Blog: feestje!

We maakten ons op voor een feestje. Het was vrijdagavond en we waren er mega aan toe om weer even los te komen van het ouderschap. Bij zulke avonden is voorpret al de helft van alle gezelligheid en dat begon al vroeg op de dag.

Omdat onze zoon het meestal doorheeft dat we weggaan (en dit weleens resulteert in tranen), hadden we besloten het dit keer ‘stiekem’ te doen. Gedurende dag legde ik mijn outfit in de wasmachine, mijn make up op het aanrecht en mijn dansschoenen alvast in de gang. Gelukkig merkte hij niets op en viel hij – naar wat we al verwachtten – in ons bed in slaap. Maar goed dus dat ik alle spulletjes al had gepakt zodat ik niet meer de kamer in hoefde.

Waar is dat feestje?

Op naar het feestje, een paar deuren verder en wat was het leuk! Er waren gezellige mensen, goede muziek en ook mijn vriend en ik konden weer even lekker met elkaar kletsen! Rond 01.30 waren we thuis en zoals elke avond maakte ik me klaar om naar bed te gaan. Ik til ons zoontje over naar zijn eigen bed en klets nog wat met mijn vriend over de verhalen die we gehoord hebben. Zodra mijn hoofd het kussen raakte hoor ik mijn dochter een beetje jengelen. 

Foute boel!

Shit denk ik, ze is wakker geworden door ons gestommel. Ik wacht even om te kijken of ze misschien, zoals wel vaker, weer in slaap valt maar tevergeefs. Ik loop haar kamer binnen en ruikt het meteen. Dit is foute boel! 

Ze is niet wakker geworden door mij maar doordat ze mega pijn aan haar buik had. Met dat ik haar uit bed haal spuugt ze ook mij helemaal onder en probeer ik haar tegelijkertijd een beetje te kalmeren. 

Ze wordt snel rustiger en ik verschoon haar, haar slaapzak en haar bedje. Ik ga met haar in de stoel zitten en wieg haar weer in slaap. Eenmaal terug in bed hoor ik haar toch weer huilen en merk ik direct voor een tweede keer dat ze zich echt nog niet lekker voelt. 

Hele huis op stelten

Inmiddels is onze zoon ook wakker geworden en legt ter troost al zijn knuffels bij zijn zusje neer en kruipt bij ons bed om vervolgens in diepe slaap te vallen. Ik verschoon voor een tweede keer het bedje en houd haar nu wat langer bij me. Zo in het holst van de nacht wil ik haar niet alleen laten en het liefst bij ons in bed in slaap laten vallen. Dit resulteert in een nachtfeestje in het grote bed waarop ik besluit toch weer naar haar kamertje te gaan om met haar daar samen in de stoel in slaap te vallen. 

Ik weet niet meer precies hoe laat het was toen ik weer in mijn eigen bed lag maar volgens mij werd het alweer licht. Ik moet lachen als ik bij mezelf denk ik dat ik deze nacht mogelijk weer een keer herleef… over 17 jaar! 

Meer lezen?

Verloskundige Ellen begeleidde de bevalling van haar zusje: ‘Deze bevalling was nóg specialer’

Mijn verhaal: “Mijn baby is ziek en gaat achteruit. Ik wil iéts doen.”