Tijdens een babyshower, hoe toepasselijk, sprak ik het met een goede vriendin die nog geen kindjes heeft over het fenomeen ‘rammelende eierstokken’. We waren het eens over wat een stomme benaming dat is. En we spraken over wanneer je weet of je klaar bent voor een baby. Zij kreeg fijne kriebels in haar buik wanneer ze aan een kindje dacht, maar vond toegeven aan die kriebels nog wel heel spannend.
Biopsycholoog Estrella Montoya maakt in haar college aan de Universiteit van Nederland korte metten met het fenomeen rammelende eierstokken. Dat is volgens haar louter een sociaal concept, er bestaan geen hormonen die ervoor zorgen dat je van de ene op de andere dag kinderen wilt. De hormonen die in je eierstokken worden aangemaakt, progesteron en estradiol, hebben een belangrijke functie bij het reguleren van de vruchtbaarheid van de vrouw, maar spelen geen rol bij het gevoel dat je graag een kindje wilt. De belangrijkste oorzaken van rammelende eierstokken, een kinderwens dus, zijn volgens haar tijdsdruk en fear of missing out. Niet je lichaam dat je iets probeert te vertellen.
Er is dus geen hormonale verklaring voor rammelende eierstokken, maar het is wel herkenbaar dat de meeste vrouwen – natuurlijk lang niet allemaal – in meer of mindere mate op een gegeven moment vlinders in hun buik voelen bij het spotten van een mollig baby beentje of klein rompertje aan de waslijn. Maar wat moet je met die kriebels? Wat als je wel voelt dat je graag een kindje wilt, maar iets je toch nog tegenhoudt?
Frederike Dillingh is psycholoog en heeft een eigen praktijk, Mama & Meer. Ze is gespecialiseerd in behandeling van problematiek rondom zwangerschap, bevalling en het (aanstaande) ouderschap. Volgens Frederike stellen veel vrouwen en koppels hun zwangerschapswens uit door praktische bezwaren. Haar advies is: “Volg je gevoel, tenzij er grote praktische bezwaren zijn. Pak eventuele problemen die je tegenkomt aan, maar wacht niet tot alles is opgelost. Er komt namelijk geen dag dat je er honderd procent klaar voor bent.”
Die praktische bezwaren waar Frederike naar refereert zijn baby-blokkades. Dingen die jou tegenhouden om niet te stoppen met anticonceptie en te proberen zwanger te raken. Misschien vind je dat het huis waar je nu woont niet geschikt is: te klein, aan een drukke straat, te ver weg van je (schoon)ouders. Het kan zijn dat jij of je partner een baan hebt die moeilijk(er) combineert met een gezinsleven, doordat je onregelmatige shifts of nachtdiensten draait. Of misschien denk of voel je dat er nu nog niet genoeg spaargeld is voor als er straks een kindje is.
Maar het kan bij jou natuurlijk ook om bezwaren van minder praktische aard gaan. Jouw directe omgeving kan ook een blokkade zijn. Omdat je partner bijvoorbeeld nog twijfelt of hij/zij kinderen wilt, of in ieder geval nu nog niet aan een baby moet denken. Omdat je bang bent dat je ouders er nog niet op zitten te wachten om opa en oma te worden. Omdat er bij je broer thuis net een baby is geboren en het dus alweer druk genoeg is in de familie. Misschien ben je wel de allereerste van je vriendengroep die ineens babyfever heeft, terwijl de rest het liefst nog ieder weekend uitgaat en zomers op festivals doorbrengt. Wat betekent het voor jullie vriendschap als jij ineens moeder wordt?
Baby blokkades kunnen ook dingen zijn die dicht bij jezelf staan. Een vriendin die haar moeder op jonge leeftijd is verloren liet me eens weten er tegenop te zien op den duur zelf moeder te worden, puur vanwege het gemis van haar eigen moeder in die nieuwe fase van haar leven. Een goede kennis vertelde dat ze bang is dat bepaalde (mentale) klachten die ze nu ervaart onder een vergrootglas komen te liggen als ze zwanger is. Ook bekend: problemen uit jouw jeugd die je bang maken om zelf de verantwoordelijkheid van het ouderschap te dragen.
Er is geen universeel antwoord op de vraag wanneer je klaar bent voor kinderen. Hoewel je lichaam voor je gevoel kan snakken naar een baby, kan het zijn dat je hoofd nog tegenwerkt. Iedereen beleeft dit op een andere manier en heeft andere praktische, emotionele of persoonlijke blokkades.
Mijn ervaring is dat het helpt om na te denken over die blokkades. Spreek je angsten of twijfels uit naar mensen die belangrijk voor je zijn en wiens mening of advies waardevol voor jou is. Vraag als je wilt om hulp, leer van mensen om je heen. Bijvoorbeeld van vriendinnen of vrienden die al wel de knoop door ‘durfden’ te hakken. Tegelijkertijd sluit ik me ook volledig aan bij Frederike’s woorden: je bent nooit 100% ‘klaar’ voor een baby. Wees je er dus van bewust dat misschien nooit alle seinen op groen zullen staan, dus dat het ‘zonde’ is om daarop te wachten.
