01/10/2021

Momtalk: Sanae

Sanae Chakrouni (’88) is de moeder van Lina (’16) en Nouri (’20). Ze werkt als consulent bij de gemeente Den Haag en deelt als influencer over haar leven als moeder. Sanae gebruikt haar inspirerende Instagram kanaal onder andere om meer openheid en bekendheid te creëren over het syndroom van Down, de beperking waar haar zoontje Nouri mee werd geboren.

Hoe vond jij het om moeder te worden?

Ik ben altijd dol geweest op kinderen, ik wilde ontzettend graag moeder worden. Ik vond zwanger zijn fantastisch en kijk tot twee keer toe terug op een fijne en voorspoedige bevalling. Ik herinner me dat ik vooral heel benieuwd was naar hoe de baby in mijn buik eruit zou zien, aangezien mijn man Indonesisch is en ik Marokkaans ben.

Als je kindje er eenmaal is, draait ineens je hele leven om dat kleine wezentje. Dat betekent je aanpassen en veel dingen opgeven. Als je ervoor kiest om moeder te worden, dan horen die concessies erbij. Als je van nature een komt-goed-mentaliteit hebt, dan geloof ik dat het moederschap je makkelijker afgaat. Als jij veel stress ervaart, tijdens je zwangerschap of als moeder, dan krijgt je kindje dat ook mee. Het is belangrijk om je bij dingen neer te kunnen leggen, zeker omdat dingen in het leven als moeder vaak anders lopen dan gepland of gewenst. Ik heb Lina bijvoorbeeld zes weken borstvoeding gegeven, daarna moest ik het opgeven. Het was een ontzettend gedoe met tepelhoedjes, pijn en stress. Ik vind dat jammer, maar ik voel me er niet schuldig over want ik weet dat ik alles heb gedaan om het te proberen. Bij Nouri heb ik besloten om het niet te proberen. De stress die het met zich meebrengt was het me niet waard in die eerste dagen en weken als nieuw gezin.

Hoe vond je de kraamperiode?

In de kraamperiode vond ik het heerlijk om mijn zus en moeder om me heen te hebben, twee bekende gezichten. De kraamverzorgster in huis vond ik zelf niet zo fijn. Dat ze de controles bij de baby en bij mij uitvoerde vond ik prima, maar ik heb haar daarna naar huis laten gaan. Met mijn moeder en zus in huis was het druk genoeg. Zij kookten, maakten het huis op mijn manier schoon en zorgden voor ons. Als er kraambezoek langskwam liet ik ze weten dat ik geen cadeautjes hoefde, maar dat een lekkere maaltijd heel welkom was.

Als ik terugdenk aan die eerste maanden als moeder, dan herinner ik me dat iedere dag als een mooie verrassing voelde. Natuurlijk zaten er ook mindere dagen bij, dagen waarop je onzeker bent of de signalen van je baby’tje niet vroeg genoeg herkent en simpelweg geen idee hebt wat je moet doen.

Hoe vond je de overgang van één naar twee kids?

Van één naar twee kinderen vond ik veel makkelijker dan van nul naar één. Destijds wist ik nog helemaal niets, ik begon bij nul. Bij een tweede kindje weet je al zoveel meer. Je herkent de signalen, je hebt een ritme, een structuur als gezin. Het is soms letterlijk een kwestie van kopiëren. Het voordeel van het leeftijdsverschil tussen Nouri en Lina is dat Lina al wat zelfstandiger is. Twee baby’s dicht op elkaar lijkt me pittiger.

Ik denk dat ik als moeder ook nog relaxter ben geworden. Ik herinner me nog hoe we bij Lina een propvolle luiertas meenamen als we even naar
buiten gingen. Voor Nouri gaat er een rugzakje met twee luiers en wat melk mee. Je durft makkelijker te zijn als moeder van twee kids.

Ik merk wel een groot verschil tussen een jongetje en een meisje. Meisjes worden met een attitude geboren, haha. Ze hebben meer aandacht nodig, huilen meer en zijn minder snel tevreden. Jongens, of liever gezegd Nouri, kan zichzelf uren vermaken door een beetje rond te liggen kijken en hij slaapt ook vanaf het begin al beter.

Sanae Chakrouni

Hoe vond jij het om van geliefden naar ouders te gaan?

Van geliefden naar ouders is een hele gebeurtenis. Je hebt minder aandacht voor elkaar, er zijn misschien meer irritaties, er is minder geduld, je gaat je slaapgebrek op elkaar afreageren. Het enige wat helpt is blijven praten en vertellen wat je voelt. Ook al zijn je prioriteiten verschoven, verlies elkaar niet uit het oog. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook. Ik kan me onze laatste date niet eens meer herinneren, zo’n tijd is het geleden. Ik geniet gelukkig ook erg van leuke dingen met z’n vieren, daar haal ik ook heel veel liefde en energie uit.

Tenslotte weten we allebei dat dit een fase in ons leven is die draait om de kinderen. Naarmate ze ouder worden, komt die tijd voor ons vanzelf wel weer terug.

Hoe heeft het moederschap jou veranderd?

Met het moeder worden heb ik onvoorwaardelijke liefde leren kennen. Een ander soort liefde dan voor je man of voor je eigen moeder. Moederliefde is een vorm van liefde die alles intenser maakt. Je bent maximaal gelukkig, maar kan ook maximaal bang, boos of verdrietig zijn.

Wat wil jij je kinderen bijbrengen over zelfbeeld en houden van
jezelf?

Ik vind het heel belangrijk om mijn dochter zelfvertrouwen bij te brengen, zodat ze zichzelf altijd goed genoeg vindt. Lina is een halfbloedje en hoort regelmatig wat een mooi meisje ze is. Ik kleed haar altijd leuk aan, want dat brengt mij ook plezier. Ze valt daardoor op. Ik wil er wel op letten dat ze niet te vaak of alleen maar hoort hoe mooi ze is. Ik geef haar expres andere complimenten, bijvoorbeeld hoe slim ze is, of hoe sterk, of hoe goed ze zorgt voor haar broertje. Ik wil niet alleen de nadruk leggen op hoe ze eruitziet. Hoewel ik niet zoveel aankwam tijdens mijn zwangerschappen en maar een klein buikje had, is mijn lichaam veranderd door twee zwangerschappen. Ik ben wat zwaarder en de vorm van mijn lijf is anders, maar ik ben tevreden.

Ik ben gelukkig nooit echt onzeker geweest, hooguit als puber. Tegelijkertijd realiseer ik me dat als meisje opgroeien in de jaren ‘90 heel anders is dan nu opgroeien. De invloed van sociale media is groot, dat heeft vanzelf impact op je zelfbeeld.

Hoe zouden andere mensen jou omschrijven als moeder?

Pas na de bevalling ontdekten we dat Nouri het syndroom van Down had. Veel mensen omschrijven me als een sterke moeder, om het feit dat ik Nouri’s beperking direct omarmde, zo gelukkig ben en met positiviteit naar de toekomst kijk.

Ik zie mezelf ook wel als die positieve, sterke moeder. Natuurlijk heeft het mij ook tijd gekost om alles te verwerken, om me over de gedachte ‘waarom ik?’ heen te zetten en om te huilen om een kindje dat niet ‘gewoon gezond’ is. Ik voel nu dat het zo had moeten zijn, dat Nouri bewust bij ons is gekomen omdat ze wisten dat ik met al mijn liefde voor hem zou gaan zorgen. Nouri is de mooiste baby die er is. Hij heeft een beperking, maar hij kan alles. Het gaat alleen op een andere manier. Sterker nog, ik zie Nouri niet als een kindje met een beperking. Hij is mijn zoontje, klaar.

Dit interview verscheen eerder in de eerste editie van How About Mom: het eerlijke moeder-boek.

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen