Blog: speelgoed dilemma

Toen ik nog kinderloos was en binnenstapte bij vrienden die wél kinderen hadden, was altijd het eerste dat mij opviel de kleurrijke bergjes aan speelgoed die verspreid lagen door de gehele woonruimte. Ik begreep dat nooit zo goed. Om een kind te vermaken heb je toch nooit zóveel verschillend speelgoed nodig? Boy, was I wrong.

Nu mijn dochter één jaar is en echt wat meer entertainment nodig heeft, breek ik regelmatig bijna mijn nek over onze met troep bezaaide vloer. Aangezien ze nog te klein is om het op te ruimen en papa en mama er niet altijd gelijk zin in hebben, is ook onze woonkamer een gebergte van felle kleurtjes.

Ik heb het echt geprobeerd, om alleen easthetically waardig speelgoed te introduceren. Een blokkendoos die mooi kleurt bij het behang, schattige knuffeldieren met subtiele vachtjes en het belangrijkst: geen speelgoed met harde geluiden. Mijn mentale gezondheid lijdt soms al aan het feit dat alleen even de radio aan staat, laat staan een deuntje dat dertigduizend keer per dag op repeat door de kamer schalt.

Maar we moeten eraan geloven, het knalgele drumstel mét spannende deuntjes is echt de favoriet. Ja, het heeft ook zijn doel; vaak zitten er dierengeluiden bij in en is het natuurlijk hartstikke educatief. Daar red de fluffy haas met pareloogjes het niet bij. Die ligt na exact drie minuten tevreden spelen in de hoek van de kamer. Zelfs nu ik deze blog schrijf heb ik het boem-tak-ba-boem-boem-tak deuntje nog in mijn hoofd (dames die herkennen welk drumstel dit is let me know, ik voel met jullie mee). 

Vaak probeer ik tijdens elk dutje de schade in huis weer te herstellen. Uiteindelijk kost het wellicht een kleine moeite om even alles in een krat te gooien (ja, wij hebben een klassieke boodschappenkrat staan waar alles in gaat). En ja, die krat gaat direct ondersteboven zodra er weer gespeeld kan worden. Dat is helemaal oké. Speelgoed is er om gebruikt te worden. Als je aan het einde van de dag weer hetzelfde opruim-rondje doet, wetende dat je kind er veel plezier van heeft gehad, is dat het allemaal wel weer waard.

Als ouder kun je je er het beste bij neerleggen dat je huis niet meer alleen van jullie is. Ondanks dat je zelf je best doet het meest mooie en schattige speelgoed aan te schaffen, dan brengt een opa, oma of een winkelbezoekje met de kleine zelf het schreeuwerige en felgekleurde vermaak wel in huis. Uiteindelijk draait het er natuurlijk om dat je kindje het speelgoed vermakelijk vindt, en niet dat het papa en mama’s goedkeuring kan wegdragen. Tegenwoordig stap ik bij vriendinnen thuis over het speelgoed heen en voel ik direct herkenning. We hoeven niet allemaal altijd een spik en span huis te hebben, en zeker niet als je kinderen hebt.

Meer lezen?
Waarom kopen we nog steeds speelgoed? Deze huishoudelijke objecten zijn favoriet bij jullie kinderen
Is jullie huis al babyproof? Bekijk de checklist
Sensory play: zo stimuleer je de zintuigen van jouw kind