Dagboek van kraamverzorgende Jackie: ‘Wil jij ook het kalfje de fles geven?’

Jackie van Pul is kraamverzorgende. Op How About Mom deelt ze fragmenten uit haar dagboek over haar dagelijkse werk bij nieuwe gezinnen. ‘Er is vanmorgen trouwens nog een kalf geboren. Wil jij die de fles geven?’

‘Ik ben mijn tas aan het pakken. Weegdoek, unster, crackers en pindakaas. Ik bedenk nog een keer of ik alles wel heb. Oh nee! Mijn portemonnee nog. Check, check, dubbel check.

Ik heb om 10:30 uur afgesproken bij het gezin. Als het goed is zijn ze dan ook net thuis uit het ziekenhuis. Het is een thuis wedstrijd, normaal werk ik niet vaak in mijn eigen woonplaats. Altijd fijn om met de fiets naar het werk te kunnen gaan. Toch ga ik deze eerste keer wel met de auto. Ik ben altijd bang dat ik het niet weet te vinden of dat er iets anders geks gebeurt.

Op de boerderij

Ik word naar het buitengebied gestuurd. Ik ben nu heel benieuwd waar ik ga komen. Zou het een boerderij zijn? ‘Sla hier linksaf’ klinkt het uit de navigatie. Ik zie bij het vlaggetje inderdaad een boerderij. Net buiten mijn stad staat een prachtige boerderij met leibomen en als ik de oprit oprij zie ik al vlaggetjes hangen. Blauwe vlaggetjes om precies te zijn. Ach, hier is een zoon geboren.

Waar moet ik nu precies aanbellen, vraag ik me af. Ik parkeer de auto bij de andere auto’s die er op het erf staan en gelukkig zie ik iemand de zijdeur openen als ik de auto uitstap. Ik gok dat het de papa is. Terwijl ik naar de deur loop zie ik daar ook het nummerbordje en de deurbel. Goed om te weten voor de volgende keer. 

Zelf ben ik een dame van de stad, maar ik ben wel deels op het platteland opgegroeid. Mijn opa en oma hadden een huis buitenaf in het bos waar ik boomhutten bouwde en wormen ving. De hele dag was ik bezig in de tuin en ging ik bij de boer tegenover het huis kijken. 

Rondleiding

Na het natuurlijk over de baby en de kraamvrouw en hun bevalling gehad te hebben ben ik al veel te weten gekomen over het gezin. Het is een melkveebedrijf met maar liefst 70 koeien. Ook maken ze er zelf producten die ze verkopen in hun eigen winkel en winkels in de omgeving. Aan het einde van mijn dienst komt vader naar binnen. ‘Zal ik je even een rondleiding geven?’, biedt hij aan. ‘Ja, heel graag’, zeg ik. Ik spring blij op, kicken dit!

Hij laat vol passie zijn bedrijf zien. ‘Hier hebben we 2 varkens en…’ Hij heeft zijn zin nog iet af of er komen twee blije varkens knorrend naar onze kant van het weiland aangerend. Hun kleine staartjes kwispelend. We vervolgen onze weg en ik wandel achter hem aan. Nadat hij alle koeien en de stallen heeft laten zien komen we langs de kalfjes. Mijn hart smelt. Ze zijn nog klein en in één iglo ligt zelfs een tweeling. Hij roept er een en met moeite staat hij op om te komen kijken. ‘Kalfjes hebben dezelfde zuigreflex als baby’s’ vertelt hij. ‘Aai maar over zijn snuitje’. Ik steek mijn hand uit en aai over zijn snuit. Hij zoekt en probeert op mijn hand te sabbelen.

Een flesje voor de kalf

Een stukje verderop in de tweede stal staat de melkmachine. Ook daar krijg ik een hele uitleg en ik kan zelfs mee kijken. Wanneer de koe voelt dat ze vol is, loopt ze zelf naar de machine – wat eigenlijk een soort grote kolfmachine is – om zichzelf te laten melken. Eerst worden de tepels gereinigd (weliswaar met een borstel, wat ik zelf nogal ruw zou vinden) en vervolgens scant de machine waar de spenen zijn. Flop, de machine koppelt aan. Zelfs voor nazorg wordt gezorgd: het apparaat spuit na afloop een verzorgende zalf op de spenen tegen kloven en infecties. Hoe bijzonder is dat! Ik sla stijl achterover hoe erg dit op kolven lijkt.

‘Er is vanmorgen trouwens nog een kalf geboren, die moet nog een fles met biest krijgen. Dat is hetzelfde als colostrum bij de mens. De eerste vette voeding. Wil jij die geven?’, vraagt hij mij. Dat hoef je natuurlijk geen tweede keer te vragen. Ik check eerst even of binnen nog alles rustig is. Met een snelle pas loop ik terug naar het huis, loop naar de woonkamer en kijk om het hoekje. De nieuwe mama zit heerlijk met haar zoon op de bank te knuffelen. ‘En heb je een goede rondleiding gehad’? vraagt ze. ‘Ja geweldig! Wat hebben jullie een prachtig bedrijf zeg’, antwoord ik enthousiast. ‘Vind je het goed als ik een kalf de fles mag geven’? Ze lacht. ‘Ja natuurlijk, deze jongen ligt toch in diepe slaap en ik kan nu toch nog niet zoveel doen’. Ik geef haar even een nieuw glas water en loop vervolgens snel weer naar buiten.

Dag wit pak

Inmiddels is mijn dienst afgelopen, wat me ook meer rust geeft om dit te kunnen doen. ‘Wil je een overal aan’? vraagt de vader me. Ik kijk naar mezelf en naar mijn witte pak. ‘Nee, hoor’, antwoord ik, ‘Dit gaat toch in de was’. Hij kijkt me aan alsof ik iets heel geks zeg. ‘Oké, dan moet je het zelf weten’. Ik krijg een fles aangereikt en de instructie hoe ik het moet doen. Onwennig stap ik in het hokje waar het kalfje ligt. Het staat op en komt kijken. Met mijn hand ga ik onder de kin en met mijn duim laat ik hem zijn mond openen. Snel de speen erin en de fles omhoog hogen. ‘Ja, hij drinkt’ roep ik. Hoe bijzonder!! Ik sta te glimlachen. ‘Ja dat is nog eens een andere baby hè’ lacht hij. Met de hond rennend om het hok en een kat die wacht op de overgebleven melk is het een hele bijzondere situatie. Opa die ook rondloopt maakt nog even wat leuke foto’s. Wat kan er toch veel gebeuren op een dag, bedenk ik me als ik later blij in de auto naar huis rijd. En mijn pak? Die was natuurlijk niet meer wit…’

Meer lezen?

Dagboek van kraamverzorgende Jackie: ‘Jij bent toch de hulp?’
Dagboek van kraamverzorgende Jackie: “‘Help haar, ze doet niets meer’, gilt de moeder”
Dagboek van kraamverzorgende Jackie: “Deze ouders lijken maar niet te beseffen welke zorg hun baby nodig heeft”