Blog: ‘Hulp vragen als moeder blijft lastig’

Zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen heb ik na de kraam periode 7,5 week de zorg van ons zoontje (Neal) alleen gedragen toen mijn partner (Tom) op oefening was in Noorwegen. Neal en ik zijn daardoor echt een mini team geworden, en ik vind het geweldig dat ik hem nu zo goed ken. Hoewel.. eigenlijk is geen dag met een baby het zelfde. Net als je denkt ‘nú heb ik je door’ veranderen ze weer.

Toch was het me aardig gelukt om zijn huiltjes te ontcijferen en aan zijn gezichtje te zien wat hij nodig had. Neal krijgt bijvoorbeeld rode wenkbrauwen en een rood neusje als hij moe is, maar tegen zijn slaap vecht. Wat is dat trouwens met baby’s en vechten tegen de slaap? Ik ga er tenminste van uit dat wij niet de enige zijn met een baby die dit doet. Tips zijn altijd welkom. 

Nog een avondje alleen zou me wel lukken

Je zult begrijpen dat toen Tom na 7,5 week eindelijk thuis was, we alledrie even aan elkaar moesten wennen. Ik was er inmiddels best aan gewend geraakt om de zorg voor Neal alleen te doen. Toen Tom een week of twee thuis was, had hij op zaterdag plannen gemaakt om naar de voetbal te gaan en daarna zou hij nog wat gaan drinken met zijn vader. ‘Als er wat is moet je bellen, ik ben in de buurt’, zei hij nog. Heel lief, maar niet nodig dacht ik. Ik had het toch al 7,5 week alleen gedaan, dus een avondje zou me ook wel lukken.

Ik had net een pizza in de oven en een film uitgezocht op de tv toen het begon. Binnen een paar seconden had Neal zichzelf helemaal in paniek gehuild. Of tja, huilen? Het was eerder krijsen. In eerste instantie bleef ik redelijk kalm en volgde ik de normaal zo logische stappen om hem rustig te krijgen. Dit keer leek níks te helpen. Anderhalf uur en een koude pizza later was ik ten einde raad en huilde ik met hem mee.

‘Ik kom eraan’

Zou hij ergens pijn hebben en me dat duidelijk proberen te maken? Ik had hulp nodig. In plaats van Tom te bellen met de vraag of hij even thuis wilde komen – zoals hij zelf had voorgesteld – belde ik mijn moeder. Niet om hulp te vragen, maar meer om mijn hart te luchten. Mijn lieve ouders zagen direct de paniek in mijn ogen en besloten in de auto te stappen. Nadat we de verbinding hadden verbroken, stuurde Tom een appje of wij (Neal en ik) het gezellig hadden? Waarop ik hem belde en Tom Neal hoorde krijsen. Meteen zei hij ‘Ik kom er aan’ en nog geen twee minuten later stond hij in de woonkamer om Neal van me over te nemen.

Binnen een minuut of tien had hij Neal stil gekregen. Niet dat hij nou zoveel meer of anders had geprobeerd als ik, maar de rust die Tom op dat moment over zich had zorgde ervoor dat Neal ontspande. ‘Hij had gewoon zijn vader nodig’, zei Tom trots. Ik vertelde dat mijn ouders onderweg waren. Hoezo, reageerde hij, ik ben er nu toch. Ik merkte dat ik daar niet echt een antwoord op had. Ja, ik had hem een leuke avond gegund en wilde hem niet lastig vallen. Toen ik dit tegen hem zei hoorde ik frustratie in zijn stem. ‘Het is ook mijn zoon, Natalja! Ik ben misschien een aantal weken weg geweest, en hierdoor heb je het alleen moeten doen, maar ik ben er nu weer. Dus als je belt zal ik altijd komen helpen.’ Mijn ouders waren ondertussen ook binnen gekomen. Eigenlijk voor niks, want de kleine man was bij Tom op de arm in slaap gevallen…

Hulp vragen

Hulp vragen is mijn hele leven al een dingetje geweest. Ik doe het graag allemaal zelf. De uitspraak uit de televisie serie van Pippi Langkous ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’ is daarom op mijn lijf geschreven. Sinds Neal er is, is dit misschien nog wel erger geworden. Als mijn moeder me probeert te helpen zeg ik regelmatig dat het niet hoeft, het is mijn kind, ik moet het zelf doen, toch? Een vriendin zei van de week tegen mij dat ik mezelf niet moet vergeten. Nu Tom thuis is hoef ik Neal niet langer overal standaard mee naartoe te nemen. Als ik de zorg voor hem alleen blijf dragen, kom ik natuurlijk nooit tot rust. Terwijl we allemaal weten dat een uitgeruste mama een leukere mama is. Misschien toch een keer slim om naar dit advies te luisteren? Ik beloof niks, maar ga het wel proberen.

Meer lezen?
Lieve (nieuwe) mama, durf om hulp te vragen
Aan welke hulp heeft een nieuwe mama de meeste behoefte?
Dertig positieve affirmaties voor jou als vrouw en (aanstaande) moeder