Janneke ten Caten door anoukcharlottefotografie
11/10/2021

Momtalk: Janneke

Janneke ten Caten (‘96) is influencer en heeft een eigen marketingbedrijf. Ze woont samen met haar man en hun dochter Loua (‘21) in Eindhoven. “Wat is het mooiste aan het moederschap? Ik zou zeggen: die onvoorwaardelijke – zoals je nooit eerder voelde – liefde.”

Je bent nu ruim drie maanden mama, hoe voelt dat?

“Alsof het nooit anders is geweest. Dat klinkt heel gek misschien, maar ik moest er totaal niet aan wennen. Ze voelt direct als een onderdeel van ons leven.” 

Wilde jij altijd al moeder worden?

“Ik had altijd verwacht jong moeder te worden. Mijn oma en mijn eigen moeder kregen ook hun eerste kind op hun 25ste. Ik heb de afgelopen jaren ook fases gehad waarin ik dacht eerst voor mijn carrière te willen gaan, maar de kinderwens bleef sterk aanwezig. Wat gepaard ging met die kinderwens was een grote angst om te bevallen. Mijn moeder had een traumatische beval-ervaring en dat heeft ook op mij impact gehad.”

Wanneer voelde je: ik ben er nu echt klaar voor?

“We spraken er samen natuurlijk al heel vaak over. We pasten regelmatig op onze baby nichtje, lieten haar bij ons logeren of namen haar mee naar de dierentuin. Zo begon het ook allemaal steeds wat echter en meer vertrouwd te voelen. We besloten nog een keer samen op reis te gaan. Een verre reis zat er vanwege Corona niet in, maar ik kijk met veel plezier terug op onze vakantie in Frankrijk. Ik stopte daarna met de pil en raakte gelukkig binnen twee of drie maanden al zwanger.”

Hoe was jouw zwangerschap?

“Vreselijk, ik kan het niet anders zeggen. Ik kampte met een ernstige vorm van zwangerschapsmisselijkheid (hyperemesis gravidarum, red.). Ik hield me vast aan de gedachte dat het na 12 tot 14 weken wel beter zou gaan. Het ging helaas niet over het werd alleen maar slechter. Ik kreeg medicatie en binnen een paar weken knapte ik op. ‘Als dit het is, dan overleven we het wel’, zei ik tegen mijn man. Ik was net begonnen met mijn medicatie afbouwen, toen het weer in alle hevigheid losbarstte. In totaal ben ik drie keer opgenomen in het ziekenhuis. Mijn maag- en slokdarm waren ontstoken van al het overgeven, ik hield zelfs geen water binnen.”

“Of ik nog ergens kon genieten van mijn zwangerschap? De echo’s waren kleine lichtpuntjes. Wat ik lastig vond was het onbegrip. Ik heb nog weinig vriendinnen die zwanger zijn of zijn geweest, maar zelfs andere moeders kunnen zich er vaak lastig in verplaatsen. ‘Iedereen is in het begin misselijk, toch?’ Ze hebben dan echt geen idee.”

“Toen ik 34 weken zwanger was, lag ik opnieuw in het ziekenhuis. De artsen vonden het te vroeg om haar te halen. Ik zag dat kleine bedje staan en voelde ook aan alles: ze mag nog niet komen, ook al ben ik helemaal kapot. Ik had inmiddels al drie weken voorweeën en het gevoel dat het ieder moment kon gaan gebeuren, maar Loua besloot het nog even spannend te houden. Uiteindelijk is ze pas met 41 weken en een paar dagen geboren.”

Hoe was de bevalling? 

“Hoewel ik uiteindelijk ben ingeleid en het daarna nog drie dagen duurde voordat Loua werd geboren, kijk ik er met een goed gevoel op terug. Ik heb mijn hele leven lang tegen bevallen op gezien en ik ben heel blij dat het zo is meegevallen. Dit kwam met name vanwege de support in het ziekenhuis, ik voelde me zo gehoord en gesteund.”

“In die drie dagen kreeg ik eerst een ballonnetje, daarna tabletten en uiteindelijk weeënopwekkers. Ik verloor vrij veel vruchtwater en toen ze een echo maakte om te kijken waar dat door kwam, kwamen ze erachter dat Loua tijdens de bevalling was gedraaid en inmiddels als een sterrenkijker lag. Ik heb 3,5 uur moeten persen en uiteindelijk is ze met een vacuümpomp gehaald.”

“Na drie dagen bevallen en 3,5 uur persen was ik op. Loua werd geboren, maar dat voelde ik uiteindelijk niet eens meer. Ze moesten tegen me zeggen: je dochter is geboren. Ik weet nog dat ze op mijn borst werd gelegd en ik eerst een uur voor me uit heb gestaard. Ik wilde ook niet dat er foto’s werden gemaakt, maar dat werd uiteindelijk wel gedaan. Achteraf ben ik daar toch blij mee, omdat het wel helpt bij de verwerking en het bespreken van de hele gebeurtenis. Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan omdat ik alleen maar naar haar heb gekeken.”

Janneke ten Caten door anoukcharlottefotografie

Hoe kijk je terug op de kraamperiode? 

“We bleven een nachtje in het ziekenhuis omdat ik vanwege de ruggenprik eerst zelfstandig naar het toilet moest kunnen gaan en omdat Loua’s lichaamstemperatuur wat aan de lage kant was. Daarna mochten we lekker naar huis. Mijn zwangerschap was achter de rug, de bevalling was achter de rug en het voelde letterlijk alsof de wereld weer voor me open ging. Ik wilde direct met haar op pad, maar werd teruggefloten door de kraamhulp. ‘Je bent net bevallen, doe het nog even rustig aan!’. Mijn man was drie weken thuis van werk en we hebben zo genoten van die tijd samen. Uren knuffelen, haar bewonderen. Ik kijk met zoveel liefde terug op die periode.”

Ging het ook goed met jouw herstel?

“Tot vorige week heb ik nog maagtabletten geslikt, maar die ben ik inmiddels aan het afbouwen. Dat moet je rustig aan doen, anders kan je lichaam daar heftig op reageren. Verder voel ik me eigenlijk heel goed en verloopt mijn herstel heel voorspoedig.”

Ben jij voor je gevoel veranderd sinds je moeder bent?

“Ik sta steviger in mijn schoenen. Vroeger zou ik sneller iemand pleasen, nu denk ik eerst aan wat nodig is voor mijn eigen gezin. Ik ben ook geduldiger geworden. Ik was altijd erg ongeduldig, maar daar kom je met een baby niet ver mee. Ik vind het ook mooi om te merken dat ik niks erg vindt om te doen. Al huilt ze tien keer midden in de nacht, ik ben er gewoon voor haar.”

“De eerste weken leefde ik op adrenaline. Ik had verwacht dat ik na de bevalling een soort ontlading zou voelen, met veel kraamtranen en andere emoties, maar dat bleef eigenlijk uit. Ik ben vooral ontzettend blij dat onze dochter er is en dat ik me beter voel. Ik heb het gevoel een jaar stil te hebben gestaan en ben blij dat ik eindelijk weer in beweging ben.”

Je bent net weer begonnen met werken, hoe gaat dat? 

“Ik vond mijn werk en carriere altijd erg belangrijk en was gewend om zeven dagen per week tot ‘s avonds laat te werken. Sinds Loua er is zijn mijn prioriteiten veranderd. Ik vind mijn werk nog steeds leuk, maar ik vind het nog fijner om met haar te zijn. Deze tijd gaat zo snel voorbij en ik wil alles meemaken.” 

“Aan de andere kant is het ook weer leuk om aan de slag te gaan en weer afspraken te hebben. Je wereld wordt ook heel erg klein als je alleen maar thuis bent met je kindje. Ik ben blij dat de opvang voor Loua goed is geregeld. Op maandag en donderdag is ze bij mijn ouders en schoonouders en op dinsdag en vrijdag bij mijn man.”

Hoe vonden jullie de overgang van geliefden naar ouders? 

“Ik vond dat vrij makkelijk, maar mijn man heeft er af en toe meer moeite mee. Mijn HG-zwangerschap heeft op hem veel impact gehad. Hij moest voor mij sterk zijn, maar het is natuurlijk heel heftig als je partner aangeeft het bijna niet meer vol te houden terwijl jij machteloos staat. We kunnen er gelukkig goed over praten. Hij neemt iedere dag na werk even een momentje om de dag af te sluiten en er daarna weer voor ons te zijn. In een ijsbad, brr…”

Janneke ten Caten door anoukcharlottefotografie

Zorg jij ook goed voor jezelf?

“Ik denk dat dat voor mij de grootste uitdaging is in dit nieuwe moederschap. Ik neem met liefde de zorgtaken voor Loua op me en neem haar, als ik bijvoorbeeld met vriendinnen iets ga eten, liever gewoon met me mee. Dat loslaten is nog wel een dingetje, want dat maakt die tijd voor jezelf wel erg lastig. Ik heb als goed voornemen inmiddels wel een weekend weg gepland zonder Loua.”

Heb jij nog een tip of advies voor een andere moeder?

“Ik denk dat mijn les zou zijn: schakel op tijd professionele hulp in en laat je niet van het kastje naar de muur sturen. Als jij weet dat iets niet goed zit, trek dan aan de bel en blijf dat doen totdat je serieus wordt genomen. Durf je daarin ook kwetsbaar op te stellen. Doordat ik in het ziekenhuis in alle openheid had verteld over mijn angsten en zorgen rondom de bevalling, werd ik goed begrepen en ondersteund. Het kan een grote drempel voor je zijn, maar die openheid brengt je uiteindelijk wel verder.”

Als laatste… Wat is het mooiste aan het moederschap?

“Ik zou zeggen: die onvoorwaardelijke – zoals je nooit eerder voelde – liefde.”

Fotocredits: Anouk Charlotte Fotografie

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen