Blog: bijna emigreren met een baby

Zoals ik in mijn eerste blog vertelde, verhuizen wij deze zomer met het gezin (blijft heerlijk dit te zeggen) voor het werk van mijn man Tom naar Aruba. Emigreren met een baby is natuurlijk niet van de een op de andere dag besloten. In deze blog neem ik jullie mee in de voorbereiding op ons avontuur.

Toen Tom en ik een aantal jaar geleden begonnen te daten, vertelde hij dat hij – wanneer de kans zich zou voor doen – voor zijn werk een aantal jaar in het buitenland zou willen wonen. Als mij dat niet zou aanspreken, was het misschien niet slim om verder te daten, zei hij. Dit was voor hem namelijk heel belangrijk.

Ik was op dat moment stiekem al erg verliefd, dus zei meteen enthousiast dat ik daar voor open stond. Ik zou hem supporten, mocht het moment zich voordoen. Dat moment kwam, nu zo’n 1,5 jaar geleden. Tom kwam thuis met het nieuws dat er op Aruba in 2024 een functie vrij zou komen waar hij graag op wilde solliciteren. Of ik dat goed vond? Vrienden van ons waren in augustus 2020 voor dezelfde reden ook naar Aruba verhuisd en ik hoorde van hen goede verhalen over het eiland en het leven daar. Dus ik zei tegen Tom dat hij het moest proberen. Hij volgende extra opleidingen en trainingen om zo de perfecte kandidaat voor de functie te worden en solliciteerde.

Verliefd op Aruba

Ondertussen ging het leven gewoon door. Ik was druk met mijn opleiding en werk in de ouderenzorg toen we in maart 2022 voor 10 dagen vakantie naar Aruba vlogen. Hoe cliché dat ook mag klinken: we waren meteen verliefd op het eiland. Meerdere malen hebben we die dagen tegen elkaar gezegd dat het nog twee lange jaren zouden worden.

Eenmaal terug in Nederland raakte ik zwanger. Tijdens de zwangerschap kregen we dikwijls de vraag hoe het met onze verhuisplannen stond, en of dat nu met een baby op komst nog wel door ging? Ons antwoord zorgde soms voor verbaasde blikken als we zeiden “ja natuurlijk”. Ik zou op Aruba namelijk niet hoeven te werken en dus volledig voor ons kindje mogen zorgen. Een luxe die wij in Nederland niet hebben, hoe fijn is dat! Plus: we hadden nog even. We zouden immers pas in 2024 die kant op gaan. Toch? Dat liep even anders…

Emigreren met een zes maanden oude baby?!

In augustus ging Tom na de zomer weer aan het werk. Het was volgens mij op een woensdagochtend toen ik wakker werd van berichten op mijn telefoon. Half slaperig keek ik wie mij had geappt, dit bleek Tom te zijn. Dat ik niet moest schrikken, maar dat hij bericht had gekregen dat de functie die hij op het oog had een jaar eerder vrij zou komen. En dat hij die avond moest laten weten of hij nog geïnteresseerd was. Meteen was ik klaar wakker. Snel rekende ik uit dat ons kleintje dan zes maanden oud zou zijn als we emigreren. Dat kan toch helemaal niet?!

Op dat moment ben ik vijf maanden zwanger en sta ik bol van de hormonen, dus ik raak in lichte paniek. Ik bel mijn moeder om haar dit nieuws te vertellen. Die reageerde heel lief en ze zei op dat moment precies de juiste dingen. Lieverd, je kan beter gaan met een baby van zes maanden, want dan heb je nog helemaal geen ritme en ben je nog niet compleet gewend aan hulp van ons en vrienden. Als je met een kindje van 1,5 gaat, wordt het misschien nog lastiger om weg te gaan. Omdat je dan al een heel leven in Nederland hebt opgebouwd. Dit maakt mij iets rustiger.

Die middag bespreken Tom en ik met de woorden van mijn moeder in ons achterhoofd wat we zouden doen. We lopen door de voor- en nadelen van een jaar eerder die kant op gaan. Als we nu gaan, komen we terug met een kindje van 4,5 jaar oud. Hij kan dan gewoon in Nederland starten met de basisschool. Als we het niet doen, komt deze functie pas over vier jaar weer vrij en willen we het misschien niet meer. Tom blijft erbij dat hij dit graag nu wilt doen, daarom besluiten we ervoor te gaan.

We zijn er bijna!

Ondertussen zijn we bijna negen maanden verder en zitten we midden in de voorbereidingen op de emigratie. Ons appartement staat vol met dozen en extra meubels. Er worden veel telefoontjes met Aruba (fijn dat tijdsverschil) gepleegd om alles te regelen. Het verloopt niet altijd even soepel met een baby die momenteel slecht slaapt en vooral veel huid-op-huid contact nodig heeft (hallo vier maanden slaapregressie).

Maar we zijn er bijna! Ik vond het belangrijk jullie door middel van deze eerste drie blogs mee te nemen in wie we zijn en wat ons verhaal is. Maar vanaf nu zijn we up to date en ga ik jullie mee nemen in ons avontuur. Volgende week vertel ik over onze bezichtiging’s reis en mijn eerste 5 dagen zonder Neal. Tot dan!

Meer lezen?
Momtalk: Natalie Vijfhuizen
Blog: ‘Hulp vragen als moeder blijft lastig’
Natalja’s man is marinier: ‘Vier weken na de bevalling ging hij zeven weken op training in Noorwegen’