De komst van mijn tweede

Grappig hoe je pas over bepaalde vragen na gaat denken als ze je zelf aangaan. Een van die grote vragen is ‘wil je een tweede kind’, en zo ja, ‘wanneer een tweede kind’? Het antwoord daarop kan enorm verschillen. Eerder vertelde ik over de verrassing die ons overkwam. Inmiddels ben ik over de helft van mijn zwangerschap en sta ik veel na bij de vraag hoe de komst van ‘de tweede’ ons gezin zal gaan beïnvloeden.

Hoe gaat mijn oudste de komst van de baby ervaren? Zal hij lief zijn voor zijn baby-broertje Rover (de werknaam), of ook een beetje onhandig en ruw, zoals hij nu soms is met pasgeboren baby’s? Hoe gaat een tweede kindje ons gezin veranderen?

Hoe kan ik mijn oudste ook aandacht en tijd blijven geven met een newborn in huis? Wat voor karakter zal Rover hebben? En hoe gaan de jongens straks samen zijn? Worden ze vrienden, krijgen ze ruzie, of allebei?

De komst van de tweede

Het zijn vragen die in mijn hoofd opkomen als ik Sam in bad doe of een verhaaltje voorlees. Waar ik over nadenk terwijl ik naar kantoor fiets. Die in me opkomen voordat ik zelf ga slapen, met een steeds groter wordende buik.

Nog voordat baby twee er is zijn er dus veel grote vragen. En tegelijkertijd is er ook veel vertrouwd. Mijn lichaam dat verandert. Emoties die alle kanten op kunnen gaan. Een diep gevoel van verbondenheid met het kleine mensje in me.

Liefde voor baby twee

We maken het voor de tweede keer mee. Ik maak als vrouw voor de tweede keer een zwangerschap mee. Dat voelt vertrouwd. Zo vertrouwd zelfs, dat toen we de 13-weken echo hadden en onze baby groot op het scherm zagen bewegen, we dit keer geen tranen hoefden te laten. Achteraf hoorde ik Patrick tegen mijn moeder zeggen: ‘Zou ik wel net zoveel van dit kindje houden? Bij Sam moest ik huilen toen ik hem voor het eerst zag. Dat had ik nu niet, wat betekent dat?’

Mijn moeder stelde hem gerust. Die alles-overdonderende eerste keer in contact met dat kleine kindje, die heb je al eens meegemaakt, zei ze wijs. Je weet wat je kunt verwachten. En dat je daarbij deze keer geen tranen had, zegt niets over je liefde voor de tweede.