Manon van Essen (‘87) is moeder van Joah (‘20) en Mace (‘23). Je kunt haar kennen als jurylid van Dragon’s Den, als voormalig eigenaar van haar bedrijf Mangoni (de bloemkoolpizza’s) dat ze verkocht aan Dr. Oetker óf als eigenaar van haar nieuwste onderneming Vitamines.com. Een gesprek over moederschap, ondernemen en balans houden. ‘Laat je kinderen zien hoe jij je doelen en dromen nastreeft’
Wanneer begon bij jou de wens voor een gezin?
‘Ik vond kinderen altijd leuk, maar door mijn eigen lastige jeugd had ik wel de wens om bepaalde zaken eerst op orde te hebben. Met name een stabiel inkomen vond ik belangrijk. Nadat we op vakantie waren geweest met vrienden en hun kids, ging er ergens wel een knop om. Ik zag ons met een kindje ineens ook wel voor me.
Toen ik daadwerkelijk zwanger was, moest ik eerlijk gezegd wel wennen. We hadden net besloten om ervoor te gaan en direct de maand erna had ik een positieve test in handen. Dat is natuurlijk een zegen, maar ook een shock. Ik had er rekening mee gehouden dat het even kon duren en nu moest ik ineens in regelmodus. Het was een ontzettend drukke periode met werk, dus dat hielp ook niet mee. Ik was natuurlijk dankbaar en gelukkig, maar was niet meteen bezig met babykleertjes uitzoeken of een zwangerschapsshoot plannen.’
Hoe kijk je terug op de eerste zwangerschap?
‘In principe was het een fijne zwangerschap. Mijn moeder werd psychisch ziek na de bevalling en ik merkte dat ik daar erg mee bezig was. Het was mijn grootste angst om dat ook te krijgen, dus nam ik allerlei preventieve maatregelen. Ik zorgde dat ik voldoende rust kon krijgen na de bevalling, dat er extra zorg klaar zou staan en ik besprak mijn zorgen met mensen om ons heen. Uiteindelijk bleek het gelukkig een irreële angst, maar wel eentje die mijn zwangerschap heeft beïnvloed.’
Uiteindelijk loopt de zwangerschap anders dan gepland…
‘Het was Moederdag en ik was aan het barbecuen. Ik was op dat moment zes maanden zwanger. Ik had de hele dag al rugpijn, maar zocht er niks achter. Mijn moeder zei: het lijkt wel of je weeën hebt, ik wil dat je even de verloskundige belt. Ik vond dat ze overdreef, maar belde toch de verloskundige. Het was zondagavond en zij vertrouwde het ook niet. Ze wilde dat ik naar het ziekenhuis ging. Ik weet nog dat ik aan het mopperen was, ik had de dag erna een drukke werkdag gepland. In het ziekenhuis kregen we heftig nieuws. Ik zou binnen een uur moeder zijn. De ontsluiting was al zover gevorderd, er was niks meer te redden.
De gesprekken daarna gaan over de kans dat het mis gaat en over overlijdensrisicoverzekeringen. Hartstikke belangrijk, maar op dat moment onderwerpen waar ik het totaal niet over wilde hebben. ‘Hij gaat gewoon leven’, zei ik. Joah werd geboren en we kwamen in een wereld van premature baby’s, couveuses en NICU’s terecht. Hij was super klein en hij had van alles. Hij kreeg meerdere infecties en is een paar keer in levensgevaar geweest. Door Corona mocht niemand ons zien. We leefden drie maanden in quarantaine, maar we kregen ontzettend veel steun van vrienden en familie.
Ondanks alle spanning en onzekerheid, was ik optimistisch. Mentaal sloeg ik me er goed doorheen, met name door deze hele ervaring bijna zakelijk of praktisch te bekijken. Ik wilde dat het ging werken, ik wilde dat onze zoon het ging redden. Ik was het meest op de afdeling en was al het personeel aan het motiveren en oppeppen. Een gezond kind mee naar huis nemen was voor mij de enige mogelijke uitkomst van dit verhaal.
Hoe gaat het nu met Joah?
Afgelopen voorjaar onderging Joah nog één hartoperatie en daarmee is zijn zorgtraject klaar. Ik was op dat moment net bevallen van ons tweede kindje en maakte voor het eerst een ‘echte’ kraamtijd mee. De combinatie van die twee dingen zorgden ervoor dat de emoties waar destijds weinig plek voor was, nu wel los kwamen. Ik besefte toen hoe heftig die periode is geweest en hoe zielig het was voor hem en voor ons om zo’n start te maken. Daar heb ik echt wel last van gehad.
Ik ben heel dankbaar dat het met Joah nu helemaal goed gaat. Hij kan goed meekomen met andere kids en dat is zo’n opluchting. Dat is toch één van de dingen die je als ouder wilt voor je kind.’
Wanneer ontstond de wens voor een tweede kindje?
‘Die was er eigenlijk nog niet. Mijn tweede zwangerschap was een verrassing. Als ik er bewust voor had gekozen, dan had ik zeker nog even gewacht. Tijdens mijn zwangerschap heb ik regelmatig gedacht: kan ik dit wel aan?!
Vanaf dag één moesten we regelmatig op controle in het ziekenhuis. Daar werden bij mij twee dingen geconstateerd die het moeilijker maken om veertig weken zwanger te zijn. De conclusie was: mijn lijf is daar fysiek niet toe in staat. Toen ik 24 weken zwanger was, moest ik twee weken volledige bedrust houden om te zorgen dat de bevalling niet op gang zou komen.
Uiteindelijk ben ik pas bij 38 weken bevallen. De gynaecoloog had voorgesteld om de baby te halen, maar dat wilde ik niet. Dit keer maakte ik mee hoe een bevalling en kraamtijd ook kunnen zijn en ik wilde alles volledig ervaren. Iedere dag beschuit met muisjes, kraambezoek en aan iedereen de baby laten zien. Dat was zo ontzettend leuk na die heftige, eenzame kraamtijd van Joah.’
Hoe vind jij het om moeder te zijn?
‘Super leuk. Ik vind het zo gezellig. Ik ben zelf nog best kinderachtig, dus vind alle kinderdingen leuk. Lekker knutselen, de natuur in, spelletjes spelen. Afgezien van het slaaptekort ben ik heel gelukkig als moeder.’
Ben je de moeder die je dacht te worden?
‘Ik ben totaal niet streng en dat heeft me wel verbaasd. Bij Joah denk ik vaak: jij hebt al zoveel meegemaakt, ik laat je maar even. Gelukkig is het tot nu toe ook nog niet echt nodig, het is een hele lieve jongen.’
Heeft het moederschap jou veranderd?
‘Ik ben niet minder ambitieus, maar ik vind werk wel minder belangrijk. De kids staan op nummer één en ik had van tevoren niet verwacht daar zo makkelijk voor te kunnen kiezen. Ik werk nu om te leven en leef niet meer om te werken.
Ons nieuwe bedrijf proberen we daarom ook op een andere manier neer te zetten. Mijn compagnon en ik hebben allebei kinderen, dus is Vitamines.com is een remote-first business. We werken allebei met name vanuit huis. Het is mooi om te merken dat je daardoor de nodige vlieguren in het ondernemerschap efficiënter kunt opschalen en makkelijker van A naar B komt.’
Voelt de work life balans op het moment goed?
‘Heel goed. We hebben een nanny thuis die het mogelijk maakt om niet in een vast stramien te zitten. Ik kijk van week tot week welke momenten ik met de kids wil spenderen en stem dit met haar af. Dat is natuurlijk een hele fijne vrijheid om te hebben.
We hebben daarnaast hele lieve opa’s en oma’s die heel graag oppassen. Bij beide opa’s en oma’s mogen de kids één keer per maand logeren, waardoor wij twee keer per maand in ieder geval date night hebben. Mijn vriend werkt hard en we vinden het daarnaast allebei belangrijk om ook onze eigen dingen te doen, zoals sporten of tijd met vrienden. We spreken elkaar misschien minder dan andere stellen, maar we maken ook echt tijd voor elkaar vrij.’
Moederschap en ondernemerschap combineren, hoe doe je dat?
‘Allereerst is flexibiliteit belangrijk. Je kunt daarmee je eigen werkstijl kiezen en zorgen dat dit bij jou en je gezin past. Je hoeft je niet aan het 9-tot-5 schema vast te houden. Soms betekent dit dat je ‘s middags even radiostil houdt en laat op de avond nog e-mails beantwoordt. Zorg er wel voor dat je altijd duidelijk communiceert wanneer je je op je gezin wilt focussen. De meeste mensen zullen dit begrijpen en respecteren.
Daarnaast is het stellen van grenzen belangrijk. Als moeder zijn er bepaalde dingen die je gewoon niet wilt opgeven, bijvoorbeeld bedtijd of je kids naar school brengen. Als eigen baas heb je de macht om jouw eigen planning te maken, dus doe de dingen die voor jou belangrijk zijn. Dat geldt natuurlijk zowel zakelijk als privé, bijvoorbeeld in je sociale leven. Daar zul je ook je grenzen aan moeten geven, om te waken over wat voor jou belangrijk is. Hoe ik dat doe? Ik heb een helder einddoel voor ogen: 1. Zorgen dat mijn kids mij herinneren als een actieve en betrokken moeder en 2. Impact maken met een innovatief bedrijf. Dingen die niet bijdragen aan die doelen geef ik minder prioriteit, zo simpel is het.
Tenslotte: betrek je kids bij de business. Opgroeien in een ondernemende familie kan superleuk zijn voor je kinderen. Laat ze zien hoe je jouw dromen najaagt en uitdagingen overwint. Wie weet hebben ze zelfs geweldige ideeën die jou kunnen helpen. Het is een fantastische manier om hen voor te bereiden op de toekomst en waardevolle lessen te leren.
In de praktijk komt het bij mij steeds vaker voor dat zakelijke afspraken thuis plaatsvinden en de kids er dan ook zijn. Misschien had ik dat vroeger niet snel gedaan, maar ik heb inmiddels geaccepteerd dat werk en privé meer door elkaar heen mogen lopen. Grappig genoeg reageren mensen er vaak heel leuk op, bijvoorbeeld omdat ze zelf ook jonge kids hebben en de situatie herkennen.’
Je bent ook gestart met een online cursus – onder andere gericht op moeders. Kun je daar wat over vertellen?
‘Klopt, met mijn cursus Hoe Start Ik Een Side Hustle wil ik je helpen om een side hustle te starten. Ik hoor moeders vaak zeggen: ik wil voor mezelf starten, maar ik wil ook zekerheid hebben voor mijn gezin. Ik wil je laten zien dat het niet zo moeilijk is om een onderneming te starten naast je baan. Je hoeft niet direct een miljoenen business te draaien, als jij iedere maand 500 of 1000 euro netto extra verdiend, is dat voor veel mensen al heel lekker.’
Heb jij nog een gouden tip voor andere moeders?
‘Ik ben gestopt met verwachten dat ik meer uit handen krijg als ik met mijn kinderen ben en dat is zo’n verademing, dat raad ik alle moeders aan. Ik was altijd bezig met taken, nog even daarheen en dan nog een meeting tussendoor. Dan schiet je altijd tekort en ben je alleen maar teleurgesteld. Ik probeer het nu niet eens meer. Ik voel me niet langer schuldig als ik aan het einde van de dag alleen maar meer rommel in huis heb gemaakt, maar wel een heerlijke middag met de kinderen heb gehad.’