Column Marleen: ‘Zoals een kind de tijd mag nemen om te groeien, mag jij dat ook als moeder’

Als je mij voorbij zou lopen op straat zou je misschien denken dat ik het goed voor elkaar heb. Een man, twee gezonde kinderen, een lach van oor tot oor. Al was die lach een lange tijd niet vanzelfsprekend. Een willekeurige voorbijganger zal mijn verhaal niet van mijn gezicht kunnen aflezen, maar laten we het zo zeggen: mijn leven kent behoorlijk wat seizoenen met enorme cliffhangers. GTST is er niks bij.

Ik maak het er vanaf met een grapje en als je me wél kent weet je dat humor altijd mijn redding is geweest. Maar toen ik als kersverse moeder drie jaar geleden in een postnatale depressie terecht kwam, was het leven alles behalve grappig. Voor iemand die ambassadeur is van positiviteit en alles ten goede weet om te draaien, overviel me de grijze wolk enorm. Als nieuwe moeder had ik nooit verwacht dat mijn leven die wending zou nemen. En ik had geen idee wat me te wachten stond. Laat staan dat ik wist wat ik moest doen om er weer bovenop te komen.

Een halfjaar jaar lang heb ik gebuffeld, keihard gewerkt en therapie gevolgd, mijn depressieve gevoelens omarmd, en uiteindelijk de lucht gevonden om erover te praten. Net zo trots als ik ben op mijn kinderen, zo trots ben ik ook op mezelf en hoe ik in dit hobbelige proces van moeder worden er sterker ben uitgekomen. Dat klinkt als een leeg cliché, maar ik voel het in elke vezel van mijn lichaam.

Schrijven helpt me

Het is nog altijd keihard werken, mijn sombere gedachtes weten te herkennen en er iets anders mee te doen zodat ik nooit meer in dat zwarte gat val. Dat lukt tot nu toe goed. Het belangrijkste dat me hierbij helpt? Van me af schrijven.

Definieert mijn depressie mij als moeder, als mens, als vrouw? Absoluut niet. Net zoals dat ik meer ben dan alleen moeder, ben ik ook meer dan mijn depressie en heb ik vele rollen die ik vervul. Een daarvan is mijn start bij How About Mom als columnist en daarmee komt alles heel mooi samen. Mijn ervaringen delen met anderen, zodat ik het van me af kan schrijven en andere moeders misschien wel iets hebben aan mijn gedachtenspinsels.

Alles waar we als moeder mee moeten dealen

Het is een podium dat ik heb gekregen om mijn gedachten te ventileren. Om woorden te geven aan gevoelens die een ander misschien niet durft uit te spreken. Om ruimte in te nemen voor alles waar we als moeder mee moeten dealen, maar die vaak niet pakken omdat we onszelf vaak genoeg vergeten.

Mijn therapeut zei ooit tegen me: met de geboorte van je kind word jij ook als moeder geboren en zoals een kind de tijd mag nemen om te groeien, mag jij dat ook. Een stem geven aan deze rol in mijn leven en daarmee hopelijk een herkenbaar geluid laten horen voor andere moeders die mijn columns willen lezen, voelt als een belangrijke missie.

Want zoals ik al zei, we zijn meer dan alleen moeders. We hebben dromen, angsten, doelen en nieuwe rollen die we in ons leven gaan omarmen. De rol als moeder is nou juist die alles veranderde en allesomvattende rol waarin we allemaal onze weg moeten leren vinden.