© 2024 // How About Mom
Mary-Anne Kammeron (27 jaar) is de moeder van Noah Rae (1 jaar). Ze werkt als model, influencer en online ondernemer. “Trek je terug in die eerste weken. Volg jouw gevoel en de behoeftes van je kindje, niet de druk van de buitenwereld”.
“Grappig genoeg heb ik nooit echt over moederschap fantaseert. Ik dacht niet als jonge meid al: ik wil later moeder worden. Misschien komt het door de fijne band met mijn moeder? Toen ik een paar jaar geleden ineens meer aan het zoeken was naar wat ik wilde en waar mijn behoeftes lagen, groeide er langzaam een kinderwens. Met schoonzusjes die kindjes kregen sloegen mijn man en ik ook aan het fantaseren: hoe leuk zou het zijn, een kindje van ons?
Ik was niet direct zwanger, het heeft zelfs bijna anderhalf jaar geduurd. Ik stopte met de pil omdat ik van de hormonen af wilde. Ik wilde eens kijken hoe het is zonder hormonen, even naar mijn lijf luisteren en haar leren kennen. Ik hoefde niet direct in verwachting te raken, maar ging er – gek genoeg misschien – vanuit dat het wel snel zou lukken. De laatste paar maanden voordat het raak was, begon ik er zwaarder aan te trekken. Ik baalde van iedere ongesteldheid. Het maakte me erg verdrietig, maar ook onzeker: zit het allemaal wel goed? We probeerden het proberen en wensen even los te laten. Spraken naar elkaar uit dat we – als alles anders zou lopen – ook gelukkig zijn met z’n tweetjes. We maakten plannen voor het nieuwe jaar, reizen, nieuwe bedrijfsideeën. Uitgerekend die maand was het raak. Nog voordat ik een positieve test in mijn handen was, wist ik het.
Toen ik in verwachting was vertelden sommige van m’n vriendinnen dat ze ook graag een kindje zouden willen. Ik vond het belangrijk om te benadrukken dat het niet vanzelfsprekend is dat het snel of überhaupt (natuurlijk) lukt. Soms hoor ik meiden zeggen: rond deze leeftijd wil ik een kindje. In m’n hoofd denk ik dan: je kunt een kind écht niet ‘inplannen’ op een moment waarbij je denkt het voor mekaar te hebben. Het is een van de weinige dingen waar je invloed op hebt. Dat maakt het juist zo ontzettend bijzonder.
Dit bericht bekijken op Instagram
Ik vond de eerste paar maanden wel intens. Ik was moe en duizelig en had regelmatig het gevoel tegen de griep aan te hikken. Niet heel fijn dus. Het tweede trimester was een stuk fijner, mijn klachten namen af en afgezien van rugklachten in de laatste paar weken bleef ik me goed voelen. Mentaal gezien vond ik het zwaarder. Ik vond het niets om het rustiger aan te moeten doen, een stapje terug te zetten. Ik wilde alleen maar nieuwe dingen doen, nieuwe projecten aanpakken. Het heeft me enorm geholpen hier veel over te praten met mijn man. Mijn dromen en wensen naar hem uitspreken en samen bedenken hoe we daar naartoe gaan werken nadat Noah Rae is geboren. Dat gaf me rust en zorgde ervoor dat ik eindelijk ook wat meer kon ontspannen. Achteraf denk ik: had die negen maanden toch gewoon lekker rustig aan gedaan! Niemand kan je erop voorbereiden hoe intens het is als die kleine er eenmaal is, dus neem je rust als het nog kan.
Ik keek best op tegen het bevallen, mede dankzij alle nare verhalen die ik van andere moeders had gehoord. Toen het einde van de zwangerschap in zicht kwam, besloot ik om mezelf hiervan af te gaan sluiten. Ik wilde geen enkele ervaring van een ander meer horen, ik wilde het zelf gaan ervaren en het op eigen kracht gaan doen. Ik had gelukkig wel een zelfverzekerd gevoel. Ik ben hiervoor gemaakt, ik kan dit, dat voelde ik heel sterk. Ik heb een eendaagse cursus gevolgd en ben blij met de lessen die ik daar leerde over ontspannen, rust houden en weeën wegpuffen. Ik heb daar veel aan gehad.
De dagen voor de bevalling heb ik samen met mijn man doorgebracht, uren met z’n tweeën op de bank en in bed, volledig aan het cocoonen. Een klein nadeel: de serie die we keken destijds was zo verslavend, dat we tot diep in de nacht door bleven kijken. Ook op de ochtend dat mijn bevalling begon… Terwijl mijn man om half 4 ging slapen, lag ik wakker met krampen die steeds intenser leken te worden. Toen ik hem om half zes wakker maakte, was de bevalling begonnen. Uiteindelijk duurde het nog tot de volgende nacht tot Noah Rae geboren werd. Zo weinig slapen was achteraf geen succes: ik was al kapot voordat ik mocht gaan persen.
Zegt het feit dat ik moest huilen toen de kraamhulp wegging genoeg? Ik vond het heerlijk om haar in huis te hebben, om zo in de watten te worden gelegd. De eerste twee weken heb ik echt nodig gehad om weer even te landen op aarde. Ik vond het wel overweldigend allemaal. Ik weet nog goed hoe ik op de bank lag, Noah lag in zijn wiegje naast ons te slapen, en ineens zo moest huilen! Mijn man vroeg verschrikt: wat is er aan de hand? ‘Mijn buik is leeg!’, huilde ik. Ik vond die hormonale uitspattingen, en vooral het feit dat ze nog zo lang voorkomen, wel wennen.
Ik voelde me fysiek redelijk snel weer de orde, maar hield nog wel lang een licht gevoel in mijn hoofd. Ik was zo ontzettend moe. Als ik nu foto’s zie van moeders die vier dagen nadat de baby is geboren uit lunchen zijn, dan vraag ik me af: HOE DAN?! Ik was op dag vier nog helemaal van de wereld, ik zal volledig in mijn bubbel. Ik ben blij dat ik van die eerste fase, waarin je kindje nog zo’n mini is, intens heb genoten. Het gaat zo ontzettend snel voorbij.
Dit bericht bekijken op Instagram
Als je het hebt over dingen die snel voorbij vliegen… Ik kijk terug op een jaar met ups en downs. Moeder worden is het mooiste wat er is en mijn zoon is mijn grootste rijkdom, maar het is niet altijd eenvoudig. De fases waarin ik het erg intens vond, vielen vaak ook samen met bepaalde ontwikkelfases van Noah. Ik las laatst iets terug wat ik schreef toen Noah vier maanden oud was. Ik voelde me op dat moment lichamelijk en geestelijk gezien weer de oude, ik had behoefte om van alles te doen en ondernemen en besefte ineens: ik ben 24/7 moeder, ik ben voor altijd verantwoordelijk voor dit mannetje. Wat betekent dat voor mij? Ik dacht echt dat ik de enige was die dit zo ervaarde…
Dat het samen fijn blijft als je eenmaal een kindje hebt, is niet vanzelfsprekend. Dat dacht ik wel, maar weet ik nu zeker. Er zijn talloze momenten waarop je elkaar in het eerste jaar kunt verliezen. Alles wat schuurt in een relatie voordat je kids hebt, gaat niet op magische wijze over, maar komt juist onder een vergrootglas te liggen. Wij hadden nooit echt problemen, maar door gebrek aan slaap ben je prikkelbaarder en door gebrek aan tijd vind je minder vaak de tijd om echt even goed te praten en naar elkaar te luisteren. We waren altijd heel impulsief en veel op pad. Nu kan dat niet meer, dus moet je samen en binnen het ouderschap ook weer zoeken naar dingen die jullie allebei fijn vinden en waarmee je samen gelukkig bent.
Ik denk dat het meevalt hoe ik ben verandert als persoon, maar ik merk wel dat ik doelgerichter en oplossingsgerichter ben geworden. Je hebt als moeder nu eenmaal minder tijd, dus ik wil optimaal gebruik maken van mijn werkdagen of slaaptijden. Voorheen had ik moeite met ‘nee’ zeggen, nu kan ik sneller de afweging maken of ik iets wel of niet moet doen.
Een paar maanden geleden heb ik voor mezelf een aantal doelen gesteld binnen mijn werk. Om die doelen te bereiken, moest ik mijn sociale leven even op een laag pitje zetten. Natuurlijk is dat niet altijd leuk en zullen andere mensen daar ook moeite mee hebben, maar voor mij was het nodig om ervoor te zorgen dat ik sta waar ik nu sta.
Dit bericht bekijken op Instagram
Ik hoor het mezelf iedere dag zeggen: ik heb tijd voor mezelf nodig! Nazar (mijn man) stelt vaak genoeg voor dat ik iets voor mezelf ga doen, maar ik heb daar zo’n moeite mee. Er zijn altijd wassen te doen of ontplofte kamers op te ruimen. Laatst sprak ik met een vriendin af in de stad en ze was 45 minuten later. Ik voelde me bijna ontredderd: voor het eerst in maanden liep ik zonder kind of boodschappen, zonder verplichting en zonder tijdsdruk rond in de stad. Ik herkende het gevoel bijna niet meer, dat je even 100% iets voor jezelf doet.
Zelfstandig ondernemen en moederschap lijkt ideaal en dat is vaak ook, maar het vergt ook veel plannen. De verleiding om avond na avond door te werken is groot. Hoewel ik daar stiekem van geniet, is het ook verraderlijk. Tijd voor jezelf is niet hetzelfde als werken of het huishouden doen. Het gaat om ontspannen, om een beetje zelfliefde.
Gebruik je zwangerschap om te reflecteren op het leven toe nu toe. Wat vond je fijn, wat was minder fijn, wat zou je anders willen doen, waar heb jij behoefte aan? Je zit in zo’n kwetsbare periode, zeker als je kleintje er straks is. Als je jezelf goed kent, dan kun je daar veel aan hebben als jonge moeder. Je hebt minder tijd om aan jezelf te denken, dus helpt het als je al weet wat voor jou belangrijk is.
Maar ook: denk aan jezelf. Cocoon en trek jezelf terug in die eerste weken. Volg jouw gevoel en de behoeftes van je kindje, niet de druk van de buitenwereld. Je legt de basis voor jouw kindje en voor jezelf. Als jij happy bent, dan is jouw gezin dat ook.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom