Momtalk: Saartje

Saartje Bakker (’93) is zeven jaar samen met haar vriend Dominique. Samen hebben ze twee kinderen: dochter Noëlla (3 jaar) en zoon Manuel (3 maanden). We spreken haar over hoe het moederschap haar zachter heeft gemaakt, de overgang van één naar twee kindjes en het bewust pakken van momenten voor jezelf.

Je vriend en jij zijn zeven jaar samen. Wanneer hadden jullie het voor het eerst over kinderen?

‘Eigenlijk bespraken we dat al vrij snel in onze relatie. Mijn vriend is namelijk tien jaar ouder dan ik. Toen ik hem ontmoette was ik 23 jaar, hij 33. Ik wist altijd al dat ik jong moeder wilde worden, dus dat kwam gelukkig goed uit. Mijn moeder is zelf ook jong moeder geworden en de band die ik met haar heb is heel hecht. Het leek me mooi om dat ook met mijn kinderen te hebben.

Toen m’n vriend en ik ongeveer vier jaar samen waren, besloten we voor een kindje te gaan. Wel met het idee van ‘oh dat duurt nog wel even’. Toen het gelijk raak was, hadden we wel even een wow-momentje. Om ons heen hoorde we veel verhalen dat het best even kan duren voordat je in verwachting raakt, dus daar gingen wij ook vanuit. Het was dus even schakelen, maar natuurlijk alleen maar op een positieve manier. We zijn nog steeds heel dankbaar dat het zo snel is gelukt. Ook bij de tweede.

Je raakte dus twee keer snel in verwachting. Hoe vond je het om zwanger te zijn?

Bij m’n dochter vond ik zwanger zijn echt geweldig. Ik had nergens last van, voelde me heel goed en was ook heel fit. Bij m’n zoon voelde ik me wel wat minder fit. Er liep immers al een klein meisje rond die aandacht en zorg nodig had. Daarnaast gaat ze naar de peuterspeelzaal en nam ze best vaak griepjes mee. Daardoor ben ik redelijk wat ziek geweest tijdens de zwangerschap van Manuel.

Dat ik de zwangerschap van Noëlla zo positief heb ervaren, heeft er denk ik ook mee te maken dat we toen midden in de coronaperiode zaten. Ik had heel weinig prikkels, hoefde niet veel, waardoor ik de zwangerschap heel bewust heb meegemaakt. Daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor.

Had hoe je je voelde tijdens de zwangerschappen ook invloed op je bevallingen?

Ik kijk ontzettend goed terug op mijn bevallingen. De eerste keer wist ik natuurlijk helemaal niet wat ik moest verwachten. Mensen om mij heen zeiden: ‘Jij kan dit sowieso’. En dat dacht ik ook. Maar ha! Daar heb ik me toch wel op verkeken. Een bevalling is gewoon heftig. Toen ik na een weeënstorm pas op een centimeter ontsluiting zat, dacht ik: ‘Dit ga ik niet volhouden tot de 10 cm’. Ik heb toen besloten om naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggenprik. Dat vond ik heel fijn.

Bij de bevalling van Manuel had ik natuurlijk al de nodige kennis en ervaring. Om die reden wilde ik heel graag weer in het ziekenhuis bevallen met een ruggenprik. Dat heeft me niet alleen tijdens, maar ook voorafgaand aan de bevalling, heel veel rust gegeven. Ik was heel zeker van m’n keuze waardoor ik me de gehele bevalling heel relaxt en zelfverzekerd heb gevoeld.

Hoe heb je je kraamtijd ervaren?

Bij Noëlla heel positief. De kraamzorg zei zelfs dat het gewoon saai was, omdat het zó goed ging. En dat ervaarde ik ook. Noëlla dronk goed, groeide goed en we hadden vrij snel een heel fijn ritme te pakken als gezin. Manuel had een wat lastigere start. Hij hapte niet goed aan waardoor hij eerst flink afviel. Dat was even schrikken waardoor er ook de nodige twijfels en onzekerheden naar boven kwamen. Die kraamperiode heb ik dan ook als pittiger ervaren. Ook hier geldt natuurlijk weer dat het al hebben van een kindje daar invloed op heeft. Noëlla heeft ook aandacht en zorg nodig, dus er waren – en zijn nog steeds – dagen dat ik handen tekortkom.

Als mensen mij vragen of ik de overgang van geen naar één kindje of van één naar twee kindjes heftiger vind, antwoord ik dat laatste. De zorg voor twee kindjes met ieder hun eigen behoeften vraagt als ouder veel energie en tijd. Dat geef ik met alle liefde, maar dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. Er zijn dagen dat ik tegen mezelf zeg: ‘Probeer ook van die kleine momenten te genieten’. Dat lukt vaak heel goed, maar soms ook helemaal niet. Dan heb ik het gevoel dat ik vooral aan het rennen en vliegen ben om alles in goede banen te leiden.

Je noemt de overgang van één naar twee kindjes dus pittig. Hoe vind je het om de aandacht te verdelen?

Dat is soms gewoon echt zoeken. Gelukkig is Manuel echt een heel makkelijk en lief kindje. Hij is heel chill en kan zich goed vermaken, maar heeft natuurlijk ook gewoon zorg nodig. Dat betekent dat Noëlla soms even moet wachten. Op dat soort momenten kan ik me wel schuldig voelen. Zeker in het begin vroeg ik me af: ‘Doe ik het wel goed? Verdeel ik de aandacht wel eerlijk?’ Nu weet ik: je kan er niet altijd voor beiden zijn en dat moeten ze ook gewoon leren.

Heeft het moederschap je als mens veranderd?

Ja, zeker wel. Zowel als mens, als gewoon m’n leven. Vroeger was ik echt een feestbeest. Ik was dol op feestjes. Toen ik zwanger was van Noëlla had ik helemaal het idee dat het moederschap daar wel mee te combineren was. Maar vanaf het moment dat ze er was, had ik geen behoefte meer aan uitgaan. Ik vind het veel leuker en fijner om met m’n gezin leuke dingen te doen. Ik denk dat ik daardoor ook een betere versie ben van mezelf.

Daarnaast heeft het moederschap ervoor gezorgd dat ik veel meer een gevoelsmens ben. Zachter ook wel. Ik had niet verwacht een moeder te zijn die álles zou geven voor haar kinderen, maar dat is wel echt zo. Zij zijn mijn nummer één en ik zal alles voor hen doen.

Van feestbeest naar huismus dus: hoe zorg je voor momenten voor jezelf?

Die plan ik heel bewust in, omdat ik die momenten voor mezelf ook wel echt nodig heb. Ik moet zeggen dat dat niet betekent dat het altijd helemaal goed voelt. Morgen ga ik bijvoorbeeld met vriendinnen lunchen en dan voel ik me ergens ook een beetje schuldig dat ik niet met m’n gezin ben. Maar ik weet dat ik dat van mezelf af moet zetten. Het is ook belangrijk om naast moeder, ook nog jezelf te zijn en dingen te doen waar je energie van krijgt. In mijn geval is dat ook leuke dingen doen met vriendinnen.’

Als laatste vraag… Welke tip zou je aan (aanstaande) moeders willen geven?

Vooral dat het echt belangrijk is om ook je rust te pakken. Voordat ik moeder was, zeiden veel mensen tegen me dat ik echt nog even de rust moest pakken. Toen dacht ik echt: ‘Waar heb je het over?’ Maar inmiddels begrijp ik het haha. Het moederschap is het allermooiste wat er is, maar ook het allerzwaarste. Dus pak die momenten van rust absoluut.’

Meer weten?
Momtalk: Iris
Momtalk: Noortje
Momtalk: Denise