Terug naar werk na een traumatische bevalling

Als ik kijk in mijn vriendinnengroep, zijn er twee soorten moeders: de moeders voor wie hun zwangerschapsverlof niet lang genoeg kan duren én de moeders die niet kunnen wachten om weer aan de slag te gaan. Bij hen heeft dit vaak te maken met hoge ambities, maar dit is ook iets wat ik regelmatig zie bij moeders die een traumatische bevalling hebben gehad.

Moeders die een traumatische bevalervaring hebben gehad, kunnen niet wáchten om te gaan werken. Toch is dit dan vaak hét moment waarop ze merken dat de impact die hun bevalling op ze heeft gehad groter is dan gedacht. Of het moment waarop ze die impact niet meer kunnen wegstoppen of ontkennen. Hoe zit dit?

Eindelijk weer werken

Als je bevalling (en daardoor vaak ook de kraamtijd) veel heftiger was dan verwacht, kan de rest van het verlof eerder voelen als overleven dan genieten. Je bent verdrietig over hoe het allemaal verlopen is, je ervaart veel onrust (en daardoor je baby ook…) en je vindt het moeilijk om te ontspannen en van je kleintje te genieten. Daarnaast ‘moet’ je je verhaal steeds doen tegen het bezoek en krijg je aan de lopende band goedbedoelde opmerkingen die echter meer kwaad dan goed doen. ‘Ach ja, nu is hij/zij er, dat is het belangrijkste. Die bevalling ben je zo vergeten!’

Tijdens het verlof kun je alle tranen en getriggerde gevoelens afschuiven op precies deze dingen: het continu bezig zijn met je baby en je bevalling. En daarom kun je er zo naar uitkijken om weer te starten met werken. Eindelijk even wat anders! Je komt het huis weer meer uit. Andere mensen nemen een gedeelte van de zorg van je kindje over en jij kunt eindelijk weer eens gesprekken met andere volwassenen voeren. Je werk geeft je de mogelijkheid om weer te worden wie je was vóór de bevalling. Jij wordt weer jij en dan vind je het met je kind als vanzelf ook allemaal leuker en makkelijker, de uren dat je wél bij hem/haar bent. Althans, dat is wat je hoopt…

Niet zoals voorheen

Dus daar ga je, vol goede moed aan het werk. Maar al snel, of dat nu de eerste dagen, weken of misschien wel maanden is, merk je: ik trèk dit helemaal niet. Geluiden en andere prikkels van de werkvloer komen veel harder bij je binnen. De spanning en stress overvalt je bij iedere nieuwe taak of e-mail die op je bordje komt. Het is veel moeilijker om overzicht te bewaren waardoor je geen idee meer hebt hoe je die deadline zou moeten halen of dat project zou moeten aanpakken. Je hebt moeite met je concentreren waardoor stukken tekst lezen of precieze werkjes volbrengen onmogelijk is. En ga zo maar door…

Een werkdag zit aan elkaar geregen van stressmomenten en aan het eind ben je he-le-maal gesloopt. Je mag weer naar huis, waar je baby en gezin op je zitten te wachten (en alle triggers en prikkels die daar bij horen…) en zo stapelt het zich allemaal op.

Waar komt dit door?

Wanneer je tijdens je bevalling stress, onveiligheid of angst hebt ervaren, heeft je lichaam daarop gereageerd door het hormoon adrenaline af te geven en het interne stresssysteem te activeren.  Wat je lichaam destijds wilde, was vechten of vluchten – beide onmogelijk wanneer je midden in een bevalling zit waar je je niet tegen kunt verzetten en waar je ook niet van weg kunt lopen. De stress kan hierdoor op dat moment je lichaam niet uit waardoor je stresssysteem actief blijft, ook als het ‘gevaar’ allang geweken en je bevalling allang voorbij is.

Het voelt alsof je continu onder hoogspanning staat. Hierdoor is het vaak al een hele opgave om goed voor jezelf en je kindje te zorgen. Dit merkte je misschien ook al tijdens je verlof. Als je weer gaat werken wordt jouw interne stresssysteem overspoeld door allemaal extra externe prikkels en stressoren, wat er op een gegeven moment voor zal zorgen dat jij je kookpunt bereikt.

Lieve mama, laat het zover niet komen

Het komt vaak genoeg voor dat moeders uiteindelijk bij hun werk uitvallen met een ‘burn-out’, terwijl de oorzaak van hun klachten niet in hun werk ligt, maar in een traumatische bevalling die niet voldoende verwerkt is. Heb je het gevoel dat je die kant op aan het bewegen bent? Grijp dan in:

Stap 1: Praat erover met iemand die je vertrouwt. Dit kan je partner of een vertrouwenspersoon op je werk zijn. Als je het niet prettig vindt om gelijk over je bevalling te beginnen, hoeft dat natuurlijk niet. Maar geef in ieder geval aan dat werken op dit moment te overweldigend voor je is, zodat er stappen kunnen worden gezet om rust in te bouwen en je bijvoorbeeld een aantal weken ziek te melden.

Stap 2: Ga serieus aan de slag met het verwerken van je bevalling. Zoek een psycholoog of bevallingstrauma-therapeut die gespecialiseerd is in dit type trauma. Zo ben je er zeker van dat je snel en efficiënt geholpen wordt, en je niet nog jaren met allerlei (emotionele of mentale) klachten blijft zitten. Twijfel je nog of je overprikkeling op het werk inderdaad te maken heeft met je bevalling of dat het toch ergens anders aan ligt? Stel jezelf de volgende vraag: hoe kijk ik terug op mijn bevalling? Is het antwoord negatief, dan zit daar toch echt iets wat de moeite waard is om verder te onderzoeken.

Stap 3: Ga niet te snel weer aan het werk. Neem je tijd en zorg ervoor dat je echt voldoende rust pakt. Het bedrijf waar je werkt draait heus wel door, ook als jij er niet bent 😉 

En als laatste, de allergrootste tip die ik je kan geven: neem de gevoelens die je ervaart serieus en zet je eigen welzijn met stip op nummer 1. Want als jij je weer beter voelt, ben je niet alleen een scherpere werknemer, maar ook een fijnere partner én een betere moeder. 

Kelly Geerlings is bevallingstrauma-therapeut. Ze helpt moeders om hun bevallingstrauma te helen, zodat zij weer met plezier in het leven en moederschap kunnen staan. Wil je meer weten over haar werk, neem dan een kijkje op haar website of Instagram.

Meer lezen?
Kolven op werk: dit zijn je rechten als moeder
Weer aan het werk na verlof: zo maak je er het beste van