Momtalk: Romy Weekers

Romy Weekers woont samen met haar man deels in Berlijn, deels in Nederland. Begin juni verwacht het stel hun eerste kindje: een meisje. Hoe ervaart ze haar zwangerschap? Waar kijkt ze naar uit als ze zometeen moeder is? En wat wil ze meegeven aan haar dochter? Voor deze Momtalk vroegen we haar het hemd van het lijf.

Heb je altijd al de wens gehad om moeder te worden?

‘Ja, absoluut. Vroeger riep ik altijd dat ik jong moeder wilde worden. En dat ben ik natuurlijk op zich nog steeds, maar niet zo jong als dat ik toen voor ogen had. Ik denk dat dat er mee te maken heeft dat m’n partner eigenlijk de eerste man is bij wie ik dacht: ‘Met jou zie ik het écht zitten om samen ouders te worden.’ 

Toen we gingen daten, heb ik ook wel echt de vraag aan hem gesteld of hij dezelfde toekomstdromen had als ik. Gelukkig wilde hij ook heel graag kinderen en besloten we er na een fijne tijd met z’n tweetjes voor te gaan. Helaas duurde het best wel even voordat ik in verwachting raakte. Dus de frustratie van vrouwen die graag een kindje willen, maar daar langer op moeten wachten, begrijp ik goed.’ 

En nu ben je 38 weken zwanger en komt je grote droom uit. Hoe voel je je?

‘Een paar weken geleden merkte ik dat ik slechter sliep en erg uitkeek naar de bevalling. De laatste loodjes wegen immers zwaar. Toch kijk ik daar nu anders tegenaan. Ons meisje is heel fijntjes, dus iedere dag dat ze langer in mijn buik blijft zitten, is mooi meegenomen. Dat maakt ook dat ik wel een knop heb kunnen omzetten en op de een of andere manier die kwaaltjes ook minder voel.’

Een week geleden moest je met spoed naar het ziekenhuis voor een echo. Wil je daar iets over vertellen?

‘Zoals ik net al zei is onze dochter erg klein. Ze komt qua gewicht uit op randje dysmatuur. Dat wisten we al wel vanwege de echo’s die we in Berlijn hadden gehad. We zijn acht maanden lang begeleid door een gynaecoloog in Berlijn waardoor het – toen we eenmaal in Nederland een echo hadden – lastig was om de echo’s te vergelijken. Om te bepalen of de groei stagneerde of dat ze in haar eigen, kleine curve doorgroeit werden we met spoed naar het ziekenhuis gestuurd.

Dat was natuurlijk heel spannend. Als de groei zou stagneren doordat mijn placenta niet meer zou functioneren, zou ik ingeleid moeten worden. Gelukkig bleek afgelopen week dat er niks mis is met de placenta en dat ons meisje gewoon heel fijntjes is. Het is nu vooral te hopen dat ze tot de 41 weken blijft zitten zodat ze richting de drie kilo gaat. Mocht ze langer blijven zitten, dan word ik ingeleid.’

Dat betekent dat je binnen nu en drie weken moeder bent. Hoe voelt dat?

‘Dat voelt natuurlijk bizar. Met een natuurlijke bevalling weet je natuurlijk nooit wanneer je gaat bevallen, dus dat is best wel gek. Maar hoe lang het ook nog mag duren: ik heb heel veel zin om haar te ontmoeten en kan echt niet wachten totdat ze er is. Ik kan me echt niet indenken hoe veel liefde ik voor haar ga voelen. Ik heb zelf twee nichtjes van wie ik onwijs veel houd, dus ergens weet ik hoe sterk dat gevoel is, maar voor je eigen kindje… Ja dat is geweldig. Het is natuurlijk ook prachtig om vanuit een liefdevolle relatie samen een kindje te krijgen.’

Hoe kijk je naar je bevalling zometeen?

‘Ik ben niet bang voor de bevalling en kijk er dus op een bepaalde manier ook wel naar uit. Ik heb psychologie gestudeerd, dus ik durf te zeggen dat ik echt wel weet hoe ik me rustig moet houden. Om mij heen hoor ik dat veel vriendinnen cursussen volgen, maar dat heb ik zelf niet gedaan. Ik weet hoe ik ademhalingsoefeningen moet doen en heb online veel opgezocht over hoe een bevalling nou precies verloopt.

Hoewel je een bevalling natuurlijk nooit kan plannen, hoop ik wel dat ik thuis kan bevallen. In Berlijn kon dat sowieso niet, dus vandaar dat we nu ook in Nederland zijn. Daarbij komt dat ik heel graag m’n zus bij de bevalling wil hebben en dat ik het een prettig idee vind dat familie dichtbij is.’

En je kraamtijd? Hoe zie je die voor je?

‘Ik vind het dus heel fijn om in Nederland te zijn waar familie en vrienden zijn, maar het lijkt me ook heel fijn om de eerste twee á drie weken van de kraamtijd veel met z’n drieën door te brengen. Ik wil in alle rust kunnen wennen aan het moederschap en ook echt even samen met m’n vriend in die babybubbel zitten. Daarmee romantiseer ik het niet hoor: ik weet dat de kraamperiode ook pittig is.

Wel vind ik het prettig om familie al over de vloer te hebben, dus die zijn gelijk welkom. Het feit dat we ook deels in Berlijn wonen, blijft toch wel een struggle die ik ingewikkeld vind. Dus nu genieten van dat ze dicht bij me zijn, ga ik zeker doen. Inclusief een wijntje op het terras, waar ik ook absoluut naar uitkijk haha.’

Jullie dochter gaat deels in Nederland, deels in Berlijn opgroeien. Hoe vind je dat?

‘Ik vind het af en toe best ingewikkeld om veel in het buitenland te zijn. Het is heerlijk om in Berlijn te wonen en veel tijd als partners en straks als gezin door te kunnen brengen zonder al te veel afleiding, maar in Nederland wonen onze familie en vrienden en zij zijn heel belangrijk voor mij. Dus het heeft z’n voor-en nadelen. Het lijkt me wel leuk dat onze dochter straks Nederlands, Duits en Engels gaat praten. Wel hebben we het plan om – als onze dochter naar school moet (> 5 jaar) – permanent in Nederland te gaan wonen.’

Als laatste vraag… Wat zou je je dochter willen meegeven?

‘Ik kijk super positief terug op mijn jeugd. Ik heb een veilige basis gehad en heb altijd gevoeld dat mijn ouders heel veel van mij en m’n zus houden. Tegelijkertijd waren er ook regels: we moesten werken en echt wel ons best doen. Maar zolang we dat deden, was niks ze te veel. Daardoor heb ik altijd het gevoel gehad dat alles kon, maar heb ik wel op m’n eigen benen leren staan.

Dus als we het dan hebben over wat ik m’n dochter zou willen meegeven, is het toch wel dat ik hoop dat ze die onvoorwaardelijke liefde voor haar voelt en dat ze altijd bij ons terecht kan. Maar dat het ook belangrijk is om te werken voor dingen die je graag wil. Fouten maken mag, dat is helemaal niet erg, maar op je eigen benen leren staan is ook belangrijk.’

Fotograaf: Photos by Saar

Meer lezen?
Momtalk: Frederique
Momtalk: Carolina
Momtalk: Iris