Momtalk: Tess

Nog geen paar jaar geleden wist Tess Jansen vrij stellig dat ze geen kinderen wilde. Dat het leven soms loopt zoals je niet had verwacht, blijkt wel uit haar verhaal. Na vele goede gesprekken met haar vriend besloten de twee voor een kindje te gaan. Nu is Tess in verwachting van een dochter en gelukkiger dan ooit met de wetenschap dat ze moeder wordt. Voor deze Momtalk spreken we haar over het taboe op het niet willen van kinderen tot aan de positieve zwangerschapstest en alles daar tussenin.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoe voel je je?

Heel goed! Ik zit nu ruim over de helft en merk dat ik me steeds beter ga voelen. Het eerste trimester heb ik me belabberd gevoeld. Ik was van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat misselijk. Gelukkig hoefde ik niet over te geven, maar leuk is anders.

Nu ik me weer goed voel en ik ook echt een buikje heb, besef ik me steeds meer dat er een kindje in m’n buik groeit. Dat is zó bijzonder.

Lange tijd dacht je dat je nooit moeder wilde worden. Kun je daar iets over vertellen?

Dat klopt. Ik wilde nooit moeder worden en heb – tot voor kort – dus ook nooit een kinderwens gehad. Toen ik mijn man vijf jaar geleden ontmoette, kwam ik er al vrij snel achter dat hij wel heel graag vader zou willen worden. Dat is natuurlijk best een ding en ik moet zeggen dat ik het er lange tijd ook niet over wilde hebben. Ik wuifde het een beetje weg ofzo. Ik wilde er niks van weten en zag het gewoon niet voor me: ik als moeder.

Omdat mijn man wél heel graag kinderen wil – en we beiden nu 34 zijn – werd de kinderwens wel steeds meer een onderwerp de afgelopen jaren. We belandden op een punt waarop een keuze moest worden gemaakt. Of samen verder met gezinsuitbreiding of onze wegen zouden zich scheiden.

Uiteindelijk werd je voor een keuze gesteld. Wat deed dat met jouw gevoel?

Nou, dat heeft heel veel gedaan. Maar wel in de goede zin van het woord. Het zorgde er namelijk voor dat ik er veel over ben gaan praten. Met m’n man, met vriendinnen, met familie. Alleen maar om een beeld te krijgen van wat het moederschap nou is en of ik dat bij mij zou vinden passen.

Na maanden van praten en voelen, besefte ik me steeds meer hoe mooi het ook is om samen met mijn man ouders te worden. Hij is mijn grote liefde en zonder hem, wil ik absoluut niet. Dat betekent niet dat ik daarom heb besloten voor een kindje te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat je het ook intrinsiek moet voelen. En dat doe ik nu.

Vond je het lastig om openlijk te spreken over je twijfels over een kinderwens?

Ja, met vlagen zeker wel. Ik merk dat er een behoorlijk taboe ligt op het twijfelen aan een kinderwens. Zeker als vrouw. Daardoor heb ik me in sommige gesprekken best veroordeeld gevoeld. Bijna een beetje alsof ik m’n twijfels niet mocht delen. Dat is lastig en het zou zo fijn zijn als vrouwen er wel openlijk over durven te praten zonder dat anderen daar een mening over hebben. Het heeft mij immers geholpen om tot een definitieve keuze te komen.

Door het taboe wat er heerst, heb ik me ook best wel eenzaam gevoeld. Je leest en hoort weinig verhalen van vrouwen die zo openlijk twijfelen over hun kinderwens. Mede daarom vind ik het belangrijk om mijn verhaal te delen. Voor de vrouwen die zich in mij herkennen en ermee worstelen.

En nu ben je in verwachting. Twijfel je af en toe nog aan je keuze?

Nee, absoluut niet. En dat komt denk ik omdat ik er zó goed over na hebt gedacht en zó bewust de keuze heb gemaakt om voor een kindje te gaan. Die twijfelgevoelens heb ik gelukkig nooit meer. Dat betekent overigens niet dat ik het spannend vind, natuurlijk.

Zo ben ik model en heb ik me best lang zorgen gemaakt om mijn inkomen. Ik weet dat ik op mijn man kan leunen – die gesprekken hebben we uitvoerig gehad – maar toch vind ik het spannend. Door een zwangerschap verandert je lichaam nou eenmaal. Ik merk dat ik nu al minder aanvragen krijg dan voor mijn zwangerschap. Maar dat laat me niet twijfelen aan het moederschap. Zeker niet. Ik wil vooral nu genieten van hoe bijzonder het is dat er een kindje in mijn buik zit.

Over een paar maanden ben je moeder. Hoe zie je het moederschap voor je?

Als ik iedereen om me heen moet geloven is die onvoorwaardelijke liefde die je voor je kind voelt, echt fantastisch. Dus dat is wat ik vooral voor me zie, of eigenlijk voel. Nou moet ik wel zeggen dat ik denk dat ik niet echt een typische babymoeder ben. Ik ben nogal een actief persoon, dus dat cocoonen met een baby’tje is denk ik niet zo m’n ding. Het lijkt me vooral heel leuk op het moment dat je iets flexibeler bent. Dat ik lekker de hort op kan met m’n dochter en samen dingen kan ondernemen.

Wat voor een moeder denk je dat je bent?

Pfoee, als ik dat vergelijk met bijvoorbeeld m’n man, denk ik dat ik de wat lossere ouder ben. Mijn man is Duits en Duitsers zijn over het algemeen wat gestructureerder. Ik ben wat chaotischer en meer van het loslaten. Maar nu we het daar nu over hebben… Ik zou wel heel graag wat strikter willen zijn. Juist omdat dat chaotische ook echt een valkuil van mij is. En dat wil ik niet overbrengen aan onze dochter.

Begrijp ik het goed dat je dus ook al bewust nadenkt over wat je je dochter zou willen meegeven?

Ja, absoluut. M’n man en ik hebben daar veel gesprekken over. Vooral over onze eigen valkuilen en hoe we ervoor kunnen zorgen dat dat ook niet de valkuilen van onze dochter worden. Je wilt als ouder denk ik toch het beste voor je kind. Ondanks dat je sommige dingen niet kunt tegenhouden en dat fouten maken absoluut mag.

Toch merk ik ook dat ik het ingewikkeld vind om daar al concreet invulling aan te geven. Ik heb geen idee wat voor een karakter ons kindje zometeen heeft. Of ze gebaat is bij structuur of juist niet. Wat ik vooral belangrijk vind is dat ze vertrouwen heeft in zichzelf. Wat ze ook doet of wilt.

Als laatste vraag… Wat zou je aan vrouwen willen zeggen die twijfelen over hun kinderwens?

Vooral dat iedere gedachte of gevoel dat ze hebben, er mag zijn. En dat het ontzettend fijn is om daarover te praten. Hoe eng dat ook is. Het zorgt ervoor dat je nieuwe inzichten krijgt en eerlijk naar je gevoel durft te luisteren. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om voor een kindje te gaan. Maar ook als je die keuze juist niet maakt is het goed. Laat je door niemand onder druk zetten. Het is jouw beslissing en die kan en mag ook niemand anders voor je maken. Uiteindelijk heb ik er zelf voor gekozen om voor een kindje te gaan. Daarom voelt het nu ook helemaal goed.’

Fotograaf: Fahim Farooq

Meer lezen?
Momtalk: Jaimy
Momtalk: Rosanne
Momtalk: Lisa