Wennen aan alle verschillende rollen

In één uur tijd schakel ik tussen ondernemer, vriendin en moeder. Soms lopen die rollen vloeiend in elkaar over, soms heb ik meer moeite om al die verschillende rollen – en hun bijbehorende verwachtingen – naast elkaar te vervullen.

Inmiddels ben ik alweer ruim een jaar aan het werk, maar ik weet nog zo goed dat ik de overgang van moeder naar werkende vrouw direct na mijn verlof vrij complex vond. Op weg naar kantoor sprak iemand in de trein me aan en we kregen het over werk. Toen ze vroeg wat ons bedrijf inhield, had ik een soort black out en schoten me alleen maar zaken als maten rompertjes, cc’s melk en middeltjes tegen krampjes te binnen.

Ben je eenmaal weer aan de slag, dan ben je misschien wel productief, maar ben je ook (sneller) afgeleid. Sommige vrouwen verlangen op hun werk weer naar thuis. Als je eenmaal thuis bent, denk je weer aan je werk. Daar sta je dan in de keuken, met een flesje melk in je hand, jezelf vertwijfelend af te vragen: ‘heb ik nou BCC of CC gebruikt voor die mail naar 350 mensen?’

Haast bestaat niet

Doordat ik moeder ben geworden lijken mijn uren beperkter, maar ik krijg eigenlijk nog steeds evenveel werk gedaan op één dag. Er zijn dagelijks 1001 to do’s die ik – zelfs voor de deur van de creche – nog even snel probeer af te tikken. Vanuit die werkmodus beland ik in een setting waarin haast niet bestaat. Waarin alleen het ‘nu’ is, met nu-wensen (eten, tekenen, in bad) en -klachten (poepluiers, een gestoten hoofdje of een zoekgeraakte knuffel). Waarin mijn vierjarige dochter het niet tolereert als ik er met mijn hoofd niet bij ben of ‘even’ op mijn telefoon zit als we aan het kleuren zijn. Mijn kindjes verwachten aandacht, energie en zorg en die wil ik ze ook met alle liefde en rust (kunnen) geven.

Terwijl er nog mailtjes binnenkomen, kook ik thuis – met 1 kind aan mijn been – en geef ik de kinderen te eten. Terwijl er een lepel boerenkool door de lucht vliegt komt Dirk binnen. Toetjes, flesjes, nog even spelen, tv kijken en daarna schoongewassen naar bed. Als een van ons de eindeloze en zeer urgente to do list van onze dochter afloopt (nog een keer naar de wc, nog één slokje water, een ander muziekje, nog even de andere knuffels in bed), maakt de ander het eten voor ons klaar. En dan volgt hopelijk het tweede deel van de avond, waarin ik met mijn geliefde ook over andere dingen dan Anna & Elsa en wie wie heeft gebeten op de creche kan praten.

Voordat we naar bed gaan eerst nog even een rondje wasmanden wegwerken, wc-rollen aanvullen en rugzakjes klaarzetten. Een enorm afrodisiacum (*kuch*) – en dat terwijl je in de slaapkamer juist weer een andere stand wilt schieten. Althans, op de avonden dat je niet allebei afgepeigerd in bed stort.

Knop omzetten

Ook als niet-werkende moeder kan ik me goed voorstellen dat je te maken hebt met deze uitdagingen. Met je partner of vriendinnen wil je soms gewoon moeder-af zijn, even kletsen over andere serieuze of minder serieuze zaken. Ook dan moet je een knop om kunnen zetten.

Het helpt mij om van een afstandje naar mijn leven te kijken en me te realiseren dat ik die verschillende rollen nu eenmaal heb. Ze horen erbij. En ze kunnen naast elkaar bestaan, zelfs al botsen ze soms.

De beste manier om ermee om te gaan is focus, en één ding tegelijk doen, met aandacht. Zodat ik kan genieten van mijn werk, van mijn relatie, mijn leven als moeder met twee jonge kinderen, en ja, zelfs van het spitsuur met rondvliegende boerenkool.