Blog Kubra: van lief naar kwaad in 60 seconden

Achtbaan zonder veiligheidsbeugel, zo voel ik het soms. En ik bedoel dit niet in de cliché zin, maar letterlijk. Als moeder van twee kinderen heb ik ontdekt dat je in slechts één minuut alle mogelijke emoties kunt doorlopen, soms zonder waarschuwing.

Terwijl ik mijn eerste kop koffie aan het maken was, die ik tegen het einde altijd koud moet opdrinken, liep mijn dochter, Sura, de keuken in. Ze gaf mij een knuffel en zei zachtjes: “Mama, ik ben trots op jou.” Mijn hart smolt. Ilyas volgde haar met “Mama, kijk mooi. Ilyas maken.” Hij wees naar het patroon dat hij op zijn broek had getekend en had doorgetrokken naar de bekleding van de bank. Even serieus, wie laat er nu een blauwe stift onbeheerd op de eettafel liggen? Ik!

Binnen een seconde veranderde ik van de liefhebbende moeder die ontroerd was door de lieve woorden van haar kind in een streng-kijkende wachter van de huishoudelijke orde. “Ilyas, waarom?” Ik begrijp het kleuren van je broek enigszins, het was een saaie spijkerbroek, maar de bank? Hij keek mij aan met zijn grote ogen en een pruillipje, half in paniek, half trots, wat mijn woede direct temperde. Ik transformeerde in een moeder die het goede voorbeeld wilde laten zien.

Tijdmanagement

Nadat ik diep adem had gehaald en mijn innerlijke boeddha had aangeroepen, gaf ik hem een doek en samen hebben wij de schade proberen te beperken. “Jij bent mij aan het helpen,” zei ik geduldig, terwijl ik stiekem de klok in de gaten hield omdat we bijna te laat waren voor onze afspraak. Tijdmanagement.

Terwijl we probeerden de voordeur uit te komen, ontdekte mijn dochter dat haar schoenen verkeerd om zaten. “NEEE! Ik wil het zelf doen,” riep zij boos. Mijn geduld was al aan een dun draadje aan het bungelen, maar ik glimlachte en liet het haar proberen. Toen zij na vijf pogingen nog steeds haar schoenen niet goed had, nam ik het roer over terwijl ik mezelf continu toesprak: “Je kunt dit.”

Co-regulatie

Psychologen als John Bowlby en Mary Ainsworth stellen dat kinderen emotionele vaardigheden ontwikkelen door de reacties van hun verzorgers op hun eigen emoties te observeren en te internaliseren. Door openlijk en eerlijk hun eigen emoties te benoemen en te tonen, helpen ouders kinderen om emoties te begrijpen en er op een gezonde manier mee om te gaan. Dit proces wordt co-regulatie genoemd, waarbij ouders een ondersteunende rol spelen bij het helpen van kinderen om hun eigen emoties te reguleren. Kinderen leren dit dus door ons na te bootsen, wat betekent dat ik in feite een emotionele jojo moet zijn die van de ene emotie naar de andere springt, maar altijd weer terugkomt naar een kalm en liefdevol midden.

Door de emoties van verdriet, blijdschap, frustratie en woede te erkennen en te benoemen, leren kinderen dat deze emoties normaal en acceptabel zijn. Dit helpt hen om een gezond emotioneel bewustzijn te ontwikkelen en om effectieve strategieën te vinden om met deze emoties om te gaan naarmate ze ouder worden. Succes mama’s! 

Van woede naar innerlijke zen

In de praktijk betekent dit dat ik van een lach naar een traan kan gaan in 30 seconden, en van woede naar innerlijke zen in nog minder tijd. Het is een vaardigheid die elke moeder beheerst of leert beheersen, al is het maar uit pure noodzaak. Het zijn de lachbuien na de tranen en de knuffels na de uitbarstingen die ons als moeders menselijk maken en ons eraan herinneren waarom we dit elke dag opnieuw doen.