Blog: “Ik was al anderhalve maand zwanger”

Een leuke persoonlijke update: baby nummer 2 is on the way! Naast het feit dat het een verrassing was om erachter te komen dat ik zwanger was, kregen we nog een verrassing te horen bij de verloskundige. In plaats van 8 weken bleek ik bijna 14 weken zwanger te zijn. “Hoe kun je anderhalve maand zwanger zijn en dat niet merken?!”, ging door me heen.

Mijn vriend en ik lopen naar binnen voor de eerste afspraak bij de verloskundigenpraktijk, een tikje zenuwachtig voor de eerste echo. En we lopen naar buiten met het nieuws dat het eerste trimester er bijna op zat én er een klein jongetje in mijn buik groeide. Die zagen we allebei niet aankomen.

We lopen blij en overweldigd weer naar buiten. Klaar om Sam van de crèche te halen en het nieuws te vertellen aan onze familie.

Gezin van drie

Mijn vriend en ik waren en zijn perfect gelukkig met ons gezin van drie, met onze zoon van inmiddels anderhalf. Toch spraken we de laatste tijd veel vaker over een tweede, zonder bewust bezig te zijn met proberen zwanger te worden.

Zwanger worden van mijn eerste kindje duurde een tijdje. Achteraf vond ik die periode best zwaar. Dus besloten we allebei: we wilden geen druk en geen ‘moeten’ proberen. Als het komt, dan komt het.

Als dat niet of nooit gebeurt, hebben we daar ook vrede mee.

Onregelmatige cyclus

Het duurde een jaar na de bevalling voordat ik weer ongesteld werd. Met een onregelmatige cyclus in de maanden daarna bel ik toch even de huisarts voor overleg. “Je kunt op de natuurlijke manier zwanger worden, aangezien je wel ongesteld wordt, ook al is dat onregelmatig”, zegt de huisarts. “Mocht je een kinderwens hebben dan kun je ook een afspraak maken bij de fertiliteitsafdeling van het ziekenhuis”, en ze noemt nog iets over hormoonbehandelingen om een eisprong op te wekken. Hormoonbehandelingen. Bij het horen van dat woord merk ik dat ik een onderbuikgevoel krijg. Dat wil ik niet.

Toch besluiten we later die week: een gesprek kan geen kwaad. Met een specialist praten betekent niet dat je ook direct een behandeling gaat starten. En dus plan ik een afspraak in voor over anderhalve maand bij de fertiliteitsarts, na een doorverwijzing van de huisarts.

Moe, maar iedereen met een dreumes is moe

In de twee weken die volgen voelde ik me moe. En enorm opgeblazen. Een vriendin appt dat ze een sapkuur gaat doen, en ik stuur terug: count me in! Ik voel me een walrus.

Tegen een andere vriendin klaag ik dat ik me niet fit voelde, en graag weer wat meer energie wilde hebben. Maar met een dreumes in huis en drukke baan, wie is er niet moe? Dus dat ik af en toe mijn ogen niet open kon houden overdag, wijdde ik vooral daaraan.

Naast moeheid is er vrijwel niets wat ik merkte, achteraf gezien. Ja, mijn koffie die minder lekker smaakte – dat herinner ik me ook nog goed bij mijn eerste zwangerschap. Maar grappig genoeg heb ik geen enkele keer gedacht dat ik zwanger kon zijn. Het is gewoon niet door mijn hoofd gegaan. En zo kun je dus 6 weken ‘ongemerkt’ zwanger zijn.

Ohja, eentje die ik wel merkte: veel meer ’s nachts plassen. God, die zwangerschapskwaal is verschrikkelijk. Maar zelfs dat bracht ik niet in verband met zwanger zijn. Gewoon veel gedronken, dacht ik, terwijl ik voor de zoveelste avond om 4 uur ’s nachts naar de wc strompel. Iets waar ik daarvoor nooit last van had.

Zwangerschapstest met houdbaarheidsdatum

Het is donderdagmiddag. Ik heb nog een zwangerschapstest in de kast liggen, in bulk ingeslagen via internet in de periode dat ik voor het eerst zwanger hoopte te raken. Oké, die test is dus al wel ruim twee jaar oud, en er staat een houdbaarheidsdatum op die inmiddels verstreken is. Toch besluit ik om die te gebruiken, want ik heb geen andere zwangerschapstest voorhanden.

Al vrij snel komen er twee streepjes in beeld. Zittend op het toilet kijk ik naar de test in m’n handen. Er gaat van alles door mijn hoofd, en tegelijkertijd even helemaal niets. Ik kijk nog een keer, en moet glimlachen. Zwanger. Wie had dat gedacht. Ik niet.

Wacht, misschien ligt het aan die goedkope internet-test. Dus hop, naar de drogist voor een dure zwangerschapstest met een wekenindicatie. Want misschien dat deze test niet meer goed is, gaat nog door mijn hoofd. Maar eigenlijk weet ik onbewust wel: die test klopt zeker. Er groeit een baby’tje in mijn buik.

En wat vertel ik Patrick? Ik besluit nog even niets te zeggen, te wachten tot Sam thuis is en in bed ligt, en dan een moment samen te hebben. ‘Lief, ik denk dat ik even een zwangerschapstest moet doen’, vertel ik hem als we eindelijk op de bank zitten. ‘Wat dan?’, vraagt mijn vriend. Ik vertel hoe ik me voel, en dat ik een vermoeden heb. Ik doe de zwangerschapstest, en terwijl we op de uitslag wachten, zeg ik: ‘Ik moet je iets vertellen. Ik heb vanmiddag al een test gedaan, en ik denk dat ik zwanger ben’. Mijn vriend is nog vol ongeloof. Maar ik zie hem ook lachen. We lopen samen naar de wc waar de test ligt. Met de uitslag. 4+ weken zwanger.

History repeats

Grappig genoeg herhaalt de geschiedenis zich. Ook bij mijn zwangerschap van Sam stond er een afspraak gepland in het ziekenhuis, en kon ik die afbellen omdat bleek dat ik zwanger was. Dat gebeurt nu ook. Want één week voor ons eerste ziekenhuisbezoek heb ik een positieve zwangerschapstest in handen.

Die 4+ weken zwanger bleken later dus bijna 10 weken te zijn. Maar hé, zo ver telt die zwangerschapstets met wekenindicatie niet. Had ik ook even niet op gerekend… En dus komen we bij de verloskundige erachter dat baby nummer 2 al wat groter en verder is dan we op basis van die test dachten.

Life is full of surprises. Ik houd jullie op de hoogte van andere verrassingen in de aankomende spannende periode.

p.s. Mocht jij op dit moment zwanger willen worden of een onvervulde kinderwens hebben: met de verhalen en artikelen op ons platform en in de app willen we je steunen in deze periode. Want je bent niet alleen.