigen plantje staan op z’n tafeltje in de klas. Waar je op je sloffen rondliep natuurlijk, want schoenen had je alleen aan als je naar de moestuin ging. Of naar buiten in welk weer dan ook tijdens het overblijven. Dat deed je wél gezamenlijk, maar de rest van je schooldag bepaalde je zo ongeveer zelf. Toch?

Pas op de middelbare school kwam ik erachter dat Montessorionderwijs een keuze was en niet de standaard. Het was een vrij grote overgang naar regulier onderwijs. Ik vond het bi-zar om opeens in een klaslokaal te zitten waar iedereen tegelijkertijd aan dezelfde les bezig was. Überhaupt dat de kinderen ongeveer dezelfde leeftijd hadden. Acht jaar lang had ik tenslotte zelf bepaald wanneer ik zou rekenen, een klaslokaal gedeeld met verschillende groepen en geen boek gelezen voor spellingslessen maar juist houten taalsymbolen gesorteerd (dat een werkwoord een rode cirkel was vergeet ik nooit meer).

Meer lezen? 8 x leuke herfstvakantie uitjes

Ik ben een Montessori moeder

Afgelopen week las ik een artikel over de Montessori Moeder en waar je haar aan kan herkennen. Ik kon vinkjes zette achter alles. Een opgeruimd huis waarin elke dag taakjes worden afgewerkt volgens een vast stramien. Zeer zelfstandig. Ster (en control freak) op het gebied van plannen en timemanagement, een (abnormale) voorliefde voor houten speelgoed, heeft en leest véél boeken, leeft het liefst buiten, houdt van dingen met haar handen doen, maakt herfsttafels thuis.

En hoe fijn ik al deze dingen ook vind voor mezelf, ik schrok er toch ook wel van. Natuurlijk zijn dit allemaal gedragingen en zaken die iemand zonder Montessori achtergrond ook zou kunnen bezigen – maar toch. Ik had nooit zo door dat ik waarschijnlijk toch zo ongelofelijk gevormd ben door de schoolkeuze van mijn ouders.

Keuze voor een kinderdagverblijf

Toen ik twaalf weken zwanger was, schreef ik ons in bij een aantal kinderdagverblijven. Er sprong er één met kop en schouders bovenuit, vond ik. De kinderen van mijn zus hadden daar ook gezeten omdat zij het zo’n prettige omgeving vond. Toevallig (not) was dit het enige kinderdagverblijf in de omgeving dat kinderen voorbereidde op Montessorionderwijs. En dus al werkte volgens die principes.

Meer lezen? Babykamer inspiratie

We hebben een plek gekregen en volgende week gaat Lise-Marie er voor het eerst naar toe om een paar uurtjes te wennen. Toen we er van de week kwamen voor het intakegesprek, sloeg de schrik me toch even om het hart. Ineens voelde ik de enorme verantwoordelijkheid: wij gaan dit kind opvoeden. Wij maken nu al keuzes die de basis zullen leggen van hoe zij zich ontwikkelt. Hoe ze keuzes zal maken. Hoe ze naar zichzelf zal kijken. Hoe ze de wereld om haar heen zal plaatsen. Wie ze zal worden.

Die realisaties vloeiden in mijn hoofd automatisch door in zorgen. Is hier eigenlijk wel goed genoeg over nagedacht? Gelukkig werden de beginselen van deze helikoptermoeder direct de grond in gedrukt door de nuchtere, lieve vader die er ook bij was en het downsizede tot wat het nu gewoon is. “Het is eigenlijk net een hele dure speeltuin met goed eten en veel lawaai. Toch?”. Niet te moeilijk doen, moeder.

Fotocredits: Joyce Kamerbeek voor How About Mom: het eerlijke moeder-boek (vijfde druk, lancering begin 2025)