Onbewust alleenstaand moeder: zwanger, maar hij wil het niet

Sabrina is onbewust alleenstaand moeder. De man met wie ze een relatie heeft is nog niet klaar voor kinderen op het moment dat ze erachter komt zwanger te zijn. Aan How About Mom vertelt Sabrina haar verhaal.

Vlak voordat we met het hele team op wintersport gaan voel ik me vreemd. Ik ben eerder zwanger geweest en heb een vaag vermoeden dat ik nu weer zwanger ben. Ik besluit met een slappe smoes om niet te gaan snowboarden en me aan te sluiten bij de mensen die niet kunnen of willen snowboarden en/of skiën. Ik wil geen onnodige risico’s nemen. Ook al zijn er zwangere collega’s die wel de latten op gaan. Tijdens de après-ski drink ik alcoholvrij bier en tijdens de wilde feestjes ga ik op tijd naar bed, want ik ben me toch een partijtje moe.

“Ik ben zwanger!”

Na de wintersport koop ik gelijk een test en bel lang met een vriendin. Ik bespreek het nog even niet met de vader van mijn mogelijke kind, want ik weet dat hij aan het werk is en wil hem niet onnodig alarmeren. Daarbij zijn we pas 5 maanden aan het daten en ik heb geen idee hoe hij hierop gaat reageren. Wanneer ik de test doe vormen zich gelijk twee streepjes. Oh mijn G! Dus toch!? Wow, ik ben gewoon zwanger. Ik ben blij, bang, ongerust en uitgelaten tegelijk. Gelijk bel ik met mijn prille liefde. “Kan je deze kant op komen, we moeten praten.” Als hij aangeeft dat het misschien niet zo snel gaat lukken zeg ik het gelijk. “ik ben zwanger!” 

Dan volgt een periode van ongeloof, stress, paniek en veel heel veel discussie. Hij wilt dit niet, niet nu, niet ongepland, hij wilt bespreken of ik ervoor open sta het weg te halen. Tegen beter weten in, want hij weet dat dat voor mij geen optie is. Dit kindje was er nu, met een reden en dit kindje is ontzettend gewenst. Ongeacht of dat betekent dat ik er grotendeels alleen voor kom te staan. Het was voor mij geen moeilijke keuze als het al een keuze was. Op het moment dat ik zwanger was voelde ik me een moeder en voelde ik dat ik dit kind zou beschermen en zou voldragen en alle liefde zou geven die het verdiend. Ook als het zou betekenen dat ik dat zonder de man moest doen die me dit cadeau gegeven heeft.

Ik koos er niet voor om alleenstaand moeder te zijn, wél om moeder te zijn

Ik heb er niet voor gekozen een single moeder te zijn, maar ik heb er wel volhartig voor gekozen om moeder te zijn. Het moederschap is in mijn ogen sowieso een hele intense en heftige, maar ook liefdevolle rollercoaster, waarbij je als vrouw in de meeste gevallen in een groot deel van de zorg voorziet. Als mensen zeggen dat ze niet snappen hoe ik het in mijn eentje doe, dan reageer ik altijd een beetje laconiek. Ik heb het nooit samen gedaan dus ik weet niet beter en mijn kind ook niet. Ik doe gewoon mijn best om een taak die sowieso al heel zwaar is naar mijn beste weten te vervullen.

Volgens mij gaat dat ons heel goed af. Ik ben trots op de liefdevolle band die ik met mijn zoon heb en hoe ik strijd voor een liefdevolle band tussen hem en zijn vader. Het is mooi om te zien hoe we elkaar goed aanvoelen en hoe we met elkaar communiceren en spelen. Het is zo een leuk, lief, slim, sociaal en enthousiast mens geworden. Betekent dat, dat er geen moeilijke of pijnlijke momenten zijn? Nee. Net als andere ouders heb ik het wel eens zwaar, maar een blik op het prethoofd van mijn kind en die emoties verdwijnen net zo snel als ze opkomen. Geluk zit hem echt in de kleine dingen.

Fotocredits: @miekvankraay_photography 

Meer lezen?

25 jaar oud, zwanger en alleenstaand